Αν εξαιρέσει κανείς ένα μικρό – και δικαιολογημένο – χαλάρωμα, στις αρχές της επανάληψης, η χθεσινή εμφάνιση των πρωτοπόρων μπορεί να χαρακτηριστεί σαν μια από τις καλύτερες της φετινής αγωνιστικής περιόδου. Το αισιόδοξο και ενθαρρυντικό στη συγκεκριμένη περίπτωση και το οποίο προκύπτει από τη νέα θαυμάσια εικόνα της ομάδας του Λουτσέσκου, στην μετά – Πρίγιοβιτς εποχή, είναι η σοβαρότητα και η σταθερότητα της πορείας της, στοιχεία που έλειπαν και η απουσία των οποίων είχε σαν συνέπεια τις γνωστές οβιδιακές μεταμορφώσεις με τα ήξεις – αφίξεις που κατέληγαν σε ψυχοφθόρες νίκες, οι οποίες με τη σειρά τους έφερναν πίεση, προβληματισμό και ανησυχία.
Το τελευταίο διάστημα η ομάδα θαρρείς και «απελευθερώθηκε» από κάτι που δεν την άφηνε να δείξει τον πραγματικό της εαυτό και τις δυνατότητες της. Δείχνει τελείως διαφορετική νοοτροπία και άλλη ψυχολογία. Τα εύκολα δεν τα κάνει δύσκολα. Αντίθετα μερικά που τείνουν να εξελιχθούν σε δύσκολα, πολύ απλά και με έναν εξαιρετικά άνετο τρόπο, τα μεταλλάσσει σε εύκολα. Για όνομα του Θεού τα παραπάνω δεν θα πρέπει να εκληφθούν σαν αφορισμοί και απαξιώσεις για ότι συνέβη στο παρελθόν, γιατί είναι απλές διαπιστώσεις, θα λέγαμε και μερικές επιβεβαιώσεις, μιας νέας πραγματικότητας που διαμορφώνεται. Στο πολύ κοντινό παρελθόν με υποδεέστερους αντιπάλους πολλά παιχνίδια κατέληγαν σε θρίλερ, με το γκολ να βγαίνει με «εμβρυουλκό» (όπερ εμβρυουλκό σημαίνει Πριγιοβιτς).
Αντίθετα τώρα στους τελευταίους αγώνες της ομάδας, παρατηρείται μια θεαματική αλλαγή σχεδόν σε όλες τις παραμέτρους, που αφορούν τόσο την τακτική, όσο και την απόδοση του συνόλου των παικτών. Σήμερα δεν ψάχνεις να βρεις με το κιάλι διακριθέντες, αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Αναζητάς σε μια εντυπωσιακά καλή εικόνα αν υπάρχουν υστερήσαντες. Χωρίς λοιπόν να ακυρώνουμε ότι καλό προϋπήρχε όπως η παρουσία και η προσφορά του Σέρβου μπόμπερ σε μεγάλες νίκες, άσχετα αν αυτές προέκυψαν μέσα από αγχώδεις και περιπετειώδεις εξελίξεις, απλά επισημαίνουμε μια αλλαγή που δύσκολα θα πρέπει κανείς να της γυρίσει την πλάτη. Αν αυτό που φαίνεται σαν μια «απελευθέρωση», σαν μια «αποσυμπίεση» που έδωσε την ευκαιρία να αναπτυχθούν οι υπάρχουσες αξιόλογες δυνατότητες και ικανότητες με εμφανίσεις και νίκες χωρίς προσευχές και δίχως καισαρικές τομές, συνεχιστεί, τότε ασφαλώς θα μπορούμε να μιλάμε για κάτι πολύ αξιόλογο που συντελείται σήμερα μέσα στους πρωτοπόρους. Η υποσημείωση και ο αστερίσκος βέβαια υπάρχουν, γιατί στο ποδόσφαιρο το απρόβλεπτο, η επαλήθευση ή η αντίστοιχη διάψευση προσδοκιών και πιθανοτήτων, είναι κάτι το συνηθισμένο.
Μένουμε απλά σε μια πρώτη διαπίστωση, της σημαντική αυτής αλλαγής. Με την ελπίδα ότι «αυτό» που βλέπουμε θα συνεχιστεί και θα τσιμενταριστεί, ρισκάρουμε την πρόβλεψη πως θα είναι το μεγαλύτερο όπλο της ομάδας του Λουτσέσκου για να κατακτήσει τους στόχους της. Επιστρέφοντας στο παιχνίδι, επαναλαμβάνουμε αυτό που καταθέσαμε εισαγωγικά. Ότι η χθεσινή εξαιρετική εμφάνιση των πρωτοπόρων ήταν μια από τις καλύτερες της περιόδου. Διαπιστώσαμε επίσης όπως και στο προηγούμενο παιχνίδι άλλους ρυθμούς, διαφορετική πυξίδα τακτικής, μεγάλες ταχύτητες, εκπληκτική ενδοσυνεννόηση, αλλά και ελευθερία κινήσεων με ανάληψη πρωτοβουλιών από χαρισματικούς παίκτες (έχει αρκετούς το ρόστερ του ΠΑΟΚ) και οι οποίες οδηγούσαν σε απίστευτες επιθετικές εμπνεύσεις που με τη σειρά τους δημιουργούσαν τεράστια κενά στην αντίπαλη άμυνα, μεγάλες ευκαιρίες και γενικό πανικό. Βέβαια υπήρξαν όπως το διαπίστωσαν όλοι, θεαματικές βελτιώσεις σε βασικούς παίκτες που περνούσαν ένα μεγάλο ντεφορμάρισμα (Μάτος – Μαουρίσιο).
Η αλματώδης βελτίωση τους βοήθησε ώστε να κινηθεί και ο άξονας και οι πτέρυγες με ιδανικό θα έλεγε κανείς τρόπο. Ο Λέο Μάτος από δεξιά έδωσε το σύνθημα και ξεκλείδωσε την πτέρυγα του με τη βοήθεια ενός εκπληκτικού νεαρού (Ζαμπά). Στον άξονα ο Μαουρίσιο ύψωσε ανάστημα και το νεκρό κέντρο «αναστήθηκε». Αυτές οι αλλαγές υπήρξαν πολύ σημαντικές και συνέβαλαν στην αναμόρφωση της γενικής εικόνας και της καλής απόδοσης της ομάδας. Το ξαναλέμε, στο σημερινό ΠΑΟΚ αναζητάς με το κιάλι υστερήσαντες, ενώ λίγο πιο πίσω γινόταν το αντίθετο. Έψαχνες σαν το Διογένη με το φανάρι διακριθέντες. Εκείνη όμως η εικόνα που έβαλε τη σφραγίδα της και θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη των φίλων του συλλόγου, ήταν η απόδοση ενός διαστημικού ποδοσφαιρικού διδύμου που συνέθεσαν δυο «πιτσιρικάδες» (Λέο Ζαμπά και Τσούμπα Άκπομ). Αυτά για τη χθεσινή νέα άνετη επικράτηση και εντυπωσιακή απόδοση των πρωτοπόρων.
ΥΓ1: Βλέποντας το προχθεσινό παιχνίδι της μετριότατης ΑΕΚ για μια ακόμη φορά και το τι σοφίστηκε κι επιχείρησε ο απαράδεκτος διαιτητής για να της δώσει το τρίβαθμο, σε συνδυασμό και με τα όσα συνέβησαν πέρυσι για να την βγάλει η ΚΕΔ και η αθλητική δικαιοσύνη πρωταθλήτρια, καταλήγουμε στην από καιρό διαμορφωθείσα άποψη, ότι οι χαλίφηδες του χώρου είναι και παραμένουν δύο, με τους νέους τους Ενωσίτες δηλαδή, να κερδίζουν σε ότι αφορά την εύνοια στα σημεία τους Πειραιώτες.
ΥΓ2: Τι καταλάβατε από τη χθεσινή διαιτησία; Ο νέος Σπάθας όπως τον αποκάλεσε δημοσίως ο Κούγιας τον περιβόητο Γρατσάνη και ένας εκ των δύο εποπτών, ήταν σε διατεταγμένη αποστολή. Δυστυχώς για αυτούς ο ΠΑΟΚ δεν τους επέτρεψε να ολοκληρώσουν την αποστολή που είχαν. Ο ορισμός όμως αυτού του επικίνδυνου όπως χαρακτηρίζεται στο χώρο της διαιτησίας νέου καμικάζι, δεν αποτελούσε παρά
