Το «ουδείς προφήτης στον τόπο του», ισχύει απόλυτα για εμάς εδώ στην Θεσσαλονίκη.
Δυσκολευόμαστε πάρα πολύ να δεχτούμε ότι κάποιος συντοπίτης μας προοδεύει, εξελίσσεται, πετυχαίνει υψηλούς στόχους. Το σύνηθες είναι να βλέπουμε με μισό μάτι αυτούς που ξεχωρίζουν. Αντί να χαρούμε για την επιτυχία τους, να δούμε πώς εργάστηκαν για να φτάσουν ψηλά, να διδαχθούμε από αυτούς για να τα καταφέρουμε κι εμείς, κοιτάμε να τους απαξιώσουμε, να αποδώσουμε την επιτυχία τους στην διαπλοκή και όχι στην αξιοσύνη τους.
Κουβαλάμε πολλά κόμπλεξ εμείς εδώ στην Θεσσαλονίκη. Και μόνο το γεγονός ότι προσπαθούμε να φορτώσουμε στην Αθήνα κάθε κακό που μας συμβαίνει, ή την αποτυχία μας σε τομείς που επιχειρεί ο καθένας από εμάς, αρκεί για να καταδείξει μια μιζέρια, μια τάση να έχουμε πάντα έτοιμο ένα άλλοθι για να δικαιολογήσουμε την έλλειψη επαρκούς ικανότητας.
Τρωγόμαστε με τα ρούχα μας κι αυτός είναι ο λόγος, κυρίως, που δεν καταφέρνουμε να δούμε όσα πρέπει για να βρούμε τις λύσεις, να δουλέψουμε με πρόγραμμα, με μέθοδο, ώστε να τα καταφέρουμε καλύτερα.
Τα γράφω όλα αυτά, διότι αντιλήφθηκα την τελευταία εβδομάδα έναν παρασκηνιακό πόλεμο, με στόχο να πληγεί ο επανεκλεγείς πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ, ο Γιώργος Χαλβατζάκης, και να χάσει στις εκλογές από τον κ. Μαμαλάκη, τον εκλεκτό της Ομοσπονδίας του μπάσκετ και του ισχυρού άνδρα της, του Γιώργου Βασιλακόπουλου.
Στον παρασκηνιακό, λοιπόν, πόλεμο εναντίον του Γιώργου Χαλβατζάκη, πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξαν συμπολίτες μας, εδώ στην Θεσσαλονίκη, στην πόλη του επανεκλεγέντος προέδρου της Λίγκας του μπάσκετ.
Αντί να χαιρόμαστε που ένας δικός μας άνθρωπος είναι επικεφαλής, άρα ευκολότερα θα μπορούμε να τον βρούμε, ευκολότερο θα είναι να καταλάβει το πρόβλημά μας, περισσότερο θα ασχοληθεί για να το λύσει, κάποιοι συστρατευτήκανε με αυτούς που ήθελαν να χάσει ο Χαλβατζάκης.
Και τι δεν είπαν για να τον λασπώσουν. Μέχρι και ότι κατεβαίνει ως ο εκλεκτός του Ολυμπιακού, ότι έχει την στήριξη της κυβέρνησης. Ανοησίες, που μοναδικό στόχο είχαν να παρασύρουν τις ομάδες, να τις αποπροσανατολίσουν και ενώ δεν είχαν τίποτε να καταλογίσουν στον Χαλβατζάκη από την θητεία του την προηγούμενη διετία στη θέση του προέδρου και πάλι, ξαφνικά να σκέφτονται μήπως κάτι δεν πάει καλά.
Ασκήθηκαν πιέσεις, ενεργοποιήθηκαν φίλοι της Ομοσπονδίας του μπάσκετ στην Θεσσαλονίκη, για να δουλέψουν εναντίον του προερχόμενου από την Θεσσαλονίκη υποψηφίου προέδρου.
Αν και δεν θέλω να το πιστέψω, συνάδελφοι που ασχολούνται με το ρεπορτάζ του μπάσκετ, μου λένε ότι στον ΠΑΟΚ οι πιέσεις αυτές έπιασαν τόπο και δεν ψήφισε τον Χαλβατζάκη. Εύχομαι να κάνουν λάθος οι συνάδελφοι στην εκτίμησή τους, διότι αν συνέβη αυτό το πράγμα, είναι ολίσθημα.
Δεν γίνεται ομάδες με απείρως μικρότερη δυναμική από του ΠΑΟΚ να μην υπέκυψαν σε πιέσεις και να υπέκυψε ο ΠΑΟΚ. Είναι αδιανόητο.
Στον Δικέφαλο θα έπρεπε να σκέφτονται με το βλέμμα στραμμένο στο αύριο. Εχουν στις τάξεις τους μια πανίσχυρη προσωπικότητα, τον Μπάνε Πρέλεβιτς, που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ο αυριανός πρόεδρος της λίγκας.
Θα ήθελαν στον ΠΑΟΚ να είναι υποψήφιος πρόεδρος ο Πρέλεβιτς και ο Αρης να ψηφίσει κάποιον άλλο, επειδή θα δεχόταν παρασκηνιακά πιέσεις από την ομοσπονδία ή από κάποια άλλη ομάδα;
Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά και, επαναλαμβάνω, εύχομαι να κάνουν λάθος, διότι η ψήφος στις εκλογές του ΕΣΑΚΕ δεν είναι φανερή, όσοι λένε ότι ο ΠΑΟΚ δεν στήριξε τον Χαλβατζάκη, ο οποίος, βέβαια, ούτως ή άλλως θα συνεχίσει να συνεργάζεται με Πρέλεβιτς και Γαλατσόπουλο το ίδιο καλά, όπως και πριν τις εκλογές.