Αγαπητή Metrosport,
Για να ξέρουμε τι λέμε, αν θέλουμε να μείνουμε στην ουσία και σ’ αυτό που κυρίως ενδιαφέρει, ο ΠΑΟΚ, περσινός αήττητος πρωταθλητής, βρίσκεται στην κορυφή της βαθμολογίας μαζί με τον Ολυμπιακό και έχει τέσσερις βαθμούς περισσότερους από πέρσι.
Τους δύο που πέρσι του έλειπαν λόγω της τιμωρίας που “κουβαλούσε” από το προηγούμενο Πρωτάθλημα και τους δύο από τη νίκη στο Περιστέρι, όπου πρόπερσι είχε μείνει στο 1-1 με τον Ατρόμητο. Τουτέστιν, κερδισμένος είναι, συγκριτικά, όχι χαμένος, το κέρδος του δε μπορεί να γίνει ακόμη μεγαλύτερο και να φτάσει στους συν έξι βαθμούς αν κερδίσει την ΑΕΚ, αφού πέρσι στο ΟΑΚΑ το ματς είχε λήξει ισόπαλο 1-1. Με άλλα λόγια, πεδίον δόξης λαμπρόν και η αισιοδοξία όχι μόνο επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται.
Από την άλλη, όμως, επειδή ο ΠΑΟΚ πήρε πέρσι το Πρωτάθλημα αήττητος και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα μείνει και φέτος αήττητος, επειδή η εικόνα της ομάδας δεν είναι καθόλου ίδια με την περσινή και επειδή δεν είναι επίσης σίγουρο ότι ο Ολυμπιακός θα χάσει τους ίδιους βαθμούς με τους περσινούς, είναι δικαιολογημένη η ανησυχία των οπαδών του ΠΑΟΚ, που, από παιχνίδι σε παιχνίδι, περιμένουν να νιώσουν περισσότερη ασφάλεια από την αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας τους. Δικαιολογημένη είναι και η απαίτηση από τον Φερέϊρα να βρει επιτέλους το αγωνιστικό στιλ που ταιριάζει στο ρόστερ της ομάδας, αλλά και από τους παίκτες που υστερούν να συνέλθουν για να ανταποκριθούν καλύτερα στις όποιες εντολές του προπονητή τους. Γιατί, αν το καλοσκεφτεί κανείς, θα βρει ελάχιστους παίκτες από τους είναι απόλυτα ικανοποιημένος μέχρι στιγμής.
Τον Γιαννούλη, τον Μίσιτς, ίσως τον Μάτος, τον... σέντερ φορ Μάτος, όχι τον μπακ Μάτος και… δεν ξέρω ποιον άλλο. Πιθανόν να εξαιρέσουμε τον Ακπομ και τον Σφιντέρσκι, που απλώς συγχωρούνται λόγω της αδυναμίας των υπόλοιπων, αλλά, από εκεί και πέρα, όλοι είναι “πεσμένοι” σε σχέση με τον ίδιο τον περσινό εαυτό τους. Πασχαλάκης, Βαρέλα, Κρέσπο, Λημνιός, Ζαμπά, Πέλκας, Ελ Καντουρί, ακόμη και ο Μπίσεσβαρ, που όντως προσπαθεί, αλλά δεν του “βγαίνουν” οι περισσότερες προσπάθειες και έχει μείνει στη ρεβάνς με τον Αγιαξ. Πάντως, τουλάχιστον αυτόν πρέπει να του αναγνωρίσουμε το γεγονός ότι ξέρει να αξιοποιεί το ισχυρό, επιθετικά, όπλο που λέγεται Γιαννούλης.
Επιμένω, ότι ανεξάρτητα από το σύστημα και τις επιλογές του Φερέϊρα, οι παίκτες του ΠΑΟΚ πρέπει να “βγάλουν” περισσότερη ενέργεια. Πρόσφατο παράδειγμα, που δεν είναι το μοναδικό φετινό: Δεν τους έφταιγε το σύστημα που ήταν υποτονικοί επί 75 λεπτά στο ματς με τον Αρη, ούτε άλλαξε κάτι στο σύστημα όταν επιτέλους ξύπνησαν και έπαιξαν ποδόσφαιρο από εκεί και πέρα.
Πιστεύοντας ότι το κλειδί της αγωνιστικής μεταμόρφωσης (κάθε ομάδας) το κρατούν (πάντα) κυρίως οι παίκτες,
Στέλιος Γρηγοριάδης
