Ο ένας διασυρμός διαδέχεται τον άλλο και από προχθές μετράμε ουσιαστικά τον τρίτο σερί αποκλεισμό από τελικές φάσεις. Δύο Euro και ενός Mundial. Τώρα, υποτίθεται ότι θα ανασυνταχθούμε με στόχο να προκριθούμε στους τελικούς του Mundial του 2022.
Οι αναλύσεις για το ματς με τη Φινλανδία δίνουν και παίρνουν. Αλλες κατακρίνουν την ομάδα γιατί ήταν πάλι ανύπαρκτη, άλλες βρήκαν… σημάδια βελτίωσης, γιατί, λέει, οι Φινλανδοί δεν μας έκαναν φάση και γιατί εμείς υπερείχαμε στην κατοχή της μπάλας. Αλλες βγάζουν άχρηστο τον νέο προπονητή, άλλες βλέπουν ότι ο Τζον Φαν’τ Σιπ συμμάζεψε την ομάδα και έχει τα φόντα για να τη “χτίσει” από την αρχή ενόψει του Mundial του 2022.
Με το συμπάθιο, αλλά το ζήτημα δεν είναι ούτε η προχθεσινή, τραγική για εμένα, εμφάνιση, ούτε ο προπονητής. Το ζήτημα είναι οι παίκτες. Η πολύ χαμηλή ποιότητα των Ελλήνων παικτών. Και τα ελάχιστα περιθώρια που έχει ο προπονητής, όποιος και να είναι, να επιλέξει 18,19,20 πραγματικά αξιόλογους παίκτες για να δημιουργήσει έναν ποιοτικό κορμό στην Εθνική ομάδα.
Θλίβεσαι όταν βλέπεις να στηρίζεται η Εθνική σε παίκτες του τίποτε και του καθόλου, όπως είναι ο Κολοβός ή ο Κουρμπέλης. Θλίβεσαι όταν ποντάρει στον γερο-Τοροσίδη. Θλίβεσαι όταν περιμένει την καλή πάσα από τον Μπουχαλάκη. Θλίβεσαι όταν βλέπεις ένα τσούρμο μέτριων έως κακών παικτών να μην μπορούν να αλλάξουν δυο-τρεις πάσες μεταξύ τους με μέτωπο προς την αντίπαλη εστία και όχι τη δική τους. Είναι μαρτύριο να βλέπεις μια ομάδα να θέλει πάση θυσία τη νίκη και να μη μπορεί να δημιουργήσει την παραμικρή καλή ευκαιρία σε όλο το ματς απέναντι όχι σε κάποιο μεγαθήριο, αλλά τη Φινλανδία.
Ούτε ο (όποιος) προπονητής φταίει γι’ αυτά, ούτε τα συστήματα, ούτε η νοοτροπία των παικτών, ούτε η ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια. Φταίει η έλλειψη πολλών καλών Ελλήνων παικτών. Διότι αν συμφωνήσουμε, για παράδειγμα, πως στη σημερινή Εθνική δεν έχουν καμία θέση παίκτες όπως οι Τοροσίδης, Κουρμπέλης, Μπουχαλάκης, Βρουσάι, Κολοβός, ακόμη και ο Μασούρας ή ο Κουλούρης και ο Σταφυλίδης, θα πρέπει να βασανιστούμε πάρα πολύ για να βρούμε άλλους καλύτερούς τους και μάλλον δεν θα βρούμε. Πώς να βρούμε άλλωστε; Πού να τους βρούμε; Στις ομάδες τους; Δύσκολα. Στις ομάδες τους οι 9 στους 10 είναι ξένοι. Κι αν δεν υπήρχαν και κάποιοι παίκτες που παίζουν σε ξένες ομάδες, η κατάσταση για τον εκάστοτε ομοσπονδιακό τεχνικό θα ήταν ακόμη πιο δύσκολη.
Είναι άθλιο το επίπεδο των Ελλήνων παικτών, αλλά πώς να ανεβεί όταν δεν υπάρχει χώρος γι’ αυτούς στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Κι όταν δεν υπάρχει χώρος στο ελληνικό ποδόσφαιρο για τους Ελληνες ποδοσφαιριστές, πώς μπορούμε να έχουμε αξιόλογη Εθνική ομάδα;
Με τον φόβο ότι δεν υπάρχει διέξοδος όσο ισχύει η ξενολατρεία στους συλλόγους.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport