Οι πρώτες αντιδράσεις σχεδόν όλων των ανθρώπων του ΠΑΟΚ αμέσως μετά το τελευταίο σφύριγμα του Κομίνη χθες το βράδυ στο ΟΑΚΑ κατέληγαν σε ένα συμπέρασμα: «Αυτός ο ΠΑΟΚ θυμίζει πάρα πολύ τον ΠΑΟΚ των πλέι οφ του 2010, με προπονητή τον Φερνάντο Σάντος».
Και δεν είχαν άδικο. Ο ΠΑΟΚ που βλέπουμε αυτό τον Μάιο έχει όλα τα στοιχεία εκείνης της ομάδας. Είναι ένα πολύ καλά οργανωμένο σύνολο, με ξεκάθαρο και πάρα πολύ λειτουργικό αγωνιστικό πλάνο. Με παίκτες που διαθέτουν τρομερή συγκέντρωση την οποία δεν την χάνουν σε φάσεις που θα μπορούσε να συμβεί.
Χαρακτηριστικό είναι αυτό που συνέβη στα μέσα του δευτέρου μέρους, όταν ο Κομίνης αρνήθηκε να αποβάλει όπως θα έπρεπε με δεύτερη κίτρινη κάρτα τον Μπαρμπόζα για αγκωνιά στον Κίτσιου.
Σε… άλλες εποχές, μπορεί ο ΠΑΟΚ να είχε φύγει λαβωμένος με πολλές κάρτες και εκνευρισμό από μία τέτοια φάση. Όμως, χθες κανείς δεν ξεπέρασε το όριο. Υπήρχαν διαμαρτυρίες στο όριο του λογικού. Και κανείς δεν έβγαλε από το μυαλό του ότι έπρεπε να διεκπεραιώσουν και μία δουλειά μέσα στο γήπεδο.
Όλη αυτή η νοοτροπία έφερε αγωνιστική συμπεριφορά που κάλυπτε τα πολλά ατομικά λάθη κυρίως στις μεταβιβάσεις καθώς και την έλλειψη ποιότητας σε ορισμένες θέσεις. Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, κάνοντας τη σύγκριση με τον ΠΑΟΚ του Σάντος, η εμφανής διαφορά είναι στην ποιότητα του έμψυχου δυναμικού. Όμως και οι αντίπαλοι φέτος δεν είναι οι ομάδες εκείνης της περιόδου. Οπότε ο ΠΑΟΚ απόλυτα λογικά είναι το απόλυτο φαβορί για να πάρει την πρωτιά.
Κλείνοντας, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε με έντονα γράμματα την υποχρέωση που έχουν όλοι γύρω από τον ΠΑΟΚ να μην δημιουργήσουν συνθήκες αποπροσανατολισμού τις επόμενες δυο μέρες και μέχρι τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό.
Ο ΠΑΟΚ πρέπει να πάει με το μυαλό του μόνο στον αγώνα και όχι στη φιέστα που θα στηθεί μετά. Δεν χρειάζονται πρόωρες θριαμβολογίες.
