Παρέμβαση πραγματοποίησε σήμερα Τετάρτη (6/3) ομάδα αντιεξουσιαστών σε υποκατάστημα των Mymarket στην οδό Μάρκου Μπότσαρη, στην ανατολική Θεσσαλονίκη.
Ειδικότερα μέλη της Ελευθεριακής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης, εισήλθαν στο σούπερ μάρκετ, πέταξαν τρικάκια και φώναξαν συνθήματα, όπως τονίζουν ως μια ελάχιστη κίνηση αλληλεγγύης προς τους εργαζόμενους.
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Ελευθεριακής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης:
«ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΡΕ, ΤΙ ΣΟΥ ΖΗΤΑΝΕ!
Για άλλη μια φορά και αυτή τη φορά στη γνωστή αλυσίδα σούπερ μάρκετ "My Market", τα αφεντικά επιχειρούν να παίξουν με την υπομονή, την υπόληψη και την αξιοπρέπεια των εργαζομένων, στέλνοντας μέσω της Περιφερειακής Διευθύντριας Λειτουργίας Καταστημάτων "My Market" μια εξευτελιστική επιστολή λέγοντας πως οι εργαζόμενοι πρέπει να χαμογελούν συνεχώς λες και είναι γελωτοποιοί, μιας που ζουν "άνετα" και τους κάνουν τη χάρη να δουλεύουν για 300 ευρώ μισθό.
Η επιστολή της εργοδοσίας ανέφερε τους λόγους που πρέπει οι εργαζόμενοι να το κάνουν. Και οι 7 είναι τόσο αδιανόητα γελοίοι που δε χρήζουν καν αναφοράς. Η εξής φράση, όμως, χρήζει: "για αυτούς που θα πουν ότι παίρνουν 300 ευρώ, θυμίζω ότι σε σχέση με το ΜΗΔΕΝ είναι 300 τοις εκατό περισσότερο". Η αναφορά αυτή αποκρυσταλλώνει την εργασιακή πραγματικότητα σχεδόν καθεμίας και καθενός από εμάς: με τον πέλεκυ της ανεργίας πάνω απ' το κεφάλι σου, άμα δε γουστάρεις να δουλεύεις υπερωρίες, να πληρώνεσαι ψίχουλα, πολλές φορές μαύρα μάλιστα, ελαστικός και αναλώσιμος, τότε να σηκωθείς και να φύγεις.
Το κερασάκι στην τούρτα της κοροϊδίας και του θράσους της εργοδοσίας των "My Market" ήταν όταν ανέφεραν ότι κάποια στιγμή μέσα στο μήνα θα στείλουν ένα μυστικό επισκέπτη (δηλαδή έναν ρουφιάνο τους, με απλά λόγια) για να τσεκάρει τους εργαζόμενους αν θα χαμογελούν συνεχώς.
Ο επιβαλλόμενος εργασιακός μεσαίωνας αποτελεί απόρροια των πολιτικών φτωχοποίησης των από τα κάτω, που επιτάσσει η βίαιη αναδιάρθρωση του κεφαλαίου. Τα εργασιακά κάτεργα καταλαμβάνουν ολοένα και περισσότερο χώρο στη σύγχρονη εργασιακή πραγματικότητα. Τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας, οι απλήρωτες εργατοώρες, η επισφαλής και εντατικοποιημένη εργασία -ανασφάλιστη ως επί το πλείστον- και η απουσία μέτρων ασφαλείας, αφενός εξοντώνουν τους εργαζόμενους σε καθημερινή βάση, με τα αφεντικά να πλουτίζουν στις πλάτες τους, αφετέρου το θράσος τους εις βάρος των εργαζομένων δεν έχει όρια.
Οι αντιστάσεις της εργατικής τάξης βρίσκονται τώρα ενώπιον μίας τεράστιας απειλής, καθώς με σχετική τροπολογία κατ’ υπαγόρευση της 3ης αξιολόγησης, ως προϋπόθεση για την κήρυξη απεργίας από πρωτοβάθμια σωματεία έχει τεθεί πλέον η έγκριση από το 50%+1 των εγγεγραμμένων μελών, αντί της ισχύουσας εξασφάλισης της πλειοψηφίας των μελών που παρίστανται στη γενική συνέλευση του σωματείου. Ουσιαστικά αυτή η ρύθμιση καθιστά τυπικά αδύνατη την κήρυξη απεργιών, προσφέροντας απλόχερα στα αφεντικά το «δώρο» της ανεμπόδιστης -από τις κινητοποιήσεις των εργατών- άντλησης υπεραξίας.
Για να μην αγόμαστε και φερόμαστε από τα αφεντικά, είτε αυτά είναι μεγάλα είτε μικρά, και το συναινετικό, καθεστωτικό-γραφειοκρατικό συνδικαλισμό που συνάπτει ειρήνη με τους ταξικούς μας εχθρούς, είναι επιτακτικό να οργανώσουμε έναν αδιάλλακτο, μαχητικό συνδικαλισμό βάσης. Να βάλουμε μπροστά τα εργατικά συμφέροντα και να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, χωρίς ιεραρχίες, μεσολαβήσεις και πατερναλισμούς. Να προετοιμάσουμε τις άγριες γενικές απεργίες διαρκείας, συνδέοντάς τες με ένα επαναστατικό πρόταγμα που θα συντείνει στη συλλογική και ατομική χειραφέτηση, στη λήξη της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, στην κοινωνική αυτοδιεύθυνση.
Όσο πλήττονται κομμάτια της τάξης μας από την αδηφαγία, την αυθαιρεσία και το θράσος των αφεντικών, εμείς θα αντιπαραβάλλουμε την ταξική αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση στους χώρους της δουλειάς, ώστε να αναχαιτίσουμε κάθε χτύπημα που δεχόμαστε, προετοιμάζοντας ταυτόχρονα την αντεπίθεσή μας ενάντια στον κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου, ώστε να χτίσουμε πάνω στα συντρίμμια του την κοινωνία της γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης.
Ο κόσμος της εργασίας και του μόχθου είναι αυτός που κινεί με τις δυνάμεις του ολόκληρη την παραγωγική διαδικασία. Μόνο που ο πλούτος που παράγεται από τους εργαζόμενους καταληστεύεται από τα αφεντικά, τα οποία πλουτίζουν από την εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας μέσω της άντλησης υπεραξίας από την προσφερόμενη εργατική δύναμη χάρη στην καταχρηστική ιδιοποίηση των μέσων παραγωγής, όπως ορίζει η καπιταλιστική σύμβαση της ατομικής ιδιοκτησίας, την οποία θωρακίζει το κράτος ως ο αρμόδιος εκείνος μηχανισμός επιβολής και διασφάλισης της ταξικής κυριαρχίας της άρχουσας τάξης.
Η εργατική τάξη έχει ασύγκριτη δύναμη στα χέρια της, διότι σε αυτήν στηρίζεται ολόκληρος ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, στην εκμετάλλευση της εργατικής της δύναμης. Μένει μόνο να συνειδητοποιήσει ο κόσμος της εργασίας την κοινότητα των ταξικών του συμφερόντων και τη χειραφετική δυναμική που μπορεί να απελευθερώσει στηριζόμενος στις συλλογικές του δυνάμεις, την αυτοοργάνωση και την αλληλοβοήθεια, ώστε να μετασχηματίσει τις υπάρχουσες κοινωνικές και παραγωγικές σχέσεις και να θέσει τέλος στην εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο.
Οι αλυσίδες είναι στα χέρια μας και τις σέρνουμε καθημερινά. Είναι οι μισθοί πείνας, η απορρύθμιση του εργασιακού περιβάλλοντος, η υποτίμηση της εργασίας και η υπονόμευση των συνθηκών της ζωής μας, η αδυναμία μας να καλύψουμε βασικές ανάγκες, η ανεργία, η φτώχεια, η ανέχεια, η ασυδοσία και η εκδικητικότητα των αφεντικών και των πολιτικών τους αντιπροσώπων στους κυβερνητικούς θώκους του κρατικού μηχανισμού, η καταστολή, οι διώξεις και οι φυλακίσεις όσων αγωνίζονται. Δεν έχουμε να χάσουμε, λοιπόν, τίποτα, παρά μόνο τις αλυσίδες μας, μιας και είμαστε αυτοί που βρίσκονται στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας, αυτοί στους οποίους οι από τα πάνω αποστερούν μέσω της θεσμικής βίας τη δυνατότητα να ζήσουν μια ζωή που θα καθιστά δυνατή την ικανοποίηση των ανθρώπινων συλλογικών αναγκών και την ολιστική αυτοπραγμάτωση του κάθε ατόμου.
Δεν είμαστε επαίτες, ούτε χρωστάμε χάρη στα αφεντικά που πουλάμε την εργατική μας δύναμη στην εκμετάλλευσή τους, για να πλουτίζουν αυτοί, αλλά για να μπορέσουμε ταυτόχρονα να επιβιώσουμε εμείς. Οι θρασύτατες απαιτήσεις τους και η εργοδοτική ασυδοσία μπορούν να ανασχεθούν μονάχα με την ταξική αυτοοργάνωση και τη συνδικαλιστική δράση των ίδιων των εργαζομένων. Η απάντησή μας στα αφεντικά είναι πως σε κάθε τους επίθεση, η εργατική τάξη θα βρίσκει πάντοτε τους τρόπους να αντεπιτίθεται μέχρι να καταργήσει τα προνόμια και τις εξουσίες των ισχυρών και των εχόντων, μέχρι να δημιουργήσει την ακρατική και αταξική κοινωνία.
ΜΕ 300€ ΔΕΝ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ, ΕΞΕΓΕΙΡΕΣΑΙ!
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ Ο ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ,
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης(μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας)»
