Ένα γκολ θέλει ο ΠΑΟΚ. Ένα, για να γίνει της… Σσσσσς. Ένα για να γίνει … τού χαλασμού στην Τούμπα, της Βασιλείας. Ναι, στην Τούμπα, της Βασιλείας επειδή απόψε εκεί μεταφέρεται η έδρα του! Ένα γκολ θέλει ο ΠΑΟΚ, για να κάνει το άλμα προς το κατώφλι του Τσάμπιονς Λιγκ.
Ένα γκολ όμως, θέλει κι η Βασιλεία. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Εάν το πετύχει πρώτη. Έτσι; Ως εκ τούτου όσοι νομίζουν, πως η ρεβάνς δεν θα είναι δυσκολότερη… Πλανώνται πλάνην οικτράν. Εάν το πετύχει πρώτος ο ΠΑΟΚ; Θα αρχίσει το πάρτι στις κερκίδες της Τούμπας, της Βασιλείας.
Κι επιμένουμε στη μεταφορά της φοβερής και τρομερής έδρας του ΠΑΟΚ. Τούτο δε, επειδή κατά πως μαθαίνουμε πέρα της αερομεταφερόμενης στρατιάς (με την καλή έννοια…) και της οδικής μετακίνησης των λοιπών χερσαίων δυνάμεων από την Ελλάδα, είναι εκπληκτικές σε όγκο κι οι ενισχύσεις από την Ελβετία, τη Γερμανία και το Βέλγιο.
Όλα αυτά, τα οποία διαβλέπουμε μέσα από τις πληροφορίες τις οποίες έχουμε, δεν δίνουν την πρόκριση στον ΠΑΟΚ. Δίνουν στήριξη, για την διεκδίκηση της. Με άλλα λόγια; Συν Αθηνά (η θεία βοήθεια κατά την αρχαιοελληνική έκφραση) και …πόδας κίνει ΠΑΟΚ…
Υπάρχει πάντως, ως αποτέλεσμα κι η ισοπαλία. Κι αυτή τού δίνει την πρόκριση. Το πλεονέκτημα του – να παίζει δηλαδή, για δυο αποτελέσματα – δεν έπεσε από τον ουρανό. Το κατέκτησε επί γης και με το σπαθί του. Δεν πρόκειται όμως, να παίξει η ελληνική ομάδα για την ισοπαλία. Για τη νίκη θα παίξει!
Δεν το λέμε εμείς. Το λένε προπονητές και παίκτες της. Κι αρέσει σε όλους επειδή πέραν της ωφέλειας αυτής της τακτικής καταδεικνύει (και) την αλλαγή νοοτροπίας στον ΠΑΟΚ. Δε θυμόμαστε, να προτάσσει ως στόχο… να πήγε στα ίσια για τη νίκη εκτός έδρας σε διεθνείς αγώνες με ανάλογου βεληνεκούς ομάδας. Και τούτο λέει πολλά!
Κι επιτρέψτε μας, να επιμείνουμε. Δεν είναι τυχαία ομάδα η ελβετική. Έχει παρελθόν στο Τσάμπιονς Λιγκ. Συμμετέχει σε ένα Πρωτάθλημα καλύτερο από το ελληνικό. Και μετρά καθώς η έδρα της (τι σύμπτωση κι αυτή δίχως να υπονοούμε κάτι…) είναι στην έδρα της ΟΥΕΦΑ!
ΥΓ 1: Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό. Δεν το λέμε εμείς. Το είπε ο Αβραάμ Λίνκολν για πολιτικούς. Σε αυτούς – ανεξαιρέτως - το λέμε κι εμείς. Το είπαμε για την - ελαφρά τη καρδία και με στυγνό ωχαδερφισμό - παραχώρηση του ιερού ονόματος της Μακεδονίας σε Σλάβους κι Αλβανούς και Βουλγάρους (το μωσαϊκό της πΓΔΜ). Το λέμε και για το εθνικό έγκλημα στην Ανατολική Αττική…
