Λέγαμε χθες ότι άλλοι τρεις βαθμοί περιμένουν τον ΠΑΟΚ στα Χανιά, αλλά δεν θα τους πάρει σαν χριστουγεννιάτικο δώρο. Θα γίνουν δικοί του μόνο αν δείξει μέσα στο γήπεδο ότι τους αξίζει. Οτι είναι ανώτερος από τον αντίπαλο και ότι τους δικαιούται. Κι αν οι παίκτες του ΠΑΟΚ μπουν στον αγωνιστικό χώρο πανηγυρίζοντας ακόμη τον θρίαμβο επί του Παναθηναικού, τότε, εκτός από τον Πλατανιά, θα έχουν να αντιμετωπίσουν και τη δική τους χαλαρότητα. Ετσι έγινε.
Και τη νίκη πήρε ο ΠΑΟΚ, αλλά και τη δική του χαλαρότητα υποχρεώθηκε να αντιμετωπίσει, καθώς άφησε να περάσει αναξιοποίητο όλο το πρώτο ημίχρονο. Κι αν ο επόπτης έβλεπε πιο καθαρά τη φάση στην οποία ακυρώθηκε το γκολ του Πλατανιά, θα ήταν από πολύ νωρίς υποχρεωμένος να κυνηγάει το σκορ.
Από την άλλη, θα μπορούσε να σκοράρει στη διπλή ευκαιρία πριν τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου, αλλά και αν ο διαιτητής έβλεπε την απόκρουση του Καρυπίδη με το χέρι και καταλόγιζε το πέναλτι. Ομως, όταν είσαι ο ΠΑΟΚ και ο αντίπαλος είναι ο ουραγός της βαθμολογίας, οφείλεις να «καθαρίζεις» από νωρίς το ματς και μετά να κάνεις περίπατο.
ΠΑΟΚ ζωντανό είδαμε με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου και αν ο Κάνιας δεν σημάδευε τον ουρανό με εκείνο το άγαρμπο σουτ μπροστά στην άδεια εστία, το άγχος θα είχε φύγει νωρίτερα. Εφυγε με ένα γκολ που ήρθε από το πουθενά, χάρη σε μια «γιόμα», την κεφαλιά του Κρέσπο, την αδράνεια των αμυντικών του Πλατανιά και την προβολή του Μαλεζά. Υστερα, άρχισε η... συντήρηση. Και εκτός από μια προσπάθεια του Κουλοπυρη, δεν είδαμε μέχρι το τέλος τίποτε άλλο. Εστω και έτσι, όμως, ο σκοπός επετεύχθη και αυτό είναι που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, αλλά προφανώς ο χθεσινός ΠΑΟΚ δεν ικανοποίησε κανέναν οπαδό του. Ικανοποίησε τους πάντες η νίκη, μια νίκη, φυσικά, πολύ σημαντική, καθώς μ’ αυτήν αξιοποιήθηκε το... δώρο του Απόλλωνα και ο ΠΑΟΚ ισοβάθμησε με την ΑΕΚ.
Λέγαμε επίσης χθες ότι τελικοί θα είναι και όλα τα ματς του δεύτερου γύρου, από τη στιγμή που οι τρεις διεκδικητές του τίτλου βρίσκονται πολύ κοντά ο ένας με τον άλλον στην κορυφή. Κι ακόμη, ότι είναι βέβαιο πως όποιος καταφέρει να κάνει ένα σερί πέντε – έξι νικών από εδώ και πέρα, θα αποσπαστεί από τους άλλους δύο. Ημουν και είμαι βέβαιος ότι και ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ θα έχουν και άλλες βαθμολογικές απώλειες. Ηδη χθες «την πάτησε» η ΑΕΚ με τον Απόλλωνα στο ΟΑΚΑ. Δεν είναι δα ομαδάρα η ΑΕΚ και δεν πρέπει κανέναν να εκπλήσσουν τέτοια αποτελέσματα. Ούτε και ο Ολυμπιακός είναι ομαδάρα. Ετσι, λοιπόν, δεν έχει ο ΠΑΟΚ παρά να δείχνει σε κάθε ματς ότι είναι ανώτερος και από τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ. Και, φυσικά, να μαζεύει τους βαθμούς. Αν το καταφέρει, θα είναι σίγουρα ο πρωταθλητής.
Μέσα στη γενική χθεσινή μετριότητα, δύσκολο είναι να μιλήσουμε για παίκτες που εντυπωσίασαν, απλούστατα γιατί δεν εντυπωσίασε κανείς. Ωστόσο, αφού πρώτα βγάλουμε το καπέλο στον Μαλεζά, που ήταν μια χαρά πίσω, όπως και ο Βαρέλα, αλλά έκρινε και το ματς με το γκολ που πέτυχε, πρέπει να δώσουμε πάλι συγχαρητήρια στον Πέλκα και τον Λημνιό, γιατί ήταν οι πιο ορεξάτοι, οι μαχητικοί, οι πιο κινητικοί, οι πιο φιλότιμοι. Δεν έκαναν «τρελά», δεν έκαναν «μαγικά», δεν μας έβγαλαν τα μάτια, αποτέλεσαν, όμως, για μία ακόμη φορά, τον κινητήριο μοχλό της ομάδας. Οι τρεις κορυφαίοι ήταν πάλι Ελληνες. Αυτοί ήταν πάλι οι οδηγοί στην κούρσα για μια ακόμη επιτυχία. Τυχαίο;
Κλείνοντας, θέλω να επαναλάβω το ερώτημα που έθεσα και μετά το 4-0 επί του Παναθηναικού. Αν δεν «μετατρεπόταν» πάλι χθες σε αριστερό μπακ ο Κρέσπο και έπαιζε σ’ αυτή τη θέση ο νεαρός Δεληγιαννίδης, θα έχανε ο ΠΑΟΚ από τον Πλατανιά; Η, αλλιώς: Ο ΠΑΟΚ κέρδισε χθες τον Πλατανιά επειδή είχε αριστερό μπακ έναν έμπειρο παίκτη;
Δεν έχασε ο Λουτσέσκου, από τη στιγμή που υποχρεώθηκε να χρησιμοποιήσει νεαρούς και Ελληνες παίκτες. Κέρδισε. Ενώ ήταν πολύ βαρύ το κλίμα γι’ αυτόν, άρχισαν να τον κάνουν μάγκα τα «ελληνάκια». Απορώ γιατί φοβάται να ποντάρει σε έναν ακόμη Ελληνα νεαρό, που έχει δείξει ότι το θέλει και ότι μπορεί. Αλλωστε, πότε αλήθεια θα παίξει ο Δεληγιαννίδης, όταν δεν παίζει με αντίπαλο τον τελευταίο της βαθμολογίας και ενώ λείπουν Βιειρίνια, Λέοβατς και Λεβέκ; Πρέπει να λείπει... όλη η ομάδα για να δοκιμαστεί κι αυτός στην ενδεκάδα;
