Είναι ωραία εκεί ψηλά. Ακόμη πιο ωραία όταν η θεία δίκη χτυπάει αλύπητα τους κλέφτες. Ο ΠΑΟΚ νίκησε μια πολύ δύσκολη ομάδα και δεν απολαμβάνει μόνο τη μοναξιά στην κορυφή, αλλά και τη βαθμολογική διαφορά από την ΑΕΚ, που αρχίζει πλέον να γίνεται χαώδης.
Αρχίζουν να λιγοστεύουν οι ανταγωνιστές για τον τίτλο. Ηταν δύο και έμεινε ένας. Ο Ολυμπιακός. Αν ο ΠΑΟΚ μείνει σταθερός και δεν χάσει βαθμούς στα τρία – τέσσερα επόμενα ματς, δεν θα μείνει κανένας. Αρκεί και ο Ατρόμητος να αρχίσει να «λυγίζει», γιατί, μεταξύ μας, ίσως αυτός είναι τελικά ο πιο αξιόλογος αντίπαλος του ΠΑΟΚ στη μάχη για την κατάκτηση του τίτλου…
Το πρώτο ημίχρονο του χθεσινού αγώνα της Τούμπας, παρά τη συντριπτική (αλλά φλύαρη) υπεροχή του ΠΑΟΚ έληξε… 2-1 στις ευκαιρίες. Ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να σκοράρει αν ήταν πιο προσεκτικοί στην τελική ενέργεια ο Πρίγιοβιτς και ο Κίτσιου και η Ξάνθη αν δεν αντιδρούσε εντυπωσιακά ο Πασχαλάκης στην εξ’ επαφής καρφωτή κεφαλιά του Ντουρίσκοβιτς.
Σ’ αυτά τα πρώτα 45 λεπτά είδαμε έναν ΠΑΟΚ με τη γνωστή διάταξη και με τον γνωστό τρόπο παιχνιδιού. Να έχει την κατοχή της μπάλας και να μην μπορεί να δημιουργήσει ευκαιρίες, καθώς δεν μπορούσε να «πατήσει» στην περιοχή της Ξάνθης.
Το γρήγορο γκολ στο δεύτερο ημίχρονο έδιωξε το άγχος, μείωσε την πίεση και είδαμε έναν ΠΑΟΚ πολύ καλύτερο, να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο και να εξαφανίζει, στην κυριολεξία, την Ξάνθη, η οποία υποχρεώθηκε μόνο να αμύνεται και δεν κατάφερε να γίνει απειλητική σε καμία περίπτωση.
Το «κλικ» έγινε με την είσοδο του Βιειρίνια στην έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου. Ο Πορτογάλος σέρβιρε αριστοτεχνικά, ο Πρίγιοβιτς έκανε αυτό που ξέρει καλά και η μισή νίκη είχε ήδη κερδηθεί. Η άλλη μισή ήρθε από κομπίνα σε φάουλ με σκόρερ τον Μαουρίσιο. Ηταν μία δίκαιη επιβράβευση για τους παίκτες του ΠΑΟΚ, καθώς είχαν γίνει οι απόλυτοι κυρίαρχοι στον αγώνα, προσφέροντας και θέαμα και ουσία.
Ο,τι ακολούθησε δεν είχε κάποια ιδιαίτερη σημασία, πάντως οι παίκτες του ΠΑΟΚ, προς τιμήν τους, προσπάθησαν να πετύχουν και τρίτο γκολ για να ευχαριστήσουν ακόμη περισσότερο τον κόσμο τους. Όμως, το 2-0 αρκούσε και με το παραπάνω για να πετύχει η ομάδα τη 10η νίκη της σε 11 αγώνες, να διατηρήσει το απόλυτο της συγκομιδής βαθμών μέσα στην Τούμπα και, φυσικά, να αυξήσει ακόμη περισσότερο τη διαφορά που τη χωρίζει από την ΑΕΚ, η οποία, στο μεταξύ, είχε «κατορθώσει» να χάσει και στο Αγρίνιο από τον Παναιτωλικό.
Πρόσωπα του αγώνα, οι δύο σκόρερ, ο καθένας για διαφορετικό λόγο, αλλά κορυφαίος όλων ήταν, φυσικά, ο Λημνιός. Πολύ μεγάλη εμφάνιση έκανε χθες ο πιτσιρικάς. Ηταν παντού και τα έκανε όλα. Μια ταχύτητα πάνω από… συμπαίκτες και αντιπάλους, με επελάσεις, με σέντρες, με σουτ, αλλά και με πολύ πάθος να προσφέρει ακόμη και στην άμυνα. Αποκορύφωμα μια φάση προς το φινάλε, όταν έκοψε αντίπαλο σα να ήταν ο τελευταίος αμυντικός. Και δεν ήταν αυτή η μοναδική φορά που το έκανε. Χίλια «μπράβο» στο παλικάρι, όχι μόνο για την εμφάνισή του, αλλά και γιατί αποδεικνύει ότι δουλεύει σοβαρά για να βελτιωθεί και να τελειοποιηθεί.
Ο Πρίγιοβιτς είναι άλλη κλάση. Ενα γκολ σε 2,7 τελικές είχε στο Πρωτάθλημα, ένα γκολ με τρεις τελικές πέτυχε και χθες. Ούτε κανόνας στα μαθηματικά να ήταν δεν θα τηρούσε τόση ακρίβεια και συνέπεια.
Ο Μαουρίσιο το χρειαζόταν το γκολ για να επιβραβευτεί η προσπάθεια που έκανε να επανέλθει μετά τον τραυματισμό του, που ήταν αρκετά σοβαρός. Δεν ήταν όμως μόνο το γκολ. Ετρεξε πολύ, μάρκαρα πολύ και μοίρασε ωραίες πάσες, αποδεικνύοντας ότι είναι κομβικός παίκτης για την ομάδα.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (25/11)