Το 1987 το ελληνικό μπάσκετ μπήκε στα ελληνικά σπίτια. Χάρη στην τηλεόραση. Χάρη στην «βασίλισσα» της Ευρώπης εθνικής Ελλάδας. Κι έμεινε εκεί πολλά χρόνια. Χάρη στον Φίλιππο Συρίγο. Και τούτο συνέβη επειδή πολύ απλά, ο συγχωρεμένος ήταν απλός, κατανοητός και ταπεινός στις περιγραφές του.
Είχε την άποψη του. Την σκεφτόταν… φωναχτά. Διαφωνούσαμε (κυρίως) ή συμφωνούσαμε. Είτε έτσι, είτε αλλιώς η περιγραφή του ήταν εύπεπτη. Την χόρταιναν.. Την απολάμβαναν. Δεν έπεφτε βαριά ακόμη και στις γιαγιάδες (προηγούνται οι κυρίες) και στους παππούδες. Μιλούσε μεν, καλά ελληνικά. Δεν μιλούσε δε, συχνά αγγλικά περιγράφοντας! Παρά το γεγονός ότι στο μπάσκετ κυριαρχούσαν (και κυριαρχούν καλώς ή κακώς) οι αγγλικοί όροι.
Αυτό ήταν και το μυστικό της δημοτικότητας του Φίλιππου Συρίγου ως τηλεοπτικού προσώπου. Από το 1987 κι έπειτα αυτός ήταν μία αιτία για την οποία το μπάσκετ κατέστη εθνικό σπορ για όλες τις γενιές. Απευθυνόταν σε όλες. Το μάθαιναν σε όλες …
Από τότε μέχρι τώρα πολλά άλλαξαν. Οι νεότεροι υιοθέτησαν διαφορετική προσέγγιση. Δεν απευθύνονται σε όλους. Δεν το μαθαίνουν σε όλους. Με την πλημμυρίδα αγγλικών όρων και στο μπάσκετ και στο ποδόσφαιρο απευθύνονται κυρίως σε έχοντες εξειδικευμένες γνώσεις. Κακώς, κάκιστα κατά την ταπεινή μας άποψη. Κυρίως δε, όταν οι περιγραφές του αφορούν παγκόσμιες διοργανώσεις. Παράδειγμα; Το τρέχον Μουντιάλ.
Δεν είναι βέβαια, μόνον οι κατά πολύ νεότεροι του αλησμόνητου Φίλιππου Συρίγου. Τον δρόμο ακολουθούν κι ουκ ολίγοι – κατά λίγο - νεότεροι του. Box to box… Overlap… Weak side… κλπ, κλπ. Μην σας τρώμε τον χρόνο ανάγνωσης με παράθεση ξενικών όρων. Το πράττουν και καταξιωμένοι σε περιγραφές. Λάθος τους καθ’ ημάς. Δεν απευθύνονται σε όλες τις γενιές των τηλεθεατών. Απευθύνονται μάλλον, σε μύστες των αθλημάτων.
Κι επιμένουμε εμείς: Άντε και καλά σε αγώνες Πρωταθλήματος αλλά… Σε αγώνες Μουντιάλ και Μουντομπάσκετ κι Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων η τηλεθέαση μετριέται πλέον, σε μικρούς και μεγάλους. Σε όλες στις ηλικίες. Σε άνδρες και γυναίκες. Είναι γιορτές αυτές οι διοργανώσεις. Για να κερδίσει πόντους σε αυτούς το κάθε άθλημα σε όλες τις γενιές, πρέπει η τηλεοπτική μετάδοση να δώσει εύπεπτη κι ελαφριά μερίδα … γνώσης!
Βλέπετε, πως άλλαξε τακτική και η ίδια, η ΦΙΦΑ. Βλέπετε, τα εκπληκτικά σε τέχνη κι ουσία γραφήματα της πως τα δημιουργεί. Δίχως βαθυστόχαστες αναλύσεις. Δίχως προπονητικές εμβαθύνσεις. Με απλές κινήσεις. Κατανοητές. Προσφέρει αυτό που λέμε: Εύπεπτη κι ελαφριά «τροφή» για κάθε εγκέφαλο. Καταλαβαίνει κι ο πιο απλοϊκός φίλος του ποδοσφαίρου πως κινήθηκε μία ομάδα. Πως σκόραρε ένας παίκτης. Πως οργανώθηκε η άμυνα. Πως; λειτούργησε η επίθεση.
Αυτά τα γραφήματα τα αξιοποιεί πλήρως η ΝΕΡΙΤ. Και κερδίζει κατά κανόνα τις εντυπώσεις για τη διαχείριση του Μουντιάλ. Γιατί κατά κανόνα; Επειδή δυο – τρεις (ευτυχώς μόνον…) εντεταλμένοι για περιγραφές μας κάνουν την ζωή δύσκολη. Και τούτο καθώς πράττουν, ότι πράττουν για τον εαυτόν (προβάλλοντας τον) τους κι ουχί για τους τηλεθεατές. Τέλος πάντων.
Η τηλεοπτική εικόνα από το Μουντιάλ είναι από τις καλύτερες. Εάν όχι η κάλλιστη στην ιστορία της διοργάνωσης. Δεν χρειάζεται λοιπόν, το «καπέλο» των δυο – τριών. εντεταλμένων (κάτω από αντίξοες συνθήκες, ομολογουμένως) για την περιγραφή της. Την υποστήριξη τους χρειάζεται. Με απλά (και καλά και καλά..) ελληνικά και με όρους κατανοητούς σε όλες στις γενιές των τηλεθεατών. Η περιγραφή δεν γίνεται για λίγους. Για όλους γίνεται!
Και δεν είναι όλοι τόσο βαθιά εξοικειωμένοι με τους ξενικούς όρους κάθε αθλήματος. Όπως επιδεικνύουν πως είναι πολλοί εντεταλμένοι για περιγραφές παλιότεροι και νεότεροι στο παρελθόν αλλά … Και κατά πολύ νεαρότεροι της ΝΕΡΙΤ επί του παρόντος.