Εγινε το δύο στα δύο στις αρνήσεις σε προτάσεις για ανανέωση και πιθανότατα (γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν ο Ιβάν Σαββίδης κάνει κάποια κίνηση έκπληξη...) και στις αποχωρήσεις από τον ΠΑΟΚ. Μετά τον Φερνάντο Βαρέλα, είπε “όχι" στον Δικέφαλο και ο Εβγέν Σάκχοφ απορρίπτοντας την βελτιωμένη πρόταση που του κατέθεσε ο Μάριο Μπράνκο. Με βάση τις πληροφορίες που προέκυπταν από το περιβάλλον του ΠΑΟΚ, η συνολική προτεινόμενη ετήσια αμοιβή πλησίαζε τις 700.000 ευρώ, αλλά όπως και στην περίπτωση Βαρέλα, καλό είναι να περιμένουμε και τη θέση του Ουκρανού για τη διαπραγμάτευση.
Προς το παρόν, δεν θέλει να σχολιάσει οτιδήποτε (η "Μ" χθες, πάντως, όπως και με τον Αφρικανό, του έκανε κρούση στην οποία απάντησε ευγενικά αρνητικά), αφήνοντας να εξελίσσεται μία συζήτηση και για τη δική του περίπτωση στα social media.
Το βασικό συμπέρασμα αυτής; "Το μοναστήρι να 'ναι καλά, υπάρχουν πολλοί καλόγεροι...". Η αλήθεια είναι ότι ο Ιβάν Σαββίδης με την οικονομική ισχύ που διαθέτει και κυρίως τη διάθεση που δείχνει να την εμφανίζει στις μεταγραφικές περιόδους έχει δώσει στον απλό οπαδό του ΠΑΟΚ το δικαίωμα να σκέφτεται έτσι. Ο Δικέφαλος δεν μπορεί να σταματήσει στην αποχώρηση του Βαρέλα ή του Σάκχοφ όσο καλοί παίκτες κι αν είναι. Δεν το είχε κάνει με τον Πρίγιοβιτς σε μία περίοδο που όλη η ομάδα ήταν γαντζωμένη πάνω του, γιατί να φοβηθεί τώρα;
Το πλάνο και η ομοιογένεια
Μπορεί να να μην υφίσταται κανένα κλίμα ανησυχίας, ωστόσο, είναι λογικό το 2/2 στις αποχωρήσεις να γεννά προβληματισμούς. Στη φάση που διανύει ο ΠΑΟΚ, δύο συγκεκριμένους. Ο πρώτος είναι αν απειλείται με... εξαφάνιση το μεγάλο ατού της ομάδας, η ομοιογένεια. Ο ΠΑΟΚ είχε ένα πολύ δεμένο σύνολο, ψυχικά και αγωνιστικά, που έβρισκε πάντα τις λύσεις γιατί διέθετε απίστευτη χημεία. Ο ένας γνώριζε πολύ καλά τον άλλο, οι δεσμοί που είχαν αναπτυχθεί εντός αποδυτηρίων ήταν πολύ ισχυροί και αυτό μεταφερόταν και εντός γηπέδου. Πλέον όμως, με τους σοβαρούς τραυματισμούς των Βιεϊρίνια, Μαουρίσιο (και λιγότερο του Βέρνμπλουμ) και την αποχώρηση των Βαρέλα και Σάκχοφ αυτό τίθεται σε αμφισβήτηση. Μιλάμε για 4/11 κομμάτια μείον. Δεν είναι αμελητέα ποσότητα και αποτελεί ένα μεγάλο στοίχημα για τον Μπράνκο και τον Λουτσέσκου το πώς θα επιλεγούν και θα “κουμπώσουν” οι αντικαταστάτες τους.
Το δεύτερο ερώτημα αφορά στο συνολικό πλάνο εξέλιξης του ΠΑΟΚ. Προφανώς υπάρχει αλλά ακόμη δεν το έχουμε δει και κυρίως δεν το γνωρίζει ο κόσμος. Ο προηγούμενος τεχνικός διευθυντής της ομάδας, ο Λούμπος Μίχελ, είχε τη διάθεση και το έπραττε με κατά καιρούς συνεντεύξεις του, να αναλύει το σκεπτικό κάποιων κινήσεων που γίνονταν, να παίρνει θέση μετά από μεταγραφές ή αποχωρήσεις. Τον Μάριο Μπράνκο δεν τον έχουμε ακούσει ακόμη. Προφανώς, δεν είναι μόνο δική του επιλογή αυτό, αλλά αποτελεί συνολική απόφαση πολιτικής της ΠΑΕ. Η μόνη ενημέρωση προέρχεται από τα σχόλια του Γιώγρου Σαββίδη στο instagram, όμως τοποθετήσεις του τύπου "ουδείς αναντικατάστατος" δεν μπορούν από μόνες τους να καλύψουν την ανάγκη του κόσμου της ομάδας να μάθει ποια είναι η συνολική στρατηγική εξέλιξης για τον νταμπλούχο ΠΑΟΚ τώρα που οι απαιτήσεις αυξάνονται και ο μεγαλύτερος επόμενος στόχος, η είσοδος στους ομίλους του Champions League, δεν απέχει πολύ χρονικά.
Σαφώς, κάποια πράγματα είναι προφανή (να πέσει ο μέσος όρος ηλικίας, να αποκτηθούν παίκτες με μεγαλύτερη μεταπωλητική αξία), όμως είναι καλό να υπάρξει μία ανάλυση σε βάθος για να “πιάσει” απόλυτα το σκεπτικό των ανθρώπων της ομάδας και ο απλός ΠΑΟΚτσής.
Φυσικά και στην περίπτωση Σάκχοφ ισχύει αυτό που είχαμε γράψει και μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων με τον Βαρέλα: δεν δικαιώθηκε η επιλογή του ΠΑΟΚ να αφήσει τις τελικές συζητήσεις για το φινάλε της περιόδου.
Στόχος να μην χαθούν τα γκολ του
Κλείνοντας, δύο λόγια για το τι χάνει κι αν χάνει ο ΠΑΟΚ από την αποχώρηση του Σάκχοφ, που δεν αποκλείεται να σημάνει την παραμονή Κάνιας αλλά αυτό αποτελεί το ρεπορτάζ των επόμενων ημερών ίσως και της σημερινής.
Ο Ουκρανός είχε επικριθεί πολύ για την έλλειψη ταχύτητάς του και το γεγονός ότι δεν ήταν ένας παίκτης με ικανότητα να ντριμπλάρει και να κρατά πολύ την μπάλα στα πόδια του. Όμως, από την άλλη, διαθέτει στοιχεία που τον έκαναν αγαπημένο και των δύο προπονητών (Ίβιτς, Λουτσέσκου) που συνεργάστηκε στον ΠΑΟΚ (δεν αναφέρω καν τον Στανόγεβιτς): Τρομερή ποδοσφαιρική παιδεία, που του έδινε τη δυνατότητα να κάνει συνεχώς τις σωστές κινήσεις στον αγωνιστικό χώρο και να αποτελεί διαρκές στήριγμα για τους συμπαίκτες του τόσο στο επιθετικό όσο και στο ανασταλτικό παιχνίδι της ομάδας και, κυρίως, πολύ μεγάλη-για μέσο-έφεση στο σκοράρισμα. Τα 21 γκολ (όλα σε νίκες) σε 117 συμμετοχές και ο πολύ πετυχημένος τρόπος με τον οποίο κινούταν box to box δεν είναι μία επίδοση που μπορείς να τη βρεις εύκολα σε έναν χαφ. Και εκεί έγκειται και η δυσκολία στην εξεύρεση του αντικαταστάτη του.
Τέλος, ας μην παραλείπουμε τον χαρακτήρα του, αφού ο πάντα χαμογελαστός Εβγέν έβγαζε μονίμως θετική ενέργεια και συνέβαλε τα μέγιστα σ΄ αυτό που ονομάζουμε καλά αποδυτήρια.