Κάτι ασυνήθιστο, αλλά όχι και ανεξήγητο συμβαίνει στον ΠΑΟΚ. Η ομάδα κερδίζει, είναι στην πρώτη θέση και οι οπαδοί της δεν μπορούν να το απολαύσουν. Νίκησε τις προάλλες τον Ατρόμητο και ο κόσμος δεν πανηγύρισε, απλώς ανακουφίστηκε.
Τι είναι εκείνο που εμποδίζει τον ΠΑΟΚτσή να γλεντήσει τις νίκες; Η κακή απόδοση. Αυτό το βαρετό για τον θεατή και προβλέψιμο για τον αντίπαλο ποδόσφαιρο που παίζει η ομάδα. Και η ανικανότητα ορισμένων παικτών που τσακίζει τα νεύρα και... πονάει τα μυαλά.
Οταν επί 90 λεπτά σού βγάζουν την ψυχή, ακόμη και στη νίκη δεν μπορείς να χαρείς και δεν έχεις... κουράγιο να πανηγυρίσεις. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, όταν βλέπεις ποδόσφαιρο, θέλεις να ευχαριστηθείς. Να δεις ωραία γκολ. Ωραίες φάσεις, ωραίους συνδυασμούς, ωραίες ντρίπλες, ωραίες ενέργειες, τέλος πάντων. Πολλές φορές φτάνεις στο σημείο να χειροκροτήσεις τον αντίπαλο, επειδή εκείνος σου πρόσφερε ωραίες ποδοσφαιρικές στιγμές. Για παράδειγμα, στην Τούμπα έχουν χειροκροτηθεί ο Βασίλης Χατζηπαναγής, ο Θωμάς Μαύρος, ο Χουάν Ραμόν Ρότσα, ο Ντέμης Νικολαίδης και άλλοι που δεν έχω πρόχειρους στη μνήμη μου αυτή τη στιγμή. Γιατί χειροκροτήθηκαν; Γιατί έκαναν «μαγικά». Ο ΠΑΟΚ έχασε μέσα στην Τούμπα και οι οπαδοί του τους χειροκρότησαν. Γιατί; Γιατί με τις δικές τους ενέργειες ευχαριστήθηκαν ποδόσφαιρο.
Οταν, λοιπόν, δεν ευχαριστιέσαι ποδόσφαιρο, η ικανοποίηση για τη νίκη είναι το 50% από αυτό που σου μένει από ένα ματς. Το άλλο 50% είναι η... τσατίλα από την ταλαιπωρία που τράβηξες επί 90 λεπτά. Σκεφθείτε, λοιπόν. Ποιος παίκτης του ΠΑΟΚ ενθουσιάζει τον κόσμο και τον χορταίνει με θέαμα, αν εξαιρέσουμε τον πάντα συγκινητικό Μάτος και τον Πρίγιοβιτς όταν αξιοποιείται σωστά και σκοράρει; Ο Λέοβατς; Ο Βαρέλα; Ο Κρέσπο; Ο Τσίμιροτ; Ο Κάνιας; Ο Σάχοφ; Ο Ελ Καντουρί; Η, μήπως, όλοι μαζί σαν ομάδα;
Αν εξαιρέσουμε κάποιες στιγμές του Πέλκα, του Βιειρίνια και του Μακ, μαζί με τις στιγμές του Μάτος και του Πρίγιοβιτς, πείτε μου τι άλλο βλέπει ο ΠΑΟΚτσής από την ομάδα του; Δεν βλέπει καν τις ωραίες στιγμές που μπορεί να δώσει ο Μπίσεσβαρ, αφού ο Λουτσέσκου τον έχει μόνιμα στον πάγκο, επειδή -λέει- δεν μαρκάρει.
Προσωπικά, έχω συμβιβαστεί μ’ αυτή την κατάσταση. Δεν περιμένω από τον ΠΑΟΚ σούπερ ποδόσφαιρο, πολύ απλά γιατί δεν μπορεί να το παίξει. Περιμένω αυτό που μπορεί να αλλάξει. Να γίνει μια ομάδα καλοκουρδισμένη, με ψυχή, με προσωπικότητα, με έξυπνη στρατηγική και με όλους τους παίκτες να δίνουν το 100% του εαυτού τους, απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο και μέσα σε οποιοδήποτε γήπεδο. Αυτά, άλλωστε, θα είναι αρκετά για να πάρει φέτος τον τίτλο, καθώς οι ανταγωνιστές δεν είναι ανώτεροι.
Οσο για την ποιότητα, που την ακούμε αλλά δεν τη βλέπουμε, μπορεί να αγοραστεί του χρόνου το καλοκαίρι. Με τα χρήματα που διαθέτει ο Ιβάν Σαββίδης μπορεί να γίνει αληθινά ποιοτικός ο ΠΑΟΚ, αρκεί αυτοί που θα διαχειριστούν το μπάτζετ να σεβαστούν τον ιδιοκτήτη και να ξέρουν τι κάνουν. Γιατί, αν θέλετε την άποψή μου, το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΠΑΟΚ, στα 5,5 χρόνια της θητείας του Ιβάν Σαββίδη, ήταν η έλλειψη σεβασμού στα χρήματά του, σε συνδυασμό με την ανικανότητα αυτών που επέλεξαν τους περισσότερους από τους πάρα πολλούς παίκτες που αποκτήθηκαν αυτά τα 5,5 χρόνια.
Και, για να μην ξεχνιόμαστε, ποιότητα δεν μπορεί να βρεθεί μόνο από την ξένη αγορά, αλλά και από τα σπλάχνα της ομάδας. Αρκεί, επιτέλους, να πιστέψουν όλοι ότι οι ακαδημίες του ΠΑΟΚ μπορούν να αποδειχθούν χρυσωρυχείο και να δουλέψουν σοβαρά για να συμβεί αυτό. Δευ υπάρχει σε όλο τον κόσμο ούτε μια μεγάλη ομάδα που να μην αναδεικνύει δικούς της παίκτες και να μη στηρίζεται και σ’ αυτούς.
