Ο ποδοσφαιρικός Αρης συνεχίζει να βρίσκεται αγωνιστικά μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, προκαλώντας πολλά ερωτηματικά για την επόμενη ημέρα του. Θεωρητικά μετά τη δημόσια τοποθέτηση του κ. Καρυπίδη, με την οποία κάλυψε προπονητή και παίκτες, τη μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας και την αγωνιστική δυναμική του Λεβαδειακού, χθες οι «κίτρινοι» θα έπρεπε να δείξουν αντανακλαστικά.
Το σημαντικότερο γιατί αντιμετώπιζαν μία από τις χειρότερες σε στατιστικά ομάδες της Super League, τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Παρ’ όλα αυτά ο Αρης έφυγε από τη Λεβαδειά, όπου είχε παρά την απαγόρευση τη θερμή συμπαράσταση και του κόσμου του, με σκυμμένο το κεφάλι. Οσες δικαιολογίες κι αν επιχειρήσουν να επιστρατεύσουν ο κ. Παντελίδης και οι παίκτες για το νέο Βατερλό, δεν θα καταφέρουν να πείσουν κανέναν. Γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν δικαιολογίες γι’ αυτή την ήττα. Ο Αρης έχασε από μία αδύναμη ομάδα η οποία είναι βυθισμένη στον βαθμολογικό πίνακα και σε μία έδρα… εκκλησία.
Εχασε παρότι στην ενδεκάδα του είχε τρεις νεοαποκτηθέντες ποδοσφαιριστές, οι οποίοι όμως δεν έχουν λόγους να θυμούνται τον χθεσινό αγώνα. Ο Τόνσο ήτα χαμένος μέσα… στα ρούχα του, ο Κόρχουτ το ίδιο και ο Λάρσον που αντικατέστησε τον Ούγγρο δεν έδειξε ότι προσαρμόστηκε στο νέο του εργασιακό περιβάλλον. Κι αν ήταν μόνο αυτοί η παραφωνία του Αρη, ίσως οι κίτρινοι να κατάφερναν να σώσουν την παρτίδα. Στα ρηχά νερά κινήθηκαν τόσο ο Ματίγια, όσο και ο Σιώπης, οπότε έλλειπε από τον Αρη η γρήγορη ανάπτυξη, ενώ ο Ντιγκινί πλην της φάσης του 36’ δεν έχει να θυμάται πολλά.
Οι «κίτρινοι» όταν επιτίθονταν έβρισκαν πίσω από την μπάλα όλη την ομάδα του Λεβαδειακού, οπότε δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος γιατί δημιούργησαν τόσες τελικές προσπάθειες που να μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ο Αρης λοιπόν είχε κάκιστο επιθετικό τρανζίσιον και δεν πάτησε περιοχή. Ο Λεβαδειακός γνωρίζοντας ότι δεν έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα έναντι του αντιπάλου του μπήκε στο γήπεδο για να «κλέψει» το αποτέλεσμα. Εδωσε χώρο στον Αρη και προσπάθησε να επιτεθεί με αντεπιθέσεις.
Οπότε ήταν λογικό οι φιλοξενούμενοι να έχουν μεγαλύτερη κατοχή. Με την κατοχή όμως δεν κερδίζεις αγώνες.
Ο κ. Παντελίδης παραδέχτηκε μετά το τέλος του αγώνα ότι «έχουμε αργή ανάπτυξη, πρέπει να παίζουμε γρηγορότερα», αλλά αυτό δεν τον αθωώνει. Ο τρόπος παιχνιδιού είναι υπόθεση του προπονητή. Αν έχει τους κατάλληλους παίκτες τούς ζητάει να κάνουν μέσα στο γήπεδο αυτά που θέλει. Αν δεν τους έχει εισηγείται στη διοίκηση να τους αποκτήσει. Διαφορετικά ο κ. Παντελίδης είναι μέρος του προβλήματος και όχι η λύση.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (28/1)
