Το μεταγραφικό «ράβε-ξήλωνε» της τριάδας του ΠΑΟΚ προδίδει αβεβαιότητα, έλλειψη ρευστού και μια πρωτοφανή διστακτικότητα προσέγγισης ποιοτικών παικτών.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αμέσως μετά τη λήξη του τελικού και για προφανείς επικοινωνιακούς λόγους (ανάδειξης ή συγκάλυψης κατά περίσταση των θετικών ή αρνητικών εντυπώσεων), και σε συνδυασμό με την ολοκλήρωση της αγωνιστικής περιόδου, οι μονομάχοι της Σούπερ Λίγκας έπεσαν με τα… μούτρα στο μεταγραφικό παζάρι.
Οι «μικροί» όπως και οι νεοφώτιστοι για να υπενθυμίσουν απλά την παρουσία τους, οι «μεσαίοι» για να υποσχεθούν ότι θα φροντίσουν να ισχυροποιηθούν και να ανεβούν ένα σκαλοπάτι παραπάνω και τέλος οι «μεγάλοι» για να επιβεβαιώσουν και για να προειδοποιήσουν ότι θα παραμείνουν και πάλι ισχυροί. Σήμερα περιοριζόμενος στον χώρο των «μεγάλων», εύκολα εντοπίζεις προθέσεις, σχεδιασμούς, πλεονεκτήματα αλλά και χτυπητές αδυναμίες που δύσκολα θα μπορούσαν να καλυφθούν ακόμη και από τις πιο οργανωμένες προπαγάνδες στη μεταγραφική δραστηριότητα.
Βάσει λοιπόν των πρώτων δειγμάτων (τροχιοδεικτικών βλημάτων), οι ειδικοί και οι παροικούντες την ποδοσφαιρική μας Ιερουσαλήμ ήδη έχουν καταλήξει σε προβλέψεις και σε συμπεράσματα. Τα οποία βασίζονται και τεκμηριώνονται καταλυτικά με σκεπτικά που αφορούν την οικονομική δυνατότητα όλων εκείνων που βγήκαν στο παζάρι για να αγοράσουν. Το πού υπάρχει ρευστό «φάνηκε» εδώ και αρκετό καιρό. Όπως επίσης έγινε γνωστό και κατανοητό ότι κάπου αλλού δεν υπάρχει ούτε σεντ. Και ότι ακόμη κι αν υπάρχει, στον ορίζοντα δεν φαίνεται η παραμικρή ελπίδα ότι θα διατεθεί.
Ετσι όλα δείχνουν, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, ότι στο «κουαρτέτο» της κορυφής ο ΠΑΟΚ με τον Ιβάν Σαββίδη και το απεριόριστο μπάτζετ βρίσκεται πολύ ψηλά σε απόσταση από τους υπόλοιπους. Οι τελευταίοι παρουσιάζουν αποκλίσεις διαφορετικές βέβαια, με τους δύο (ΑΕΚ-Ολυμπιακός) να επιχειρούν να περάσουν προς τα έξω μια εικόνα μεγάλης άνεσης, η οποία όμως προφανώς πριμοδοτείται ολοφάνερα από τις κλασικές και οργανωμένες προπαγάνδες τους.
Για τον τελευταίο, τον Παναθηναϊκό, ουδείς λόγος και ουδεμία πρόβλεψη. Οι πράσινοι είναι μια κινούμενη άμμος στην κυριολεξία και δεν γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι ποιο είναι το μέλλον τους. Ακολουθώντας λοιπόν το μεταγραφικό βηματισμό του ερυθροκίτρινου διδύμου, διαπιστώνουμε κραυγαλέα κενά και ανεβοκατεβάσματα για την ΑΕΚ που αδυνατεί να κρατήσει παίκτες σημαντικούς όπως ο Αραούχο, ο Γιόχανσον, ο Χριστοδουλόπουλος και πιθανότατα και ο Λιβάγια και επιδίδεται σε προσυμφωνίες και συμφωνίες με δευτεροκλασάτους οπωσδήποτε μικρότερης κλάσης από αυτούς που χάθηκαν.
Για τους ερυθρόλευκους απλά επαναλαμβάνεται η μεταγραφική ιλαροτραγωδία των τελευταίων ετών με τις περήφανες πωλήσεις και τον απορφανισμό του δαφνοστεφανωμένου. Η ενίσχυση του οποίου εξαγγέλλεται ότι θα γίνει με τις επιστροφές των δανεικών, την ελληνοποίηση του ρόστερ και μία ή δύο προσθήκες από το στοκ εμπόρευμα του Μίνο Ραϊόλα.
Μπερδέματα χωρίς προηγούμενο. Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με έναν σοβαρό μεταγραφικό σχεδιασμό όπως αυτός που απαιτείται για να ισχυροποιηθούν ρόστερ που θα είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε ευρωπαϊκές και εγχώριες υποχρεώσεις τους. Συμπερασματικά κάπως έτσι κινούνται τα πράγματα σήμερα στο χώρο. Με τον κυπελλούχο ΠΑΟΚ του Ιβάν να βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση έναντι των άλλων ανταγωνιστών. Ως εκ τούτου το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση είναι αυτή τη «διαφορά» να την εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο τρόπο ο ΠΑΟΚ. Οι υπεύθυνοι του μεταγραφικού σχεδιασμού του δε θα πρέπει να επαναλάβουν τα λάθη του παρελθόντος, τα οποία σίγουρα στοίχισαν.
ΥΓ: Περνώντας στο χώρο της καλαθόσφαιρας είμαστε υποχρεωμένοι να συγχαρούμε την ομάδα του ΠΑΟΚ, που με την εξαιρετική της πορεία πέρασε στην ημιτελική φάση των πλέι-οφς. Παρά την απαράδεκτη διαιτησία η οποία αγωνίστηκε με νύχια και με δόντια να κρατήσει όρθια την αντίπαλό του, κυπελλούχο Ευρώπης, ΑΕΚ. Αλήθεια, τι σύμπτωση κι αυτή. Ο Δικέφαλος του Βορρά ξεπουπούλιασε στο ποδόσφαιρο την ψευτοπρωταθλήτρια Ενωση και το έκανε άλλες τέσσερις φορές και στο μπάσκετ, αναγκάζοντάς την να υποκλιθεί στο μεγαλείο του.
