Καταθέτοντας για μία ακόμη φορά τον απέραντο σεβασμό και θαυμασμό μου για τον άνθρωπο που άλλαξε την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ και νιώθοντας περηφάνεια σαν Έλληνας γιατί ο Νίκος Γκάλης κι επίσημα πλέον ανήκει στην παρέα των κορυφαίων της ελίτ του αθλήματος, οφείλω να ομολογήσω πως ανάμεσα στα τόσα εγκωμιαστικά που γράφτηκαν για αυτή την παγκόσμια «κατάκτηση» και «αναγνώρισή» του, μου έκανε εντύπωση ένα σχόλιο το οποίο έδινε μια τελείως ξεχωριστή «διάσταση» πέρα από το χώρο του αθλητισμού.
Το υπογράφει ο Πάνος Αμυράς, ο οποίος με εισαγωγή: «Αντί να μιλάμε για μεταρρυθμίσεις, ας βρούμε πώς ο Γκάλης δημιούργησε εισοδήματα και θέσεις εργασίας», προχωράει και παρουσιάζει στο ιδιαίτερο αυτό σχόλιό του την όλη διαδρομή και πορεία» του κορυφαίου Έλληνα μπασκετμπολίστα σαν μία πυξίδα και ένα πρότυπο που οδηγούν και επιτυγχάνουν στην πράξη την απελευθέρωση των αγορών! Διαβάστε το μικρό κείμενο γιατί αξίζει τον κόπο: «Όλοι εμείς που είχαμε την τύχη να δούμε το Νίκο Γκάλη από τους πρώτους αγώνες του στο Παλέ ντε Σπορ της Θεσσαλονίκης, γήπεδο το οποίο πλέον φέρει το όνομά του, αλλά και κάθε αγνός φίλαθλος της χώρας, αναγνωρίζει σε αυτό το μάγο του μπάσκετ ότι μόνος του δημιούργησε μια νέα αθλητική κατάσταση για όλους. Επειδή όλοι μιλούν αορίστως για την ανάγκη «μεταρρυθμίσεων» στη χώρα, θα πρότεινα να φέρουν ως απτό και κατανοητό παράδειγμα το Νίκο Γκάλη για το πώς λειτουργεί ευεργετικά στην οικονομία το περιβόητο «άνοιγμα των αγορών».
Ο ίδιος μιλώντας στην τελετή που διοργανώθηκε στη Βοστώνη για την είσοδο του στο «Ηall of Fame» του παγκοσμίου μπάσκετ είπε ότι όταν ήρθε στην Ελλάδα δεν υπήρχε επαγγελματικό μπάσκετ. Τώρα η χώρα είναι γεμάτη από γήπεδα μπάσκετ και η εθνική μας συγκαταλέγεται στις κορυφαίες του κόσμου. «Χάρη στο Νίκο Γκάλη τρώμε ψωμί», είπε λίγες μόλις στιγμές μετά την πρόκρισή μας στους «οκτώ» του Ευρωμπάσκετ ο Κώστας Παπανικολάου που εκτός από τον Ολυμπιακό έχει αγωνιστεί στην Μπαρτσελόνα και το ΝΒΑ. Κι αυτή είναι η αλήθεια. Ένα μόνο πρόσωπο αρκούσε για να φέρει την επανάσταση στον αθλητισμό και να γεννήσει μια επαγγελματική αγορά που δημιούργησε εισοδήματα, χιλιάδες θέσεις εργασίας, εξαγώγιμα προϊόντα, όπως είναι οι παίκτες και οι προπονητές που σταδιοδρομούν στο εξωτερικό. Κι εν τέλει δημιούργησε μια νέα αθλητική κουλτούρα».
Δεν ξέρω κατά πόσο σας αιφνιδίασε… η «άποψη». Προσωπικά την εκτίμησα και τη μέτρησα σαν έναν εφικτό ρεαλιστικό προσανατολισμό που έχει ιδιαίτερη βαρύτητα γιατί γίνεται στη σκιά ενός Θρύλου. Ενός ξεχωριστά επιτυχημένου ανθρώπου που πρόσφατα τιμήθηκε παγκοσμίως. Την ίδια βαρύτητα και αξία και πάλι κατά την προσωπική μου άποψη είχε και η συγκλονιστική ομιλία του μεγάλου αθλητή στην τελετή του «Hall of Fame». Ένα μικρό κομμάτι το επιλέξαμε για επίλογο στο σημερινό μας σχόλιο: «Είμαι ευγνώμων για αυτό που ζω σήμερα. Το θέμα δεν είναι η κατάκτηση τίτλων, αλλά και κάτι άλλο, πιο σημαντικό που θα σας αποκαλύψω σήμερα. Μια μέρα περπατούσα στη γειτονιά μου στη Θεσσαλονίκη και με σταμάτησε μια κυρία. Νόμιζα ότι ήθελε μια αναμνηστική φωτογραφία ή ένα αυτόγραφο. Με φώναξε «Νίκο, Νίκο» και μου είπε: «Θέλω να σε ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου γιατί έσωσες τον γιο μου, του έκανες το μεγαλύτερο δώρο». Μετά μου εξήγησε ότι ο γιος της ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά αλλά το ξεπέρασε, βρήκε το νόημα της ζωής και έγινε μπασκετμπολίστας».