Στη διάρκεια της χθεσινής εκπομπής θέσαμε ένα ερώτημα με τη μορφή δημοσκόπησης προς τους ακροατές: Ο ΠΑΟΚ βγήκε ενισχυμένος ή χαμένος μετά το τέλος της μεταγραφικής περιόδου; Η απάντηση μέχρι το μεσημέρι ήταν συντριπτική κατά 80%: Ήταν ενισχυμένος!
Το ποσοστό ήταν πολύ μεγάλο για να εξηγηθεί απλά και μόνο από την υποκειμενική θεώρηση ότι οι παίκτες που ήρθαν ήταν καλύτεροι από τους παίκτες που έφυγαν. Κι αυτό γιατί κάτι τέτοιο δεν αποδεικνύεται από ένα και μόνο γεγονός: κανένας δεν έχει δει να αγωνίζονται τόσο ο Τίμπο Μουλέν που πήρε την θέση του Τσίμιροτ όσο και ο Αζεβέντο που καλύπτει την θέση του Λέοβατς.
Από πού λοιπόν προκύπτει ότι αυτοί που ήρθαν είναι καλύτεροι; Η απάντηση πρέπει να αναζητηθεί αλλού και προφανώς όχι στην ποδοσφαιρική αξία των παικτών που αφίχθησαν στην Τούμπα. Πρέπει να έχει τη βάση της στην καρδιά και στο θυμικό του κόσμου του ΠΑΟΚ. Εκεί που συμβαίνει μια μικρή κοσμογονία.
Ο ενθουσιασμός του κόσμου είναι μεγάλος. Για πρώτη φορά η ομάδα, μήνα Φεβρουάριο βρίσκεται στην πρώτη θέση της βαθμολογίας. Κάτι αντίστοιχο είχε να συμβεί 28 ολόκληρα χρόνια! Η κατάκτηση του πρωταθλήματος δεν αποτελεί πλέον μακρινό όνειρο αλλά απτό στόχο από τον οποίο χωρίζουν τον ΠΑΟΚ μόλις 11 αγωνιστικές. Αυτό είναι που θέλουν όλοι, γι΄ αυτό ζουν!
Από την άλλη τόσο ο Τσίμιροτ –περισσότερο- όσο και ο Λέοβατς μπορεί να είχαν προσφορά στην ομάδα αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν τα αγαπημένα παιδιά της εξέδρας. Ο Βόσνιος ήταν ακούραστος εργάτης χωρίς όμως το στενό δέσιμο με τους οπαδούς. Ο Κροάτης το τελευταίο διάστημα είχε χάσει τον βηματισμό του με το αποτέλεσμα να χάσει και την θέση του στην ενδεκάδα.
Ο συνδυασμός των δύο οδηγεί στην καθολική αίσθηση του κόσμου ότι ο ΠΑΟΚ βγήκε ενισχυμένος από τις μεταγραφές. Αυτό που μένει είναι να αποδειχθεί και στην πράξη!