Ολη αυτή η ιστορία των δύο τελευταίων μηνών, με τις συζητήσεις για την αναδιάρθρωση και την βιωσιμότητα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου μέσω μιας συμφωνίας για τα τηλεοπτικά δικαιώματα, απέδειξε για μια ακόμη φορά πως ούτε η λίγκα, ούτε η ΕΠΟ, ούτε η Πολιτεία έχουν ως προτεραιότητα τα μείζονα προβλήματα του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα.
Όπως το συνηθίζουμε στην χώρα μας, για πολλά πράγματα και όχι μόνο για το ποδόσφαιρο, πάλι ξεκινήσαμε ανάποδα. Αντί η κουβέντα να περιστρέφεται γύρω από τις απαραίτητες παρεμβάσεις ώστε πρώτα να επανακτήσει την αξιοπιστία του, επικεντρώθηκε στα οικονομικά. Δεν λέω ότι δεν είναι σοβαρό πράγμα τα έσοδα. Ασφαλώς και είναι. Όταν, όμως, δεν έχεις τίποτε απολύτως που να σου δίνει το δικαίωμα να διεκδικήσεις και να εξασφαλίσεις σοβαρά έσοδα από το προϊόν που λέγεται «ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο», κοιτάζεις βρε αδερφέ να το φτιάξεις πρώτα, να το σουλουπώσεις και να το παρουσιάσεις κατά τέτοιο τρόπο ώστε να νομιμοποιείσαι μετά να βγαίνεις στην πιάτσα και να διαλαλείς ότι η πραμάτεια σου αξίζει πολλά λεφτά.
Οσο καλοπροαίρετος και αν είναι κάποιος, καταλαβαίνει ότι μιλάμε για ένα απαξιωμένο προϊόν, το οποίο αυτή την στιγμή μπορεί να ζήσει –οικονομικά- μόνο αν κάποιος –είτε επιχειρηματίας, είτε το κράτος- θέλει να το στηρίξει χωρίς να προσδοκά την επιστροφή των χρημάτων που θα διαθέσει. Αρα, στην Ελλάδα μπορεί να ζήσει μόνο αν κάποιος επιχειρηματίας είναι… τρελός, ή αν το κράτος αντί να στηρίξει συνταξιούχους και ανέργους πριμοδοτήσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Η κατάσταση αυτή έχει διαμορφωθεί, λοιπόν, επειδή κανείς δεν μιλάει, κυρίως δε δεν πράττει, προς την κατεύθυνση της αντιμετώπισης της διαφθοράς, της βίας, της πόλωσης, των μετωπικών συγκρούσεων, των σοβαρότατων προβλημάτων του πλαισίου βάσει του οποίου λειτουργεί η αθλητική δικαιοσύνη, της οπαδικής δημοσιογραφίας.
Κανείς δεν συζητάει για την αναγκαιότητα ύπαρξης υποδομών για τις ομάδες, καλύτερων συνθηκών για τους οπαδούς στα γήπεδα, αγωνιστικών χώρων που δεν θα είναι… χωράφια. Κι όσο δεν μιλάμε γι’ αυτά, ακόμη κι αν βρεθεί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, μια λύση που θα αποτρέψει το λουκέτο στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα εξακολουθήσει να κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, θα κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή με διάλυση.
Οσο οι ομάδες θα κοιτάζουν μόνο πώς θα τα… πάρουν κι όσο θα έχουμε υπουργούς που θα… φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνουν, μόνο και μόνο για να κάνουν πολιτικό παιχνίδι, εδώ που είμαστε θα μένουμε, πιο πίσω θα πηγαίνουμε και όχι πιο μπροστά. Παρεμπιπτόντως, αν και γράφω νωρίς με συνέπεια να μην ξέρω αν η… απειλή Βασιλειάδη έγινε πράξη και απέσυρε την πρόταση για χρηματοδότηση από την ΕΡΤ, πληροφορούμαι πως η λίγκα δεν μένει αδρανής ως προς τις τηλεοπτικά άστεγες ομάδες. Εκτός από το Epsilon συζητάει και με άλλο κανάλι, καθώς έχει ενοχληθεί ιδιαίτερα από την εκβιαστική συμπεριφορά του υπουργού και δεν θέλει να ενδώσει στις πιέσεις που της ασκεί…
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (14/7)
