Aν δεν πετάξει το ρολό της ταμειακής μηχανής ο φίλαθλος του ΠΑΟΚ, ή αν η ουρά του χαρτιού δεν «χαιδέψει» τον Οσκαρ Γκαρσία, είναι όλα καλά και ωραία στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
Αν ο Ιβάν Σαββίδης δεν μπει στον αγωνιστικό χώρο, ή αν δεν ξεχάσει να αφαιρέσει το πιστόλι, παύει να είναι διαβρωμένο και σάπιο το ελληνικό ποδόσφαιρο;
Αν τιμωρηθούν αυστηρά ο ΠΑΟΚ και ο Σαββίδης, θα λύσουμε το πρόβλημα; Θα πάψουν να υφίστανται οι λόγοι για τους οποίους έχει απαξιωθεί πλήρως το άθλημα στην ταλαίπωρη χώρα που λέγεται Ελλάδα;
Ζητούνται σοβαροί άνθρωποι για να απαντήσουν σ’ αυτά τα ερωτήματα. Ανθρωποι που δεν θα τους βρούμε ούτε στα τηλεοπτικά πάνελ, ούτε στη Σούπερ Λίγκα, ούτε στην ΕΠΟ, ούτε βέβαια στις τάξεις της κυβέρνησης. Σ’ αυτούς τους χώρους θα βρούμε μόνο καιροσκόπους υποκριτές, οι οποίοι ενδιαφέρονται αποκλειστικά για τα επιχειρηματικά, κομματικά και σωματειακά συμφέροντά τους. Θα βρούμε τους πολέμιους του Ιβάν Σαββίδη σε επιχειρηματικό επίπεδο, θα βρούμε τους πολιτικούς, που βρήκαν νέα αφορμή το πιστόλι του Σαββίδη για να κονταροχτυπηθούν, θα βρούμε και τους ιδιοκτήτες των «μεγάλων» της Αθήνας, που επιδιώκουν, με κάθε τρόπο, να βάλουν φραγμό στην άνοδο του ΠΑΟΚ, που από πέρσι έδειξε ότι θα είναι η νέα υπερδύναμη του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Περιμένω να βρεθούν κάποιοι για να ασχοληθούν επιτέλους σοβαρά με τα αληθινά προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου, που ήταν ανέκαθεν -και παραμένουν και σήμερα- δύο. Η χαμηλή, μάλλον ανύπαρκτη ποιότητα της διαιτησίας και η αστεία, από κάθε άποψη, αθλητική δικαιοσύνη. Αυτοί είναι οι δύο παράγοντες που «γεννούν» μονίμως αδικία και η αδικία, εύλογα, «γεννά» βία.
Με άθλια διαιτησία και με διάτρητους κανονισμούς, που από τους ίδιους τους αθλητικούς δικαστές χαρακτηρίζονται αστείοι, ποδόσφαιρο αξιόπιστο αυτή η χώρα δεν πρόκειται να αποκτήσει ποτέ. Και δεν θα κάνουμε ούτε ένα βήμα μπροστά αν δεν συμφωνήσουμε όλοι μαζί ότι το φετινό Πρωτάθλημα το τίναξαν στον αέρα τρεις διαιτητές, λόγω ανικανότητας ή λόγω σκοπιμότητας (Αρετόπουλος, Κομίνης, Ποντίκης) και οι αθλητικοί δικαστές, λόγω σκοπιμότητας ή λόγω των φαιδρών κανονισμών, σύμφωνα με τους οποίους είναι υποχρεωμένοι να δικάζουν και να εκδίδουν αποφάσεις.
Ρωτάω πολύ απλά το εξής πολύ απλό: Όταν καθίσει η σκόνη από τον θόρυβο για την εικόνα του Σαββίδη και όταν κάποιοι ικανοποιηθούν με τις ποινές που θα επιβληθούν σε βάρος του και σε βάρος του ΠΑΟΚ, θα ασχοληθεί κανείς με τις αποφάσεις και τις ενέργειες του Αρετόπουλου, του Κομίνη και του Ποντίκη; Θα ασχοληθεί κανείς μ’ αυτούς τους τρεις τύπους που γελοιοποίησαν το ποδόσφαιρο και τους εαυτούς τους;
Κι ακόμη: Θα ασχοληθεί κανείς με τους αστείους κανονισμούς και τα τεράστια κενά τους; Θα φροντίσει κανείς ώστε να ανανεωθούν και να συμπληρωθούν με τρόπο που να μην αφήνουν ανοιχτά παράθυρα και ερμηνείες κατά το δοκούν;
Πολύ φοβάμαι πως όχι. Και κατηγορώ γι’ αυτό κυρίως τους ίδιους τους ανθρώπους των ΠΑΕ που συγκροτούν τη Σούπερ Λίγκα. Δεν περιμένω τίποτε από τους άχρηστους της (εκάστοτε) κυβέρνησης. Η ευκαιρία μιας πολύτιμης παρέμβασης της πολιτείας χάθηκε όταν ο νόμος του Γιώργου Ορφανού ακυρώθηκε από την ίδια την τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Δεν περιμένω τίποτε από τους ανίκανους της (εκάστοτε) ΕΠΟ. Δεν περιμένω τίποτε ούτε και από τους… επίτροπους, που ανέλαβαν να εξυγιάνουν το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά χρεώνονται ήδη το φετινό φιάσκο. Δεν περιμένω τίποτε από όλους αυτούς, γιατί κανείς δεν νοιάζεται στ’ αλήθεια για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Εχω, όμως, την εύλογη απαίτηση να νοιαστούν οι άνθρωποι εκείνοι που συντηρούν τις ομάδες. Που επενδύουν για να υπάρχουν οι ομάδες και να μετέχουν στο Πρωτάθλημα. Απαιτώ να ενδιαφερθούν τα ίδια τα μέλη της Σούπερ Λίγκα. Ολοι μαζί, «μεγάλοι» και «μικροί». Γιατί αυτοί είναι που πάντα βρίσκουν τα προβλήματα μπροστά τους. Τα βρίσκουν, αλλά δεν φροντίζουν να τα λύσουν.
Απαιτώ να μαζευτούν μόλις λήξει κι αυτή η ρημάδα η σεζόν και να πουν «ως εδώ και μη παρέκει. Αν δεν εξασφαλίσουμε καλή διαιτησία και καλή αθλητική δικαιοσύνη, δεν αρχίζουμε το Πρωτάθλημα. Εμείς είμαστε το Πρωτάθλημα και εμείς θα κρίνουμε αν και πότε είμαστε έτοιμοι να το αρχίσουμε. Πρώτα θα φτιάξουμε τη διαιτησία, πρώτα θα φτιάξουμε την αθλητική δικαιοσύνη και ύστερα θα διοργανώσουμε Πρωτάθλημα».
Εδώ και τόσα χρόνια δεν το κάνουν. Τα καλοκαίρια περνούν, αυτοί χάφτουν μύγες και έρχονται πάντα οι χειμώνες για να γίνει, να ξαναγίνει και να ξαναγίνει μπάχαλο το Πρωτάθλημα. Και φτου κι απ’ την αρχή. Αν δεν καταλάβουν οι ίδιοι οι επενδυτές ότι πρέπει να προστατεύσουν το προιόν στο οποίο επενδύουν και το οποίο πουλάνε, το προιόν αυτό δεν θα πάψει ποτέ να είναι νοθευμένο και άχρηστο.
