Οφείλουμε, να το ομολογήσουμε. Ουδόλως κατανοούμε πως και γιατί αφέθηκε ο ΠΑΟΚ έτσι. Κι ενεπλάκη σε αυτόν τον αγώνα δρόμου με τον χρόνο. Το λέμε και το εννοούμε, ειλικρινά. Ενεπλάκη μάλιστα, άνευ απόδοσης ευθυνών. Δίχως τούτο να σημαίνει κι απαγγελία κατηγοριών. Απόδοση μόνον και μόνον για να σφίγγουν τα μαλακά υπογάστρια…
Εν τούτοις θεωρούμε πως «τέλος πάντων» ο ΠΑΟΚ επέστρεψε σε ένα επίπεδο. Σε ένα αγωνιστικό επίπεδο ανάλογο με εκείνο πριν τα (καταστρεπτικά) πλέι οφ της παρελθούσας αγωνιστικής περιόδου. Με λίγα λόγια; Πήγε χαμένος τόσος χρόνος. Πολύτιμος χρόνος.
Για αυτόν τον χαμένο χρόνο ευθύνες δεν αποδόθηκαν. Γενικά ευθύνες δεν αποδίδονται στην ΠΑΕ. Ως εκ τούτου και δεν αναλαμβάνονται. Εδώ ακριβώς είναι μία εκ των αιτιών για τις οποίες δεν αποδίδει ανάλογα η πλατιά και βαθιά επένδυση της οικογένειας του Ιβάν Σαββίδη. Δεν αρκεί φυσικά, ο εντοπισμός των αιτιών. Χρειάζεται κι η ανάληψη κι η απόδοση. Τέτοιες διαδικασίες στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ όμως, είναι πολυτέλεια.
Επιλέγεται ένας προπονητής. Επιλέγεται κι ένας τεχνικός (ή αθλητικός, ο τίτλος δεν είναι η ουσία) διευθυντής. Πράττουν κατά το δοκούν. Κι όταν γίνεται ταμείο κι ο μεν κι ο δε χαμένοι δεν βγαίνουν. Τα χρήματα τους τα παίρνουν. Χαμένοι βγαίνουν ο ΠΑΟΚ κι η οικογένεια του Ιβάν Σαββίδη.
Την παρελθούσα αγωνιστική περίοδο η στέψη του ΠΑΟΚ ως Κυπελλούχου Ελλάδας άλλαξε τα δεδομένα στην ΠΑΕ. Ελατέ όμως, που και πάλι μετρήθηκαν απώλειες. Ανάμεσα τους ο χρόνος. Καταναλώθηκε τόσος πολύς σε μία ατέρμονα προσπάθεια μη αλλαγής (sic) τεχνικής ηγεσίας. Τελικά, η αλλαγή δεν αποφεύχθηκε. Πήγε χαμένος ο χρόνος.
Βάλτε σε εκείνη την απώλεια πολύτιμου χρόνου και αυτή την απώλεια πολύτιμου χρόνου με την αλλαγή την οποία επιχείρησε ο Αλεκσάνταρ Στανόγεβιτς. Κι έχετε μία τεράστια απώλεια, την οποία τρέχει πλέον, ΠΑΟΚ να καλύψει.
Δεν καλύπτεται. Αυτή είναι η αλήθεια. Και στόχος του ΠΑΟΚ δεν είναι να καλυφθεί. Ο γέγονε, γέγονε. Δεν ζωντανεύει ο νεκρός χρόνος. Στόχος του ΠΑΟΚ είναι να μην έχει κι άλλη απώλεια χρόνου.
Ο χθεσινός εύστοχος της «Μ» : Run ΠΑΟΚ. Run», αποδίδει πλήρως την κατάσταση σήμερα στον ΠΑΟΚ. Τρέξε ΠΑΟΚ. Τρέξε λοιπόν, για να προλάβεις. Και τις μεταγραφές και την πρόκριση. Με αμφότερα τα «μέτωπα» να είναι στρωμένα με «ναρκοπέδια». Μάλλιασε …το χέρι μας , να το γράφουμε. Έτσι;
Βέβαια από την άλλη πλευρά – επειδή πάντα υπάρχει η άλλη πλευρά – όποτε ο ΠΑΟΚ λειτούργησε υπό πίεση… Όποτε βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο… Όποτε έτρεξε, για να προλάβει… Και πρόλαβε και πέτυχε!
Τούτο δε σημαίνει πως πρέπει να γίνει τρόπος ζωής στον ΠΑΟΚ ο μύθος του Αισώπου περί λαγού και χελώνας. Ξέρετε γιατί; Στο μύθο του πατέρα της αλληγορίας υπάρχει κι ευτυχές (για τον λαγό) και δυστυχές τέλος. Αντίστοιχα υπάρχει για τη χελώνα…
Σημασία για τον ΠΑΟΚ έχει πως στον φιλικό με την Ανόρθωση (απ)έδειξε πως πατά γερά στα πόδια του. Αν κι υπάρχει απόσταση από να στέκεται ορθά μία ομάδα και να προχωρά ορθά! Μία απόσταση την οποία αυτός ο ΠΑΟΚ (που δεν ανταποκρίνεται εισέτι στις απαιτήσεις και του κόσμου του και της οικογένειας του Ιβάν Σαββίδη) καλείται, να διανύσει… τρέχοντας… Τρέχοντας; Καλπάζοντας.
Πιστεύουμε πως και θέλει (το βλέπουμε) και μπορεί (θα το δούμε) να το πράξει! Για να επανέλθει σε τροχιά προόδου με στόχο τίτλους και διακρίσεις.
Επί του παρόντος, ο ΠΑΟΚ απλά, βρήκε τον δρόμο του…
