Ο ΠΑΟΚ αποφασισμένος για όλα, δίνει σκληρή μάχη σε όλα τα επίπεδα κόντρα στο σάπιο σύστημα του αθλητικού μας παρακράτους που συνωμότησε, μεθόδευσε και οργάνωσε ένα από τα πλέον ανέντιμα ποδοσφαιρικά πραξικοπήματα, σε βάρος του. Ιστορικές στιγμές και μεγάλο το χρέος για ομάδα και λαό.
Έστω και αργά κάποιοι αφελείς θα κατάλαβαν επιτέλους, γιατί πολύ τακτικά και με την πρώτη ευκαιρία, από αυτή εδώ τη στήλη τονίζαμε πως έσφαλαν όσοι πίστευαν ότι με την εκπαραθύρωση των «φυτευτών» προέδρων της ΕΠΟ του παρελθόντος (Γκιρτζίκιδες, Σαρρήδες κ.τ.λ) ξεθεμελιώθηκε η θρυλική παράγκα των στημένων αγώνων, των εγκληματικών συμμοριών και των ληστρικών συμπεριφορών επίορκων διαιτητών που καθόριζαν επί δεκαετίες τα πάντα στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
«Μα δεν βλέπετε ότι άλλαξαν τα πάντα;»…επιχειρηματολογούσαν, αντιδρώντας στην επιμονή μας να προειδοποιήσουμε τους πάντες ότι το κακό είναι βαθύρριζο και ότι ο ιστός της αράχνης ασύλληπτα μεγάλος, ισχυρός κι επικίνδυνος. Για αυτούς του ευκολόπιστους και αφελείς το ότι… «θυσιάστηκαν» τέσσερις – πέντε καραμπινάτοι σφαγείς όπως ο Σπάθας, ο Γιάχος, ο Βοσκάκης και ο Δημητρόπουλος και ότι αποκαθηλώθηκαν πρόεδροι γλάστρες της Ομοσπονδίας, αποτελούσε την οριστική λύση στο τεράστιο πρόβλημα. Μια κάποια διαφοροποίηση στο ξεκίνημα με διακριτικά σφυρίγματα την εξέλαβαν σαν το τέλος της εποχής του Θωμά και του πατέρα Σπάθα.
Ώσπου και με τη πάροδο του χρόνου ήρθαν το ένα μετά το άλλο τα πρώτα μηνύματα και από τη νέα κατάσταση. Μηνύματα που γινόντουσαν πιο έντονα από τη στιγμή που έμπαινε στα δύσκολα η υπόθεση του τίτλου, για τους μόνιμα ευνοούμενους του παρελθόντος, αλλά και τους από σπόντα προνομιούχους του σήμερα. Ενδείξεις – αποδείξεις μικρές ή μεγάλες που ανησυχούσαν αλλά έμεναν στο περιθώριο, ερμηνευόμενες σαν εξαιρέσεις. Δυστυχώς όμως και όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, κάποιοι τόσο καιρό έβλεπαν μόνο το δέντρο και όχι το δάσος. Το όποιο δάσος βέβαια ήταν μπροστά τους και δεν ήταν άλλο από τη σκληρή πραγματικότητα που τους έβλεπε στα μάτια και τους έλεγε ότι μπορεί να έβλεπαν κάποιες αλλαγές στα ασήμαντα, αλλά εκεί που ήταν το τεράστιο πρόβλημα, όχι δεν υπήρξε βελτίωση, αλλά ενίσχυση του προβλήματος. Όπως αντιλαμβάνεστε αναφερόμαστε στο μεγάλο αφεντικό που τα τελευταία 20 χρόνια κατευθύνει το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Κι αυτό το αφεντικό δεν είναι άλλο από τον Θόδωρο Θεοδωρίδη, γιο του Σάββα, σημαίνων στέλεχος της ΟΥΕΦΑ, που όχι απλά εμπόδισε την ουσιαστική ανατροπή της θλιβερής κατάστασης που επί χρόνια κακοποιούσε το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά επιπρόσθετα και με πολύ θράσος καπέλωσε και αποδυνάμωσε (θεσμικά) τη νέα διοίκηση της Ομοσπονδίας. Χωρίς να δώσει λογαριασμό σε κανέναν απαράδεκτα, εξωθεσμικά και προκλητικά άρπαξε την ΚΕΔ, τοποθέτησε μέσα δικούς του ανθρώπους, Έλληνες και ξένους κι έτσι διατήρησε τον έλεγχο της κατάστασης από το πλέον κρίσιμο και σημαντικό αυτό πόστο. Μεθοδικά, ξαναέβαλε το τρένο στις ίδιες ράγες και από εκεί και πέρα το ότι αυτό το τρένο δεν πήγαινε προς τη γνωστή συγκεκριμένη κατεύθυνση (προς λιμάνι μεριά) αυτό δεν οφειλόταν στον ίδιο, αλλά χρεώνονταν στην ομάδα του πατέρα του, την οποία ο σημερινός της ηγέτης την είχε καταστήσει, με το ξεπούλημα όλων των σημαντικών παικτών της, αδύναμη και ανάπηρη.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση το άθλιο σύστημα λειτούργησε, θέλετε από σπόντα, θέλετε από κάποια ανίερη (το πιθανότερο) συμφωνία και βοήθησε τον νέο χαλίφη. Με δυο λόγια οι ψευδαισθήσεις και οι αυταπάτες σιγά – σιγά άρχισαν να ζώνουν σαν φίδια τους υμνητές της νέας κατάστασης. Το τεράστιο σκάνδαλο με το πραξικόπημα - πραγματικό ποδοσφαιρικό έγκλημα – που επιχειρήθηκε σε βάρος του ΠΑΟΚ, ήρθε για να επιβεβαιώσει, με συγκλονιστικό τρόπο, του λόγου το αληθές. Η όλη μεθόδευση του ήταν ένα χαρακτηριστικό δείγμα και μια επιτυχημένη συνταγή που χρησιμοποιούσαν οι συμμορίες του παρελθόντος. Συνταγή αλάνθαστη στην οποία συμμετείχαν όλα τα θεσμικά όργανα (διαιτησία, αθλητική δικαιοσύνη, πολιτικοί προϊστάμενοι) και η βρώμικη επικοινωνιακή αβάντα.
Με διαδικασίες εξπρές στήθηκε η αγχόνη και επιτεύχθηκε ο πρώτος στόχος, το αμπάρωμα της Τούμπας στο κρισιμότερο παιχνίδι του Πρωταθλήματος. Απόφαση η οποία δεν προσβάλλεται με τίποτα. Ο ΠΑΟΚ προσφεύγει στο δευτεροβάθμιο πειθαρχικό όργανο προκειμένου να περισώσει κάτι από τα υπόλοιπα. Άγνωστο και μη προβλέψιμο το τι θα έχουμε και από αυτή τη δεύτερη δοκιμασία. Με δυο λόγια, εμείς καταθέτοντας και πάλι την άποψη μας όπως το συνηθίζουμε χωρίς επηρεασμούς και προκαταλήψεις, διαπιστώνουμε ότι αυτό το σύστημα που σάπισε στην κυριολεξία το άθλημα στην πατρίδα μας, εξακολουθεί να λειτουργεί άνετα και ανεμπόδιστα.
Αν εσείς τώρα έχετε αντίθετη άποψη και με 2-3 οφσάιντ που σας χαρίζουν βγάζετε άλλο συμπέρασμα, δικαίωμα σας. Δείτε τον εαυτό σας στον καθρέφτη και αναρωτηθείτε τι ήταν αυτό που σαν υποχρέωσε να βιώστε μια από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές απάτες κι έναν από τους πλέον εξόφθαλμους βιασμούς λογικής, με το σκηνοθετημένο ποδοσφαιρικό έγκλημα της Τούμπας. Εν πάση περιπτώσει κι επειδή δεν έχουμε την πρόθεση και δεν περιμέναμε να σας πείσουμε σήμερα, όπως δεν το πετύχαμε και προχθές που προειδοποιούσαμε ότι η τοποθέτηση του Αρετόπουλου (ενός διαιτητή οργανωμένου οπαδού του θρύλου) αποτελούσε εξόφθαλμα μια δικλείδα ασφαλείας για ότι πιθανό να είχε μεθοδευτεί σε βάρος του ΠΑΟΚ.
Στον επίλογο μας επισημαίνουμε την ανάγκη να συνειδητοποιήσουν άπαντες (εντός της ασπρόμαυρης οικογένειας), το ότι στιγμές είναι κρίσιμες, ιστορικές και ότι το χρέος όλων είναι ιερό. Ο ΠΑΟΚ όρθιος και περήφανος, τιμωρός κι εκδικητής, καλείται αυτή τη στιγμή να απαντήσει σε αυτήν την τεράστια πρόκληση. Σε αυτούς που είναι οι ίδιοι κλέφτες και ληστές τίτλων που εδικαιούτο στο παρελθόν. Δεν θα πρέπει να τους αφήσει να το ξανακάνουν. Πως; Την απάντηση θα την δώσει η ομάδα και ο λαός της.
ΥΓ: Μια δεύτερη «Τούμπα» γύρω από την αμπαρωμένη, με 30.000 ΠΑΟΚΙΑ είναι μια ιδέα που ωριμάζει και η οποία αν αποφασιστεί όμως, θα πρέπει να γίνει με καλή οργάνωση, προσεκτική διαχείριση, ώστε να μην υπάρξει το παραμικρό πρόβλημα εκτροπής.
