Η πενταετία του Ιβάν Σαββίδη και το μήνυμα του Χατζηισαΐα

Επιχειρώντας ένα μικρό απολογισμό με την συμπλήρωση μιας πενταετίας, από την ημέρα που ανέλαβε τον ΠΑΟΚ ο Ιβάν Σαββίδης, οφείλεις να σταθείς με ιδιαίτερη προσοχή σε όσα (θετικά ή αρνητικά) έχεις επισημάνει και να τα καταθέσεις φιλτραρισμένα, χωρίς επηρεασμούς και σκοπιμότητες. Και αυτό, γιατί η ξεχωριστή προσωπικότητα και το εκρηκτικό ταπεραμέντο του ηγέτη του ΠΑΟΚ με τις απρόβλεπτες είναι αλήθεια συμπεριφορές, μπορεί να σε οδηγήσει χωρίς να το καταλάβεις σε μεροληψίες με αφορισμούς ή επαινετικά σχόλια αντίστοιχα.

 Κάτι που θα έχει σαν συνέπεια να παρεξηγηθείς και να θεωρηθούν οι απόψεις σου, από αίολες, έως ελεγχόμενες. Θα μου επιτρέψετε να χρησιμοποιήσω στο σημερινό σχόλιο το πρώτο πρόσωπο, απλά και μόνο για να υπενθυμίσω στους αναγνώστες της στήλης, αλλά κατ επέκταση και στους φίλους του ΠΑΟΚ, ποιες ήταν αυτές οι απόψεις από τις πρώτες ημέρες της παρουσίας του Ιβάν στην Τούμπα. Θα θυμούνται πολύ καλά – έτσι ελπίζω τουλάχιστον – ότι ήμουν από τους πρώτου αν όχι ο πρώτος που είχα χαρακτηρίσει την παρουσία του σαν ευλογία. Συγχρόνως  όμως είχα προειδοποιήσει ότι αυτή η ευλογία θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κατάρα, αν ο ίδιος δεν καθάριζε τον περιβάλλοντα χώρο από ότι επικίνδυνο, εσωστρεφές και αρρωστημένο κληρονομούσε. Παράλληλα αναφερθήκαμε στις μικρές αυλές, τις παρεούλες και τα παράσιτα, που από την πρώτη στιγμή επιχείρησαν να διαβρώσουν (κάτι που το πέτυχαν ως ένα σημείο) τους έμπιστους εκπροσώπους του. Είναι αλήθεια ότι στη διάρκεια της διακυβέρνησης του μέχρι σήμερα, πάντοτε καλοπροαίρετα καταθέταμε τις απόψεις μας, για το λάθος μοντέλο διοίκησης που είχε επιλέξει, για το ρίσκο με τους περίεργους ξένους τεχνικούς διευθυντές που έφερνε στην Τούμπα και τους εμπιστευόταν την επένδυση του, αλλά και τον ΠΑΟΚ σαν σύλλογο.

Πιστεύουμε ότι ήμασταν από αυτούς που στήριξαν με αποφασιστικότητα την επανάσταση που κήρυξε στο κατεστημένο, όπως επίσης εκείνοι που τον προειδοποίησαν για τις λυκοφιλίες, τις ανίερες συμμαχίες και τα αναξιοπρεπή κολλητιλίκια των μεγάλων του λεκανοπεδίου. Στον Ιβάν υπάρχουν πολλά και μεγάλα και θετικά. Αναντίρρητα οι χιλιάδες των ΠΑΟΚτσήδων του τα αναγνωρίζουν σε απόλυτο βαθμό. Σήκωσε ψηλά τον πήχη για τον σύλλογο, ανέλαβε το τεράστιο βάρος των χρεών. Οργάνωσε και ανέβασε το επίπεδο του «οργανισμού» που λέγεται ΠΑΟΚ. Του έδωσε υγεία, ισχύ οικονομική, αξιοπρέπεια, αλλά και ευδιάκριτους μεγάλους στόχους. Θα μπορούσε να πει κανείς και να χαρακτηρίσει σαν εξαιρέσεις, κάποιες «παραπανίσιες κουβέντες» που του ξεφεύγουν και προκαλούν παρενέργειες και προβλήματα ιδιαίτερα στον ίδιο. Οι θέσεις του και οι απόψεις του γύρω από την αγάπη του και τα όνειρα του για τον ΠΑΟΚ σε καμία περίπτωση δεν αλλάζουν. Θετικός ο απολογισμός 100% σε όλα…, αν δεν υπήρχε το πρόβλημα και το ερωτηματικό που αφορά τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν σε αυτή την ολόκληρη πενταετία στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Εκεί που το πρόβλημα «γεννήθηκε» με το καλημέρα και διογκώθηκε στη διάρκεια των πέντε χρόνων σε εφιαλτικές διαστάσεις.

Ένας σκασμός λεφτά και η ομάδα ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω. Ανεπάρκεια, αναποτελεσματικότητα, ανικανότητα, περίεργες και μυστηριώδεις μεταγραφές, λάθος διαχείριση ρόστερ, ανάληψη ευθυνών από άπειρους κόουτς και οι τεχνικοί διευθυντές ο ένας πίσω από τον άλλο, να χρεώνονται με πολλές περίεργες συμπεριφορές. Η ομάδα αγωνιζόταν αλλά ποτέ δεν βρισκόταν στην σωστή αφετηρία και δεν μπορούσε να αποκτήσει μια σταθερή βάση εκτόξευσης, προς το επίπεδο το οποίο φιλοδοξούσε να τη φέρει ο Ιβάν. Η πληγή πυορροούσε, αλλά περιστασιακά την επικάλυπταν εντυπωσιακές κινήσεις του μεγαλομετόχου με μεταγραφές τις οποίες βέβαια ακριβοπλήρωνε. Το πρόβλημα όμως παρέμενε ίδιο. Νομίζω ότι δεν πρέπει να συνεχίσουμε να αναφερόμαστε σε αυτά, τη στιγμή που σε αλλεπάλληλα σχόλια μας στο παρελθόν τα έχουμε επισημάνει. Άλλωστε είναι γνωστό ότι ο ΠΑΟΚ πάντοτε αποτελούσε τον «παράδεισο» των παντός είδους πονηρών διαμεσολαβητών και συμβουλατόρων. Το ερώτημα όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι αν θα συνεχίσει να είναι.

Συνοπτικά λοιπόν η πενταετία του Σαββίδη κρίνεται και καταγράφεται ευεργετική και λυτρωτική, γιατί σίγουρα ο σύλλογος άλλαξε επίπεδο. Παρένθεση σκοτεινή όμως το ποδόσφαιρο. Με την ευκαιρία και πάνω σε αυτό ακριβώς το θέμα, καλό θα ήταν κάποιοι άσχετοι να σκύψουν με ιδιαίτερη προσοχή πάνω στο μήνυμα που τους έστειλε προχθές ο Χατζησαΐας στο παιχνίδι του Ατρομήτου (εκεί τον έστειλαν) με τον Ολυμπιακό. Το διωγμένο παλικάρι στο 83΄σηκώθηκε ψηλά μέσα στην περιοχή του Ολυμπιακού, εξαφάνισε όλη την άμυνα του, σκέπασε τον Καπίνο και πέτυχε το νικητήριο γκολ του αγώνα. Αυτοί που παρακολουθούν τον ΠΑΟΚ και γνωρίζουν γιατί ακριβώς εκδιώχθηκε ο Χατζησαΐας, όπως και άλλοι φερέλπιδες νεαροί Έλληνες παίκτες, για μια ακόμη φορά βλέπουν ποιος θα πρέπει να δώσει λόγο για αυτού του είδους τις αποφάσεις. Οι οποίες αποσκοπούσαν πονηρά και μονοδιάστατα να εξαφανίσουν τους ανταγωνιστές μεταγραφικών μετριοτήτων που κουβάλησε στην Τούμπα ο υπεύθυνος της όλης φετινής απαράδεκτης καθυστέρησης με τα τόσα προβλήματα που δημιουργήθηκαν. Και τα οποία ευχόμαστε να ξεπεραστούν με την άφιξη των τριών μεταγραφών που έχουν εξαγγελθεί.

ΥΓ: Οι πίνακες που ανακοινώθηκαν δεν «φιλοξενούν» τα ξεφωνημένα λαμόγια της διαιτησίας. Δύο στοχευμένες όμως περιπτώσεις δείχνουν πως υπήρξαν παρεμβάσεις. Η μία με την παραμονή του Κομίνη και η άλλη με την απομάκρυνση του Κύζα. Και οι δύο είχαν υπογραφή Αλαφούζου. Η πρώτη λαθροχειρία, με ένα μήνυμα που ευχόμαστε εμείς τουλάχιστον να μην επαληθεύσει τα όσα… εκπέμπει. Και κάτι ακόμη. Γνώστης του χώρου μας άνοιξε τα μάτια και μας είπε, μην κοιτάτε τους πίνακες με τους πρώτους. Άμα δείτε του πίνακες με τους επόπτες θα χάσετε το φως σας. Όλα τα δεκανίκια και όλα τα πλάγια τσεκούρια είναι στην θέση τους. Αντί για τους πρώτους λέτε να αναλάβουν τη δουλειά οι δεύτεροι;