Νέο ρεσιτάλ υποκρισίας και ευθυνοφοβίας από τον Γιώργο Βασιλειάδη, που κάνει τον υφυπουργό Αθλητισμού. Τον ρώτησαν χθες τι σκέφτεται για τη γιορτή του τελικού του Κυπέλλου.
Κι εκείνος απάντησε: “Ποια γιορτή; Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας; Δυστυχώς έχουμε φτάσει σε σημείο ακραίας πόλωσης και οπαδισμού. Με οποιοδήποτε κόστος και έχω αποδείξει ότι δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα το πολιτικό κόστος, θα διασφαλίσουμε τη δημόσια τάξη και ασφάλεια. Δεν υπάρχει περίπτωση να διακινδυνεύσουμε τίποτε, εφόσον και οι ίδιες οι ομάδες δεν μπαίνουν στη διαδικασία να ελέγξουν τους στρατούς των οπαδών. Είναι αμέτρητα τα φαινόμενα. Αν δεν υπάρχει αυτή η διάθεση, μπορεί να χρειαστεί να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις. Περιμένω να δω το πλάνο από την ομοσπονδία. Είναι νωρίς ακόμη”.
Κατ’ αρχήν, ας προσέξει μην πάθει τίποτε από την πολλή σκληρότητα. Αστείες είναι οι αποφάσεις του, όχι σκληρές. Υστερα, από πού κι ως πού συνδέεται ο φετινός τελικός του Κυπέλλου με οποιαδήποτε πόλωση και οποιονδήποτε οπαδισμό; Μας τα είπε και πέρσι αυτά και είχε τη δικαιολογημένη αφορμή μετά από όσα έγιναν στον Βόλο στον προπέρσινο τελικό ΠΑΟΚ – ΑΕΚ. Ο περσινός τελικός όμως μεταξύ των ίδιων φιναλίστ έγινε μια χαρά στο ΟΑΚΑ. Δεν συνέβη το παραμικρό και έκτοτε ούτε οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, ούτε οι οπαδοί της ΑΕΚ τού έδωσαν το δικαίωμα να μιλάει για “ακραία πόλωση”. Για να ξέρουμε τι λέμε, το μοναδικό ακραίο φαινόμενο βίας εκδηλώθηκε φέτος στο Παναθηναικός – Ολυμπιακός, αλλά κι αυτό καμία σχέση δεν μπορεί να έχει με τον τελικό του Κυπέλλου.
Αυτή τη στιγμή ο Βασιλειάδης δημιουργεί έναν φανταστικό εχθρό. Τον οποίο ούτε καν προσπαθεί να καταπολεμήσει. Το μόνο που επιχειρεί είναι να κρυφτεί για να τον αποφύγει. Αγώνες χωρίς κόσμο είναι το εύκολο. Αγώνες για τον κόσμο είναι το ζητούμενο, αν και πρόκειται για το αυτονόητο, που ισχύει διεθνώς.
Αν ο τελικός γίνει στο εξωτερικό, ή στο ΟΑΚΑ αλλά κεκλεισμένων των θυρών, όπως από χθες ψιθυρίζεται, θα μιλάμε για το πιο τραγικό αυτογκόλ. Αυτή η ταλαίπωρη χώρα που λέγεται Ελλάδα θα έχει ομολογήσει ενώπιον του πλανήτη γη ότι είναι ανίκανη να ορθώσει ανάστημα όχι μόνο απέναντι στην “καφρίλα”, αλλά και απέναντι στην… πιθανότητα να εμφανιστεί η “καφρίλα”. Οπως ανίκανη είναι να διοργανώσει κανονικά έναν κανονικό αγώνα, όπως τον διοργανώνουν σε όλες τις κανονικές χώρες…
Οσο για τον ισχυρισμό του… σκληρού υφυπουργού, που δήθεν δεν φοβάται το πολιτικό κόστος, ότι “οι ομάδες δεν ελέγχουν τους στρατούς των οπαδών”, ας τολμήσει πρώτα να τιμωρήσει τους “κάφρους” (μέσω των νόμων του κράτους και της πιστής εφαρμογής τους) και ύστερα να αποδώσει ευθύνες στις ομάδες, οι οποίες είναι αυτές - και μόνο αυτές - που τιμωρούνται για τα φαινόμενα της βίας. Μόνο όταν αρχίσουν να τιμωρούνται σκληρά οι φυσικοί δράστες των επεισοδίων θα μπορούμε να λέμε ότι καταπολεμάμε τη βία. Αλλά δεν υπήρξε ποτέ καμία κυβέρνηση που να έχει το θάρρος να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο. Μόνο ο Γιώργος Ορφανός, με τον νόμο του, το επιχείρησε, αλλά τον “ακύρωσε” η ίδια η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας...
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport
