O νέος Αρης, με βάση τα μέχρι τώρα δείγματα, έχει όλες τις προδιαγραφές για να παίξει το ποδόσφαιρο που χρειάζεται η κατηγορία. Παιχνίδι κυριαρχίας, πίεση τού αντιπάλου στο μισό γήπεδο, σφιχτή ομάδα ανασταλτικά κ.α..
Το ζητούμενο ωστόσο είναι να δημιουργεί και τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να φτάνει σχετικά εύκολα στο αντίπαλο «κουτί». Επιθυμία του Δημήτρη Σπανού είναι η ομάδα του να παίζει με την μπάλα κάτω. Μέσα από συνδυασμούς και επιθέσεις που θα ξεκινούν είτε από τον άξονα, είτε μέσα από καταστάσεις τρανζίσιον, είτε από επιθέσεις που θα εξαπλώνονται στα δύο «φτερά». Το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό, καθώς ξέρει ότι ο Αρης -ειδικά στα εκτός έδρας παιχνίδια- θα συναντήσει ουκ ολίγες κλειστές άμυνες τις οποίες θα πρέπει να βρει τον τρόπο (τους τρόπους καλύτερα) να τις διασπάσει. Και τα «φτερά», σε καταστάσεις πίεσης, είναι δεδομένο ότι θα προκαλέσουν περισσότερα ρήγματα στους αντιπάλους. Στο τελευταίο κατά σειρά φιλικό παιχνίδι ο κόουτς ξεκίνησε στο α’ ημίχρονο στις πλευρές τους Πασά και Κάσσο, οι οποίοι δημιούργησαν πολλά προβλήματα, είτε με προσωπικές ενέργειες είτε με σέντρες στην «καρδιά» της περιοχής, έχοντας προφανώς την κατάλληλη υποστήριξη και από τους πλάγιους μπακ (σ.σ. Τζανακάκης, Βαλεριάνος).
Στο β΄ ημίχρονο τούς αντικατέστησε με τους Μπαργκάν και Ντούνη, οι οποίοι ναι μεν αντιμετώπισαν περισσότερες δυσκολίες, παρόλο αυτά όμως κράτησαν σε υψηλό επίπεδο το αγωνιστικό τέμπο της ομάδας. Οι παραπάνω τετράδα των ακραίων επιθετικών, μαζί με τον Μιλούνοβιτς όποτε χρειαστεί, θα επωμιστεί το βάρος κατά τη διάρκεια της σεζόν. Απ’ όλους ωστόσο ο Σπανός περιμένει βελτίωση μέχρι να πάρει αυτά που θέλει από τον καθένα. Από τον Κάσσο να πατάει περισσότερο περιοχή. Τον Πασά να μην κάνει επιπόλαιες κινήσεις, παίζοντας πιο γρήγορα, τον Ντούνη να είναι πιο ψύχραιμος και ήρεμος στο παιχνίδι του, ενώ από τον Μπαργκάν, στον οποίο βασίζεται, να δώσει άλλη ποιότητα στις θέσεις των εξτρέμ και πάνω απ’ όλα το απρόβλεπτο που έλειπε από τον Αρη της περσινής σεζόν.