Σαφέστατα εδικαιούτο το τρίποντο ο Δικέφαλος. Η νίκη του δεν αμφισβητείται από κανέναν. Από εκεί και πέρα όμως και ενόψει των σημαντικότατων υποχρεώσεων του που ακολουθούν σχεδόν άμεσα (από την Τετάρτη), κάποιες διαπιστώσεις για το επίπεδο της ετοιμότητας των περισσοτέρων παικτών του αλλά και για την διαχείριση του ρόστερ προβληματίζουν και ανησυχούν.
Επιστρέφοντας από τη «διακοπή» η ομάδα του Ιβιτς, έδειξε ότι εξακολουθεί να ταλαιπωρείται από ιούς και από σύνδρομα που δεν επιτρέπεται να υπάρχουν με δεδομένες τις πικρές εμπειρίες και τα τόσα παθήματα του πρόσφατου παρελθόντος. Ετσι, θα περίμενε κανείς μια σοβαρότερη και υπευθυνότερη προσέγγιση από όλους τους εμπλεκόμενους. Δηλαδή, τα παθήματα να έχουν γίνει μαθήματα. Εν πάση περιπτώσει, το ενθαρρυντικό από τη χθεσινή εμφάνιση είναι η καθαρή νίκη. Πολύτιμη και για ψυχολογικούς αλλά και για ουσιαστικούς βαθμολογικούς λόγους.
Το ίδιο ενθαρρυντικά είναι και τα μηνύματα βελτίωσης της απόδοσης συγκεκριμένων παικτών, όπως ο Μάτος και ο Βαρέλα, που περνούσαν μια παρατεταμένη περίοδο ντεφορμαρίσματος. Στον αντίποδα όμως και στα απαισιόδοξα, έχουμε και πάλι την επανάληψη μιας παράστασης από εκείνες τις αγωνιώδεις (σχεδόν και εφιαλτικές) του παρελθόντος, να κερδίζεται ένα παιχνίδι παίζοντας με τη φωτιά και με την ψυχή στο στόμα. Ένα παιχνίδι, που θα έπρεπε να τελειώσει με συνοπτικές διαδικασίες και άνετο σκορ. Το 2-0 χθες που διασφάλισε τη νίκη, ήρθε στο φινάλε. Μέχρι τότε αυτό που έβλεπε ο κόσμος (σε όλη τη διάρκεια του δευτέρου ημιχρόνου) έμοιαζε με ένα κακόγουστο ποδοσφαιρικό αστείο. Ηταν μια γνώριμη εικόνα από παλιά, την οποία ο κόσμος ήθελε να την ξεχάσει και να μην επαναληφθεί ποτέ. Αναφερόμενος ο κόουτς στις δυσκολίες της νίκης, είπε τα δικά του. Όλα σεβαστά και αποδεκτά και ασφαλώς είναι σοβαρές δικαιολογίες οι βασικές απουσίες από τιμωρίες και τραυματισμούς. Ως εκεί όμως.
Και αυτό γιατί υπάρχουν και προκύπτουν και ερωτηματικά για άλλες περιπτώσεις που παραμένουν εδώ και αρκετό καιρό μυστηριώδεις και αδιευκρίνιστες. Γιατί πώς να εξηγηθεί το φαινόμενο να επιχειρείται η μονιμοποίηση ενός παίκτη, ενώ στον πάγκο ή και εκτός αποστολής υπάρχουν διεκδικητές της θέσης, σαφέστατα ανώτεροι του. Και για να εξηγούμεθα και για να μην παρεξηγηθούμε αναφερόμαστε στον συμπαθέστατο Ουκρανό, στον βωμό της μονιμότητας του οποίου θυσιάστηκαν όχι μόνο παίκτες αναγνωρισμένης αξίας και σπουδαίας μελλοντικής εξέλιξης αλλά και ολόκληρα ημίχρονα μέχρι να γίνουν οι διορθωτικές κινήσεις. Μεγάλα διαστήματα δηλαδή όπου ο ΠΑΟΚ έμοιαζε να παίζει με έναν παίκτη λιγότερο. Δεν έχουμε απολύτως τίποτε με τον Σάκχοφ. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τον συμπαθούμε ιδιαίτερα και γιατί είναι φιλότιμο παιδί και καλός αθλητής. Δυστυχώς όμως η παρουσία του και η χρησιμοποίηση του χωρίς να το θέλει αυτός κόβει από τον ΠΑΟΚ την ταχύτητα ολόκληρης της ομάδας και ναρκοθετεί τον ρυθμό της. Η δικαιολογία ότι είναι ψηλό κορμί και ως εκ τούτου χρειάζεται, έχει προ πολλού αποδειχθεί έωλη και έχει διαψευστεί παταγωδώς γιατί στις προσωπικές διεκδικήσεις εντός περιοχής δεν έχει αποσοβήσει ποτέ κάποιον κίνδυνο, προφανώς γιατί δεν έχει το «τσαφ» και δεν προλαβαίνει να μπει στη φάση.
Όταν ο Σάκχοφ έχει δηλώσει μονιμότητα και εκτός αποστολής ή στον πάγκο είναι ο Κάτσε ή ο Χαρίσης αυτό δεν «κολλά» ποδοσφαιρικά πουθενά και νομίζουμε ότι πρέπει να το δει με ρεαλισμό από εδώ και πέρα ο Ιβιτς. Ο Ουκρανός είναι οπωσδήποτε ένας χρήσιμος παίκτης και μπορεί να χρησιμοποιηθεί όμως σε συγκεκριμένα παιχνίδια και για συγκεκριμένα διαστήματα. Περισσότερο ως στοχευμένη και ορθόδοξη ποδοσφαιρικά αλλαγή, όχι όμως σαν βασικός. Αυτός ο ΠΑΟΚ με τους γρήγορους ακραίους που έχει και με τον τρόπο που αγωνίζεται θέλει γρήγορους μέσους. Και χθες, κάτι τέτοιο, δεν φάνηκε. Για όνομα του Θεού, να μην μου αποδοθεί η παραμικρή πρόθεση να απαξιώσω αυτό το παλικάρι που το εκτιμώ ομολογουμένως και το σέβομαι και για το ήθος του και για την προσπάθεια που καταβάλλει. Η νίκη λοιπόν η χθεσινή, ικανοποίησε και ως ένα σημείο απορρόφησε τις αναταράξεις της κακής εικόνας, ιδιαίτερα του δευτέρου ημιχρόνου. Το γκολ του Κίτσιου, «κουκούλωσε» την όποια «ασχήμια» ενόχλησε και βοήθησε τον κόσμο να τη διαγράψει όσο γίνεται πιο γρήγορα. Το τί θα πρέπει να δει όμως και να αλλάξει ο Ιβιτς από εδώ και πέρα αφορά τον ίδιο όπως και τους παίκτες του.
Εκείνο όμως που πρέπει όλοι τους να λάβουν σοβαρά υπόψη τους, είναι ότι περιθώρια για παρόμοιες σαν τη χθεσινή εμφανίσεις δεν υπάρχουν! Σε ατομικό επίπεδο ο Μπρκιτς έδειξε σταθερότητα και σοβαρότητα. Ο Μάτος με τον Βαρέλα «ανεβαίνουν» συνεχώς. Σταθερός ο Μαλεζάς. Καλός ο Κάνιας στο πρώτο ημίχρονο κα εξαιρετικό το γκολ που πέτυχε. Για τον Σάκχοφ τα είπαμε. Αγωνιστικός, μαχητικός αλλά όχι τόσο ουσιαστικός όπως στο παρελθόν ο Μπίσεσβαρ. Ο Αθανασιάδης με τον Κουλούρη επιβεβαιώνουν για μια ακόμη φορά ότι όπως παίζει ο ΠΑΟΚ δύσκολα θα έρθουν σε επαφές με τη μπάλα και ακόμη πιο δύσκολα θα τους δοθεί η ευκαιρία να σκοράρουν. Ο Ενρίκε με τις καλές και απειλητικές στιγμές του αλλά και με τις αντίστοιχες τσαπατσουλιές του. Ο Μυστακίδης «έφαγε πολύ ξύλο» και έμεινε στη μετριότητα. Ο Κίτσιου με το γκολ που πέτυχε και ο Κάτσε με την ωραία ασίστ που του έδωσε, δικαίωσαν τον προπονητή τους. Ασχετα αν ο Κάτσε έπρεπε να ξεκινήσει ως βασικός και ο Κίτσιου να αντικαταστήσει άλλον παίκτη και όχι τον Ενρίκε.
Υ.Γ. Με τα αίσχη που έγιναν στο παιχνίδι του πρωτοπόρου στο «κολαστήριο» του Φαλήρου, με έναν πανικόβλητο διαιτητή να είναι πρόξενος μιας αλλοίωσης αποτελέσματος και τους επιστήμονες να επιστρέφουν στις καθιερωμένες και γνωστές αθλιότητές τους (κανιβαλισμούς στην κυριολεξία) θα ασχοληθούμε στο αυριανό μας σημείωμα.
