Το 1996 η Αϊντχόβεν πούλησε τον Ρονάλντο, το «Φαινόμενο», στην Μπαρτσελόνα 15 εκατ. ευρώ. Το ποσό χαρακτηρίστηκε σχεδόν εξωπραγματικό για την εποχή.
Στην Αγγλία, περίπου την ίδια εποχή, το ρεκόρ σπατάλης ανήκε στη Νιούκαστλ που είχε πληρώσει σχεδόν 17 εκατομμύρια σημερινά ευρώ για τον Αλαν Σίρερ.Το 2001 ο Ζινεντίν Ζιντάν είχε μεταγραφεί στη Ρεάλ Μαδρίτης με 51 εκατ. ευρώ. Ποσό μικρό σε σχέση με τα 222 που ξόδεψε η Παρί Σεν Ζερμέν προκειμένου το περασμένο καλοκαίρι να αποκτήσει τον Νεϊμάρ. Το μεταγραφικό κόστος των ποδοσφαιριστών είναι τελικά θέμα απλώς του ταλέντου τους ή διαμορφώνεται αναλόγως με το μάρκετινγκ;
H εξέλιξη των εσόδων των εταιρειών αθλητικού θεάματος απαντά εύκολα στο ερώτημα. Οι σταρ του ποδοσφαίρου εισπράττουν πολλά λεφτά γιατί τα… φέρνουν στα ταμεία των ομάδων. Η Παρί δεν πέταξε μία πέτρα στον Ωκεανό αγοράζοντας τον Νεϊμάρ με το εξωφρενικό ποσό των 222 εκατ. ευρώ, ούτε έκανε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι. Το αντίθετο. Είχε προϋπολογίσει τα εμπορικά κέρδη από τη συμμετοχή του παίκτη στην ομάδα. Ακριβώς όπως «έβγαλε τα λεφτά του» ο Λιονέλ Μέσι στην Μπαρτσελόνα, ή ο Κριστιάνο Ρονάλντο στη Ρεάλ Μαδρίτης.
Ο Νεϊμάρ δεν είναι το μεταγραφικό μπαμ για τα χρήματα που θα κοστίσει, αλλά για όλα όσα αυτή η μετακίνηση αντιπροσωπεύει. Το σημαντικότερο; Ο Νασέρ αλ Κελάιφι έστειλε ένα μήνυμα στους παραδοσιακά ισχυρούς ευρωπαϊκούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους: ότι οι νεόπλουτοι τού χώρου μπορούν να τους πάρουν όποιον παίκτη θέλουν. Ακόμη και κόντρα στο Financial Fair Play το οποίο θέσπισε ο Πλατινί ως πρόεδρος της UEFA ώστε να μειωθούν οι μαύρες τρύπες των συλλόγων.
Η Παρί Σεν Ζερμέν θα δαπανάει για τις ετήσιες αμοιβές του Νεϊμάρ περίπου το 1/3 των εσόδων της! Την ίδια ώρα η Μπαρτσελόνα ενδιαφέρεται για την απόκτηση του 17χρονου ταλαντούχου μεσοεπιθετικού της Φλαμένγκο, Λίνκολν, για τον οποίο η βραζιλιάνικη ομάδα ζητάει 30 εκατ. ευρώ! Παραλογισμός ή οι κανόνες του σύγχρονου επαγγελματικού ποδοσφαίρου;
