Πόσες φορές δεν έχω σχολιάσει απ’ αυτή εδώ την γωνιά για πράγματα τα οποία είναι κοινώς παραδεκτά ότι ντροπιάζουν το ποδόσφαιρο.
Πόσες φορές δεν έχω καταθέσει την άποψη ότι για την συντριπτική πλειοψηφία των δεινών του ποδοσφαίρου μας φταίει ότι –διαχρονικά- υπάρχει μια άβουλη Πολιτεία, υφυπουργοί, στην πλειονότητά του, άτολμοι, που οι αποφάσεις τους λαμβάνονται με γνώμονα το πολιτικό κόστος.
Ξέρω πώς σκέφτονται και πώς λειτουργούν αυτοί που διοικούν το ποδόσφαιρο. Είτε πρόκειται για την πολιτική ηγεσία, είτε για τους θεσμούς του.
Παρόλα αυτά, εξακολουθώ να εκπλήσσομαι. Και περισσότερο για την Πολιτεία. Διότι γνωρίζω πόσο μεγάλη είναι η ισχύς που διαθέτει κι ότι, αν θέλει, μπορεί να βρει τις λύσεις ακόμη και στα πιο δύσκολα προβλήματα.
Ειλικρινά, δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς γίνεται η Πολιτεία, με αφορμή τον φετινό τελικό του κυπέλλου Ελλάδας, να… πετάει λευκή πετσέτα. Απορώ πώς δέχεται η Πολιτεία να είναι στα μάτια των φίλων του ποδοσφαίρου, και όχι μόνο, η ηττημένη στην περίπτωση κατά την οποία ο τελικός γίνει κεκλεισμένων των θυρών.
Διότι είναι ξεκάθαρο πως αν τη Δευτέρα σηκώσουν τα χέρια ψηλά και αποφασίσουν να κάνουν χωρίς κόσμο τον τελικό, μεγαλύτερη ηττημένη κι από το ίδιο το ποδόσφαιρο θα είναι η Πολιτεία, καθώς θα παραδεχτεί πως δεν μπορεί να ελέγξει 200-300 ανεγκέφαλους από κάθε ομάδα, οι οποίοι είναι, συνήθως, αυτοί που προκαλούν τα προβλήματα.
Όταν, λοιπόν, ο υπουργός Αθλητισμού, μαζί με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, αντί να δείξουν πυγμή, αποφασιστικότητα, να στείλουν προς πάσα κατεύθυνση το μήνυμα ότι ο τελικός θα γίνει με γεμάτο το ΟΑΚΑ και όποιος τολμήσει, αποπειραθεί να χαλάσει την γιορτή, θα υποστεί τις σκληρότερες δυνατές συνέπειες, κανένας χούλιγκαν δεν πρόκειται να φοβηθεί, ποτέ δεν θα λυθεί το πρόβλημα της βίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Όταν η Πολιτεία συζητάει πέντε μέρες πριν τον τελικό ότι φοβάται επεισόδια και γι’ αυτό σκέφτεται να τον κάνει κεκλεισμένων των θυρών, το μόνο που πετυχαίνει είναι να στέλνει το μήνυμα ότι φοβάται τους χούλιγκαν και να ρίχνει νερό στο μύλο της βίας.
Όταν το ζητούμενο για την Πολιτεία δεν είναι να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αλλά να το διαχειριστεί, όταν το προσεγγίζει θέτοντας ως προτεραιότητα την επικοινωνιακή παράμετρο, τότε δεν έχουμε, νομίζω, να περιμένουμε πολλά…
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (3/5)
