Ωραία το είπε ο Βλάνταν Ιβιτς μετά το «ναυάγιο» στη Λεωφόρο: «Το πρόβλημα το έχουμε εμείς. Πρέπει να βρούμε τρόπο να σκοράρουμε...»
Δεν είναι δυνατόν ένας προπονητής να μη βλέπει αυτό που βλέπουμε όλοι οι άλλοι. Ο ΠΑΟΚ στον πρώτο ημιτελικό με τον Παναθηναικό, με τον τρόπο που έπαιζε, έδειχνε ότι δεν επρόκειτο να σκοράρει ακόμη και αν το ματς διαρκούσε πέντε 90λεπτα.
Η διαφορά είναι ότι ο προπονητής δεν μπορεί να αρκείται σε μια διαπίστωση. Πρέπει να δίνει λύσεις. Τόσο με τους παίκτες που θα επιλέγει, όσο και με τον τρόπο που θα τους ζητά να αγωνίζονται.
Λέει πολύ συχνά ο κόουτς του ΠΑΟΚ ότι σε πολλά ματς η ομάδα δημιούργησε πολλές ευκαιρίες και είχε πολλές τελικές. Αλήθεια είναι, αλλά οι συντριπτικά περισσότερες ευκαιρίες «βγήκαν» από τους πλάγιους μπακ και επιθετικούς, με προσωπικές ενέργειες και όχι από συνδυασμούς στους οποίους μετείχαν οι χαφ. Οι μέσοι προσφέρουν πολλά τρεξίματα, αλλά ελάχιστη δημιουργία και έχουν σχεδόν μηδενική συμμετοχή στο σκοράρισμα. Και λέω σχεδόν μηδενική, διότι υπάρχουν κάποια γκολ από Μπίσεσβαρ, Σάκχοφ και Πέλκα. Κάποια, αλλά ελάχιστα. Οπως ελάχιστα είναι και τα γκολ που πέτυχαν οι φορ, διότι σπάνια τροφοδοτούνται από τους χαφ. Απόδειξη το γεγονός ότι, αναλογικά, οι φορ του ΠΑΟΚ έχουν φέτος τις λιγότερες τελικές. Πώς να έχουν τελικές, όταν δεν παίρνουν την μπάλα;
Είμαι βέβαιος ότι και αυτό μπορεί να το δει ο Ιβιτς. Το ζήτημα είναι αν και πώς μπορεί να το διορθώσει. Πώς μπορεί να βρει τους τρόπους, όπως είπε, για να σκοράρει πιο εύκολα και πιο συχνά ο ΠΑΟΚ. Μεγάλη συζήτηση. Διότι εδώ δεν μιλάμε για διάθεση, μιλάμε για ικανότητα. Και ο προπονητής και οι παίκτες θέλουν τα πολλά γκολ. Το θέμα είναι αν μπορούν οι παίκτες. Αν μπορούν να παίξουν καλό ποδόσφαιρο. Αν έχουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά για να αλλάξουν τον τρόπο ανάπτυξης της ομάδας και να τον κάνουν πιο παραγωγικό. Και, βέβαια, αν μπορεί και ο προπονητής να τους καθοδηγήσει σωστά.
Μπορείς να κάνεις μέγα τροφοδότη τον Κάνιας; Οχι. Μπορείς να κάνεις πιο ταχύ και πιο ευέλικτο τον Σάκχοφ; Οχι. Μπορείς, επίσης, να κάνεις πιο ταχύ τον Μπίσεσβαρ; Οχι. Μπορείς να ωριμάσεις γρήγορα τον Πέλκα; Οχι. Μπορείς επίσης γρήγορα να σοβαρέψεις τον Ουάρντα και τον Ενρίκε; Οχι. Μπορείς να κάνεις πιο ουσιαστικό τον Κάμπος; Οχι. Με μία κουβέντα, μπορείς να μεταμορφώσεις με ένα μαγικό ραβδάκι οποιονδήποτε παίκτη, ώστε να ξεπεράσει μονομιάς τις αδυναμίες του; Οχι.
Αυτό που μπορείς να κάνεις, ως προπονητής, είναι να επιλέγεις για κάθε αγώνα τους πιο έτοιμους, να πετυχαίνεις την καλύτερη δυνατή «χημεία» στην ενδεκάδα και να διδάσκεις, σε κάθε προπόνηση, πώς πρέπει να επιτίθεται και πώς πρέπει να αμύνεται η ομάδα. Από εκεί και πέρα, είναι θέμα του κάθε παίκτη να ανταποκριθεί. Ολοι οι παίκτες δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες. Οπως και οι μαθητές στο σχολείο. Δεν τα «παίρνουν» όλοι τα γράμματα. Λίγοι είναι οι αριστούχοι...
Καλή Ανάσταση σε όλους. Ανάσταση στις ψυχές μας, Ανάσταση για την Ελλάδα...
