Ανεξάρτητα από το εάν αυτό το παλικάρι που ακούει στο όνομα Χρήστος Ρόβας εξακολουθήσει να «παράγει» γκολ με τους ίδιους ρυθμούς και στο μέλλον, στη μνήμη των κυανόλευκων φιλάθλων (πέραν της ιστορίας που θα το καταγράψει ως έναν εκ των κορυφαίων σκόρερ της κατηγορίας) θα μείνει ως ένας από τους βασικότερους παράγοντες της έως τώρα ανεπανάληπτης και μυστηριακής συνάμα, επέλασης του Ηρακλή προς πρώτο τέρμα της επιστροφής του.
Διότι εν ολίγοις αποτελεί φαινόμενο, ιδιαίτερα μετά τα πέντε γκολ της σαββατιάτικης αναμέτρησης επί του Φιλίππου, κανονικά θα έπρεπε κάποιοι πολυπράγμονες προπονητές, τουλάχιστον να «ψαχτούν» σε ότι αφορά την κανονικότητα της όρασής τους, σε μεταφορικό επίπεδο βέβαια. Δεν λένε για τους οξυδερκείς κυνηγούς ταλέντων «αυτός έχει μάτι». Ε που τα είχαν στο και δεν διέκριναν πως κάτι τέλος πάντων διαθέτει αυτό το παιδί.
Δεν είναι μόνο η ευχέρεια του στο σκοράρισμα. Διαθέτει εκρηκτικότητα, ταχύτητα και κατέχει το «μπαλάκι» κατά το κοινώς λεγόμενο. Δεν ξέρω τι συνέβη μιας και ο Ρόβας δεν είναι δα και χθεσινός. Ευελπιστώ πάντως και αν αδικήθηκε από… απλοχέρηδες προπονητές να βρει τον δρόμο του μαζί με τον Ηρακλή, με τον οποίο μαζί με τα άλλα παιδιά σύρανε το τρελό χορό και θα τον σύρουν όμοιο με Πυρρίχιο έως το τέλος ελπίζω. Σε αυτή την πορεία των θεωριών και των αντιθέσεων όπου το βαθύτερο σκοτάδι, έρχεται λίγο πριν έρθει πάλι το φως.
Ο Ηρακλής μπόρεσε να αντέξει τις κακουχίες και δεν εξαντλήθηκε από αρνητικές δυνάμεις. Η σκέψη του, μέσω της διοίκησης, των παικτών και του κόσμου του κράτησε την υπομονή και την επιμονή και ήξερε καλά πως όλη αυτή η κατάσταση ήταν συγκυρία και όχι μονιμότητα. Το φως της επόμενης μέρας, τον βρίσκει να κοιτά το μέλλον με καθαρό και αποφασιστικό τρόπο. Απαλλάχθηκε από τα βάρη (όχι οριστικά πάντως) αλλά είδε ότι μπορεί να τα αντιμετωπίσει. Γενικά οι άνθρωποί του, στο σύνολό τους, κατευθύνοντας ένα τέτοιο καράβι, μπόρεσαν να πλεύσουν προς το μέλλον, ξέροντας ότι μπορούν, εκ προοιμίου, να διαχειριστούν πολλά «μποφόρ», ώσπου να φτάσουν στο απάνεμο αραξοβόλι του τελικού προορισμού τους.
Υπάρχουν τα πλέι οφ βλέπετε, όπου μάλλον ισοδύναμες ομάδες, ως προς την δυναμικότητα και όχι την ιστορικότητα, θα διεκδικήσουν τις δυο θέσεις στον ήλιο από κάθε όμιλο, επί ίσοις όροις υποτίθεται αν και δεν το πιστεύω από τη στιγμή που υπάρχει ο γνωστός διαχρονικός σεφ των πλέον πασίγνωστων ,αλλά ανθυγιεινών (δικαστικώς επιβεβαιωμένων) μαγειρεμάτων.
Καθότι με το που ο απόηχος της βροντής από την Αλεξάνδρεια και ο αντίστοιχος του διπλού της ΑΠΕΛ στο Παλαιοχώρι απλώθηκε στα... πέριξ άρχισαν οι κραυγές και οι ψίθυροι, γεγονός που τάραξε τον μεγάλο μου τον γιό. «Ρε μπαμπά τι γράφουν εδώ ότι δήθεν ο Ηρακλής θα έχει πρόβλημα ν΄ ανεβεί στη Football Leaguε». Υπέθεσα από πού προερχόταν οι διαχεόμενες μπαρούφες, αφού ο συγκεκριμένος σεφ είχε ομιλήσει περί αυτών σε ανύποπτο χρόνο. «Μην ανησυχείς του απάντησα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι δικοί μας δεν πρέπει να έχουν τα μάτια τους δεκατέσσερα.
Πρέπει λοιπόν για μία ακόμη φορά να σου υπενθυμίσω , κάτι απλό : πως η περίπτωση του Ηρακλή δεν διατηρεί τα χαρακτηριστικά της «εθελουσίας πτώσης» στη Γ΄ Εθνική, καθώς η δήλωση συμμετοχής στην κατηγορία πραγματοποιήθηκε σε ημερομηνία μεταγενέστερη, την οποία ορίζει ως τυπική έναρξη κάθε αγωνιστικής περιόδου ο ποδοσφαιρικός κανονισμός, ενώ η τότε ΠΑΕ είχε προχωρήσει κανονικότατα όλες τις διαδικασίες συμμετοχής στη Football League (δήλωση συμμετοχής και πληρωμές παραβόλων), αλλά και στον θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδος, στου οποίου την κλήρωση μετείχε κανονικά. Κατάλαβες τώρα;». Ο γιός μάλλον κατάλαβε. Το πότε θα καταλάβουμε, όλοι εμείς οι υπόλοιποι, με ποιους έχουμε να κάνουμε, δεν ξέρω
