Όταν ξεκινούσε η σεζόν για τον Απόλλωνα, όλοι λίγο πολύ κατανοούσαν ότι λόγω της καθυστερημένης έναρξης της προετοιμασίας, αλλά και της ακόμη πιο αργοπορημένης επάνδρωσης του ρόστερ, η ομάδα πολύ δύσκολα θα ήταν έτοιμη στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Όχι όμως κι έτσι…
Όχι και στην τελευταία θέση! Αυτό είναι από τα άγραφα και αποτελεί απίστευτο ξενέρωμα, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι η χρονιά άρχισε με νίκη επί του ΠΑΟΚ… Διότι ναι μεν όλα έγιναν αργοπορημένα φέτος, αλλά το ρόστερ ούτε φτωχό είναι, ούτε οι παίκτες στην πλειοψηφία τους στερούνται ποιότητας. Άρα, τι φταίει; Ένας… ψυχολόγος θα μπορούσε ίσως πιο εύκολα να απαντήσει. Το προφανές πάντως είναι ότι λείπει ο σκόρερ. Λείπει ο παίκτης που θα στείλει με ευκολία την μπάλα στα δίχτυα. Αυτός που τη «μισή» ευκαιρία θα την κάνει γκολ. Ένας Περόνε, δηλαδή ή ένας Περίκο. Κι επίσης, από αυτήν την ομάδα λείπει κι ένας ηγέτης. Έχει ποιοτικούς παίκτες, αλλά δεν έχει ίσως αυτόν που θα «τραβήξει» τους υπόλοιπους στην δύσκολη στιγμή, θα πάρει ένα παιχνίδι μόνος του.
Δεν έδειξε ο Απόλλων ούτε με το Φωκικό, ούτε με τον Εθνικό Σερρών αδιάφορος. Οι παίκτες δείχνουν πως καταλαβαίνουν πού αγωνίζονται. Κλοτσούσαν, έτρεχαν… Το θέμα όμως είναι και να μπορούν, να έχουν την ποιότητα… Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι όποιοι δεν την έχουν ή όποιοι δε θέλουν, έρχεται η ώρα που η πόρτα θα παρουσιαστεί μπροστά τους. Για όσους μπορούν, πρέπει να μείνουν και να παλέψουν. Ο Απόλλων την Τετάρτη με την Καρδίτσα δεν πρέπει να παίξει για να αρέσει, αλλά για να κερδίσει. Το παιχνίδι έχει τέτοια σημασία που έτσι θα πρέπει να αντιμετωπιστεί.
«Παίξε για να κερδίσεις» λοιπόν, Απόλλωνα και φυσικά τρέξε για να ενισχυθείς τον Ιανουάριο. Κάνει μπαμ πού χρειάζεται ενίσχυση… Ο σχεδιασμός αυτή τη φορά θα πρέπει να καλύψει όλες τις αληθινές αδυναμίες της ομάδας. Όλα αυτά, βέβαια, μετά τις νίκες που θα έρθουν...