Υπάρχουν άραγε διοικήσεις ομάδων στην Ελλάδα που να μπορούν... κατάφατσα να ομολογήσουν την αλήθεια στους φιλάθλους, αδιαφορώντας για αυτό που θέλουν να ακούσουν;
Υπάρχουν, ίσως, αλλά ελάχιστες. Οι περισσότερες ακροβατούν μεταξύ λαϊκισμού και οράματος, που επιδιώκουν μεν να δώσουν, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι μπορούν να εξασφαλίσουν. Κάθε διοίκηση, κάθε πρόεδρος ή μεγαλομέτοχος καθορίζει τη φιλοσοφία, ανεβάζει ή κατεβάζει τον πήχη, αποφασίζει αν θα έχει συνομιλητές τους οργανωμένους ή προσπαθεί με διάφορους τρόπους να χειραγωγήσει την πληροφόρηση, περνώντας τη γραμμή του.
Ο πρόεδρος αποφασίζει αν θα κινηθεί ανάμεσα στα δύσβατα, αλλά διακριτά μονοπάτια μεταξύ του «οράματος» και του λαϊκισμού. Λαϊκίζω σημαίνει ότι κάνω κινήσεις για να χαρεί εφήμερα ο κόσμος, λέω στον λαό μου αυτό που θέλει να ακούσει και όχι την πραγματικότητα. Δε βασίζομαι σε πραγματικές και υγιείς δυνάμεις, ακούω τον καθένα που μπορεί να περνάει απ' έξω ή να έχει μια γνώμη και δημιουργώ έναν τεχνητό κόσμο που όταν καταρρεύσει θα με πάρει και μένα η μπάλα. Το κάνω είτε σκόπιμα, για να κερδίσω (εφήμερα και πάλι) την εύνοιά του, είτε από αφέλεια (το αποτέλεσμα είναι το ίδιο).
Το όραμα από την άλλη δίδεται από μια στιβαρή διοίκηση που δεν εκβιάζει, ούτε απαιτεί, αλλά εμπνέει το σεβασμό. Μια διοίκηση που εξαρτάται κυρίως από την οικονομική επιφάνεια, αλλά όχι αποκλειστικά από αυτήν. Που αδιαφορεί αν θα τη βρίσει ένας, δύο ή πέντε οπαδοί. Που δεν άγεται και φέρεται από τις απόψεις κάποιων πιο θερμόαιμων οπαδών της. Κυρίως όμως από τον τρόπο με τον οποίο θα αποδείξει και θα επιδείξει την δυναμική της, μετρώντας την ισχύ του λαού της, της ιδέας που κουβαλάει από πίσω της και εφαρμόζοντας πιστά ένα συγκεκριμένο πλάνο. Είναι η μεθοδικότητα, η οργάνωση, η σοβαρότητα μαζί ίσως και με την «τρέλα» του ανέφικτου, που έρχεται όμως να συμπληρώσει όλα τα προηγούμενα.
Ακολουθώντας τις επιταγές του λαϊκισμού, πολλοί πρόεδροι έκαναν ανάλογες επιλογές, αφήνοντας εκτός λεξιλογίου τους τις λέξεις «μέθοδος» και «οργάνωση». Είδαν το δέντρο και όχι το δάσος. Ίσως για λόγους συμφέροντος, ίσως πάλι όχι. Δεν πραγματοποίησαν αυτό που πίστευαν ότι είναι το καλύτερο, αλλά αυτό που τους συνέφερε εφήμερα ή αυτό που θεώρησαν ότι θα έχει το μικρότερο κόστος για τους ίδιους και το πρεστίζ τους στα μάτια των φιλάθλων τους. Κι όμως, αν έλεγαν την αλήθεια, αν ακολουθούσαν πιστά κάτι ίσως εν τέλει τα πράγματα θα ήταν καλύτερα και για τους ίδιους. Γιατί στο τέλος, θα «λουστούν» τις συνέπειες αυτής της επιλογής.