Από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις, αν κάποια στιγμή αποφασίσεις να δώσεις στον κόσμο μια ολοκληρωμένη εικόνα, σε ότι συμβαίνει εδώ και αρκετό καιρό στο λαοφιλέστερο σύλλογο της βόρειας Ελλάδας. Δυσκολίες θα συναντήσεις σίγουρα. Θα προβληματιστείς με τη σειρά που θα πρέπει να ακολουθήσεις, γιατί μπροστά σου θα συναντήσεις ένα βουνό με καταστάσεις τόσο μπερδεμένες που θα χρειαστείς βοήθεια από επιστήμονες εξειδικευμένους με τα μεταφυσικά φαινόμενα.
Η ιεράρχηση τους είναι σχεδόν απρόσιτη, όπως και η διαφώτιση των ενεργειών και των σκεπτικών που τις διαμόρφωσαν. Έτσι απλουστεύοντας τα πράγματα όσο μπορείς και προσπερνώντας τις όποιες σκοτεινές πλευρές τους θα πρέπει να μείνεις σε όσα έχεις δυνατότητα αυτή τη στιγμή να τα επισημάνεις και αν χρειαστεί και να τα τεκμηριώσεις.
Ομολογώ ότι προβληματίστηκα για τον τίτλο του σημερινού σχολίου. Από τη μια που φαινόταν κατάλληλος και χαρακτηριστικός αυτός που αναφερόμενος στην όλη κατάσταση θα την παρουσίαζε σαν ένα σύγχρονο πύργο της Βαβέλ.
Από την άλλη…η ανεπάρκεια των όσων κατά καιρούς χρυσοθήρων τεχνοκρατών και παρατρεχάμενων goldenboys που επιστράτευσε ο καλοπροαίρετος μεγαλομέτοχος και οι οποίοι απολάμβαναν μακαρίως την απίστευτη γενναιοδωρία του, με παρακινούσαν να χρησιμοποιήσω αυτόν που τελικά αποφάσισα.
Και ο οποίος επισημαίνει την αφασία, την αβουλία και την ανικανότητα πολλών συγκεκριμένων συνεργατών του που δεν του πρόσφεραν απολύτως την παραμικρή βοήθεια στις προσπάθειες του. Όλοι αυτοί δυστυχώς για τον ΠΑΟΚ…λιάζονται τρισευτυχισμένοι, άνετοι και με παραφουσκωμένες τις τσέπες τους μακαρίζοντας την καλή τους τύχη να βρεθούν στον παράδεισο του μεγαλόψυχου Ιβάν.
Θα αναφερθώ επιγραμματικά σε κάποιες διαπιστώσεις. Και αυτό, γιατί έχω ασχοληθεί μαζί τους αναλυτικά πολλές φορές στο παρελθόν από αυτήν εδώ τη στήλη. Έτσι επαναλαμβάνω ότι η «δράση» των τεχνοκρατών που στελέχωσαν κατά καιρούς τις σημαντικότερες θέσεις διαχείρισης και διοίκησης, αποδείχθηκε από άκρως αναποτελεσματική, έως ανύπαρκτη.
Η ασπρόμαυρη ΠΑΕ…παίρνει άριστα (!) στις διαδικτυακές της επιδόσεις οι περισσότερες εκ των οποίων αφορούν γενέθλιες υπενθυμίσεις και εκδηλώσεις και…«μηδέν», σε ότι αφορά την ουσία. Δηλαδή την μάχη, τον αγώνα, την αντίδραση.
Ξένοι…ανάμεσα σε ξένους με συνεργάτες κι εκφραστές των απόψεων της ξενόφερτους κι έξω από την οικογένεια, συνθέτουν ένα ανεπαρκέστατο κι εκτός ποδοσφαιρικής πραγματικότητας μόρφωμα. Ουδεμία η προσφοράς της μέχρι σήμερα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση γίνεται λόγος πολύς και σκληρός μάλιστα από τον κόσμο για τη συμπεριφορά του ακριβοπληρωμένου Δανού τεχνικού διευθυντή, του οποίου βέβαια η ικανότητα δεν αμφισβητείται (άσχετα αν τα έκανε μούσκεμα στο μεταγραφικό σχεδιασμό).
Ο Παοκτσής αναρωτιέται και με το δίκιο του πως είναι δυνατό ο κ. Άρνεσεν σε μια περίοδο που η ομάδα του σπαράσσεται από προβλήματα και ο κόουτς συνεργάτης του είναι παγιδευμένος μέσα σε ένα σωρό αδιέξοδα, εγκατέλειψε τους πάντες ολοκληρώνοντας ένα δεκαήμερο διακοπών (!!!) με το αιτιολογικό του σχολιασμού κάποιων αγώνων στη χώρα του; Αν είναι δυνατόν να βάζει σε δεύτερη μοίρα μια συμβατική υποχρέωση και μια δουλειά για την οποία πληρώνεται με χρυσάφι.
Τέλος για τον κόουτς του οποίου τα πολλά λάθη και οι ερασιτεχνικές αστοχίες προβληματίζουν θα μείνω σε δύο και μόνο επισημάνσεις. Θα αναφερθώ σε δύο και μόνο προσωπικές του δηλώσεις οι οποίες όμως δίνουν και τις ανάλογες εξηγήσεις.
Μετά τον αγώνα με την ΑΕΚ βγήκε και είπε: «Είμαι περήφανος γιατί έχω παίκτες που είναι πραγματικοί άντρες». Προχθές – σε σύντομο δηλαδή χρονικό διάστημα – ο ίδιος κατήγγειλε: «Δεν έχω άντρες στην ομάδα μου!!!».
Πριν από λίγο καιρό αναφερόμενος στο Λούκας που μεγαλουργεί σημειωτέον στην Ισπανία είπε: «Έπρεπε να τον δέσω με αλυσίδες για να μη φύγει». Λησμονώντας προφανώς ότι αυτός ήταν που επέλεξε τον Λούκας στοχοποιημένα να είναι ο πρώτος παίκτης που θα τιμωρήσει σε μια πρώτη επίδειξη της πειθαρχίας που ήθελε να επιβάλλει. Έτσι ξεκίνησε και η δυσαρέσκεια και η κόντρα που ακολούθησε με τον Ισπανό άσο.
Κλείνω το σχόλιο. Άλλωστε λεπτομέρειες από όλα όσα ανέφερα συνοπτικά σήμερα τις έχω δημοσιοποιήσει στο παρελθόν. Επαναλαμβάνω είναι πολλοί αυτοί που λιάζονται στο… «παράδεισο του Σαββίδη». Για τον οποίο οι φήμες λένε ότι έχει φτάσει στα όριά του. Πιθανότατα να άρχισε να τον τρομάζει η εικόνα μιας σύγχρονης Βαβέλ που βλέπει στην... «σέντρα» της Τούμπας.
