Το μυστικό της επιτυχίας κρύβεται στην συνεχή προσπάθεια. Κανένα εμπόδιο δεν είναι αξεπέραστο, εάν είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις το τίμημα. Και το τίμημα δεν είναι άλλο από την σκληρή δουλειά.
Ο ΠΑΟΚ δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια, όσα εμπόδια και εάν του έβαλαν, συνέχισε να εργάζεται σκληρά, έμαθε τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα του και κυρίως να σέβεται τον αντίπαλο του και με σύμμαχο του την τύχη, όταν χρειάστηκε, είναι έτοιμος να γευτεί τους καρπούς των μόχθων του.
Η κορυφή δεν ήταν ένας δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα για τον Δικέφαλο αλλά έμαθε από τα λάθη του παρελθόντος και με τη συμβολή του μεγαλομετόχου του, Ιβάν Σαββίδη, στελέχωσε το ρόστερ με ποιοτικές μονάδες, νίκησε θεούς και δαίμονες και βρίσκεται μια ανάσα από την επιστροφή στο θρόνο του πρωταθλητή μετά από 34 ολόκληρα χρόνια αναμονής.
Η διαδρομή είχε χαρές αλλά και απογοητεύσεις αλλά πάνω από όλα τους σωστούς στυλοβάτες που βγήκαν μπροστά όταν χρειάστηκε και δεν άφησαν την ομάδα να επιστρέψει στο παρελθόν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Αντελίνο Βιεϊρίνια, ο οποίος δε δίστασε να σταματήσει τον Σαββίδη, που εισέβαλλε ως μαινόμενος ταύρος και ζήτησε από τους παίκτες του να αποχωρήσουν από το χορτάρι της Τούμπας μετά τις αποφάσεις - σκάνδαλο του Γιώργου Κομίνη.
Το μυστικό είναι το ρόστερ
Η επιτυχία μιας ομάδας κρύβεται στη συνοχή και στην σταθερότητα. Δύο στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον ΠΑΟΚ τα τελευταία σχεδόν τρία χρόνια.
Όταν την σεζόν 2016-2017 ερχόταν στη Θεσσαλονίκη οι Βαρέλα, Κρέσπο, Μάτος, Μπίσεσβαρ, Πρίγιοβιτς και ένα χρόνο αργότερα οι Βιεϊρίνια και Πασχαλάκης, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι οι παίκτες αυτοί θα έφεραν τον ΠΑΟΚ στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος. Έδεσαν μεταξύ τους και δημιούργησαν ένα σωστά δομημένο σύνολο, το οποίο ναι μεν είχε και έχει τρωτά στοιχεία αλλά διαθέτει και το υλικό για να τα υπερκαλύψει.
Ο Δικέφαλος βρήκε τον φύλακα - άγγελο του στο πρόσωπο του Αλέξανδρου Πασχαλάκη, επιλύοντας το γρίφο της εστίας. Ο Έλληνας πορτιέρο άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά και πήρε τη φανέλα του βασικού σπίτι του. Χωρίς εκείνον πολλά παιχνίδια θα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά.
Μπροστά του μια τετράδα που του εμπνέει σιγουριά και μοιάζει με απροσπέλαστο τείχος. Κρέσπο και Βαρέλα έχουν δέσει αρμονικά, γνωρίζουν τις αδυναμίες ο ένας του άλλου και ξέρουν να τις καλύπτουν. Στα άκρα Μάτος και Βιεϊρίνια δουλεύουν πολύ είτε καλύπτοντας τυχόν κενά των δύο στόπερ είτε προωθώντας την μπάλα από τα άκρα και δημιουργώντας επιπρόσθετα προβλήματα στην αντίπαλη άμυνα.
Οι «ασπρόμαυροι» διαθέτουν μια εξαιρετική άμυνα αλλά το ζητούμενο στο ποδόσφαιρο είναι το γκολ. Και εκεί βρήκαν την κατάλληλη λύση. Η αφλογιστία του Στέφανου Αθανασιάδη έφερε στην Τούμπα τον Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς. Ο Σέρβος επιθετικός ήταν ένας δεινός σκόρερ, μύριζε το γκολ και δικαίωσε πανηγυρικά τους ανθρώπους που τον επέλεξαν. Σε μικρό χρονικό διάστημα εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους επιθετικούς όλων των εποχών για τον Δικέφαλο και έδινε τη λύση όταν η ομάδα τα έβρισκε σκούρα.
Η φυγή του έφερε σύννεφα αλλά και εκεί ο Λουτσέσκου είχε το κατάλληλο χαρτί. Ο Τσούμπα Άκπομ πήρε την ευκαιρία και μπορεί να μην είναι ο δεινός εκτελεστής αλλά άλλαξε το παιχνίδι του συνόλου και το έκανε πιο παραγωγικό.
Ο ΠΑΟΚ έκανε μια αρχική επένδυση και την εμπιστεύτηκε, δεν άλλαξε το δυναμικό του απλά πρόσθεσε σε αυτό μονάδες που του έλειπαν και δικαιώθηκε.
Ηρεμία στην άκρη του πάγκου
Σημαντικό στοιχείο στην σταθερή πορεία του Δικεφάλου οι λίγες αλλαγές στην άκρη του πάγκου. Μόλις τρεις προπονητές έχουν καθίσει σε αυτόν εδώ και τρία χρόνια. Ένα χαρακτηριστικό όχι και τόσο ασήμαντο εάν αναλογιστεί κανείς ότι ο Ολυμπιακός κατάφερε να αλλάξει έξι προπονητές μέσα σε ενάμιση σχεδόν χρόνο. Η σταθερότητα και η εμπιστοσύνη στο πλάνο του εκάστοτε τεχνικού αποφέρει καρπούς.
Ο Βλάνταν Ίβιτς ήρθε σε μια περίοδο που ο Ιβάν Σαββίδης είχε δοκιμάσει τα πάντα αλλά δεν του είχε βγει τίποτα. Ο Σέρβος του απέδειξε ότι αξίζει την εμπιστοσύνη του. Ήταν το πρώτο παιδί - προπονητής των ακαδημιών της ομάδας, έμεινε πιστός στο πλάνο του και μπορεί να πήρε τον λαβωμένο ΠΑΟΚ του Ιγκόρ Τούντορ αλλά κατόρθωσε να τον φτάσει μια ανάσα από το πρωτάθλημα. Έξι βαθμούς ήταν η διαφορά του Δικεφάλου από τον Ολυμπιακό και εάν δεν ήταν η τιμωρία θα ήταν μικρότερη.
Ο Ίβιτς αποχωρεί και στη θέση του έρχεται ο Αλεξάνταρ Στανόγιεβιτς. Κακά τα ψέματα, ο 45χρονος τεχνικός ήταν μια κακή παρένθεση αλλά η φυγή του λειτούργησε ευεργετικά για την ομάδα αφού τα ηνία της πήρε ο Ραζβάν Λουτσέσκου. Ο Ρουμάνος μπορεί να μην ήταν και τόσο αρεστός στην εξέδρα αλλά κατάφερε να κάνει και τον πιο δύσπιστο να τον χειροκροτήσει.
Έκανε την ομάδα οικογένεια, τους έπεισε όλους να βάλουν το «εμείς» πιο πάνω από τον εγωισμό τους, δημιούργησε ένα δυνατό σύνολο και πλέον, ετοιμάζεται να στεφθεί πρωταθλητής παρέα με το τυχερό σκουφί του.
Οι στυλοβάτες της επιτυχίας
Η προϊστορία και οι αριθμοί ξεχνιούνται όταν μια ομάδα μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο αλλά είναι εκείνοι που σου επιτρέπουν να ξεχωρίσεις τους κορυφαίους. Ο ΠΑΟΚ είναι μια ομάδα που έμαθε να λειτουργεί ως σύνολο αλλά διαθέτει τις κατάλληλες μονάδες που του δίνουν το αποτέλεσμα όταν το ματς πάει να στραβώσει.
Η αμυντική γραμμή μοιάζει με απροσπέλαστο τείχος, όπως αναφέραμε και πιο πάνω, αφού οι Μάτος, Βαρέλα, Κρέσπο και Βιεϊρινια είναι στους κορυφαίους κάθε χρονιάς ενώ ακολουθούν οι Πασχαλάκης, Μπίσεσβαρ και Πρίγιοβιτς.
Αναλυτικά οι κορυφαίοι του ΠΑΟΚ ανά αγωνιστική περίοδο:
Η κορυφή δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός για τον ΠΑΟΚ, είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς. Ο Δικέφαλος επένδυσε σε παίκτες, τους εμπιστεύτηκε στα δύσκολα και δούλεψε σκληρά. Απέκτησε σταθερότητα και ισορροπία και πλέον μοιάζει πανέτοιμος να αφήσει πίσω του τα πέτρινα χρόνια και να γράψει νέες σελίδες στην ιστορία του.