Όσοι ζήσαμε (ευλογημένοι ήμασταν…) εκείνον τον πρωταθλητή ΠΑΟΚ, εκείνο το γκολ του Νέτο Γκουερίνο - σαν χθες, ήταν η Κυριακή 23 Μαΐου του 1976 στην Τούμπα – και απολαύσαμε (είπαμε: Ευλογημένοι ήμασταν…) εκείνη την Τούμπα… Όλοι εμείς δεν συμβιβάζουμε εύκολα το τότε με το τώρα. Και δεν αποδεχόμαστε τη μοιρολατρία του «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα, να κλαίς»! Αντίθετα. Την απορρίπτουμε και δη, μετά βδελυγμίας.
Εδώ καλά καλά δε συμφωνούμε με τον συγκεκριμένο στίχο του μεγάλου εθνικού δημιουργού Διονυσίου Σολωμού. Θα συμφωνήσουμε με οτιδήποτε άλλο γεγονός του ταιριάζει; Ουδέποτε! Τέλος πάντων…
Βέβαια, και να θέλαμε να τα συμβιβάσουμε, αυτά καθ’ αυτά - ήτοι χθες και σήμερα - στον ΠΑΟΚ και στην Τούμπα, δεν συμβιβάζονται
Ναι, αλλά άλλα χρόνια εκείνα. Άλλα αυτά..Δε λέμε. Η ιδέα του ΠΑΟΚ όμως, κι ο προσανατολισμός του δεν αλλάζουν. Παραμένουν αναλλοίωτα δεδομένα του. Για την ταπεινότητα μας μάλιστα, παραμένει αναλλοίωτη κι η σχετική αναφορά του αρχιτέκτονα του Πρωταθλήματος του 1976, του Γκιούλα Λόραντ. Έβλεπε μπροστά. Πολύ μπροστά έβλεπε ο Μαγυάρος προπονητής.
Την επομένη λοιπόν – για να φθάσουμε στην αναφορά - της ουσιαστικής κατάκτησης του τίτλου ο μέγας Δημήτρης Μπούζας (ευλογημένοι ήμασταν, όσοι υπηρετήσαμε υπό τας διαταγάς του την δημοσιογραφία) μας ανέθεσε το πλατύ και συνάμα βαθύ ρεπορτάζ για την προηγούμενη στην Τούμπα. Στην Τούμπα κατά την απογευματινή προπόνηση – ανάμεσα σε όλα τα άλλα θέματα – μιλήσαμε με τον σκόρερ Νέτο Γκουερίνο, τον Μλάντεν Φόρτουλα και τον Γκιούλα Λόραντ. Κάπου στα σεντούκια (δεν ζούμε σήμερα με το χθες, βλέπετε…) στο πατρικό μας υπάρχουν οι φωτό του αλησμόνητου Γιώργου Φουρκαλά.
Και μας είπε ο Γκιούλα Λόραντ: «Όταν κάθε παίκτης του ΠΑΟΚ κατανοεί σε ποια ομάδα παίζει και ποιον κόσμο εκφράζει, όλα τα αλλάζει»! Ο Δημήτρης Μπούζας έβαλε τίτλο: «Ο ΠΑΟΚ κι ο κόσμος του εμπνέουν». Κι εμείς γράψαμε: «… Όσοι δεν εμπνέονται… Όσοι δεν φωτίζονται από το φως του ΠΑΟΚ… Όσοι δεν αντιλαμβάνονται την έμπνευση… Στο καλά και να μας γράφουν»!
Δεν νομίζουμε, να θέλετε περισσότερα, για να κατανοήσετε την αμετάβλητή από τότε θέση μας. Τα λόγια εκείνα – αλλά και πολλά άλλα - του Γκιούλα Λόραντ καθίστανται ακόμη και σήμερα οδηγός σκέψεων μας σε ότι αφορά τον ΠΑΟΚ.
Η έννοια εκείνων των λόγων του Μαγυάρου προπονητή εκφράστηκε κι από άλλους στη συνέχεια. Είναι εξάλλου κι η σταθερή επωδός βετεράνων κλάσης του ΠΑΟΚ. Σαράφης, Κούδας, Αποστολίδης, Ιωσηφίδης, Παρίδης κι ο αλησμόνητος Αρίσταρχος Φουντουκίδης αυτή την έννοια προτάσσουν κάθε φορά κατά την οποία συζητούνται προβλήματα.
Ο ΠΑΟΚ κι ο κόσμος του εμπνέουν. Όσοι δεν εμπνέονται δεν έχουν θέση στον ΠΑΟΚ. Ταλαιπωρούν και ταλαιπωρούνται συνάμα…
Η αναφορά μας αυτή μόνον τυχαία δεν είναι. Κάθε ομοιότητα και κάθε σύγκριση αλλά και κάθε αντίθεση του χθες και του σήμερα μόνον σύμπτωση δεν είναι. Στον ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη… Στη γη της Επαγγελίας δηλαδή, στην σύγχρονη ιστορία του ΠΑΟΚ παίκτες και προπονητές οφείλουν που είναι παρόντες. Να εμπνέονται. Τούτο δε, επειδή αντιλαμβάνονται σε ποια ομάδα και για ποιόν κόσμο παίζουν! Αλλιώς; Στο καλό. Και να μας γράφουν…
Η οφειλή τους φυσικά, δεν εκφράζεται με λόγια. Όπως πράττουν ουκ ολίγοι εξ αυτών στην Τούμπα. Η οφειλή τους πρέπει να εκφράζεται με έργα! Μόνο με έργα.
Και σήμερα κόντρα στον Αστέρα δίνεται μία ακόμη… Η τελευταία ευκαιρία σε όλους τους, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Ακόμη και στα πλέι οφ υπάρχουν προοπτικές ανταπόκρισης στις οφειλές τους. Κόντρα στον Ατρόμητο - εμείς τουλάχιστον – διείδαμε χαραμάδα φωτός. Για να δούμε σήμερα. Θα χαθεί η χαραμάδα ή θα φανεί πλέον, δέσμη φωτός;
