Ο Ηρακλής ενισχύεται. Σωστή κίνηση από κάθε άποψη. Κι όπως συνηθίζουν να γράφουν αρκετοί συνάδελφοι, η φαρέτρα του Σάκη γεμίζει σταδιακά από παίκτες οι οποίοι αναμένται στη συνέχεια να βοηθήσουν στον μεγάλο στόχο της ανόδου και κατ΄ άλλους, όπως για παράδειγμα ο Κωστούλας εκφράζοντας την άποψή του τόνισε:
«Θεωρώ πως οι μεταγραφές που έγιναν και θα γίνουν, έχουν γνώμονα την Β΄ Εθνική και όχι το υπόλοιπο μισό της Γ΄ Εθνικής». Ο Άγγελος Καραντασιάδης από την άλλη επισήμανε μεταξύ των άλλων σε συνέντευξή του στο Metropolis : «Με τις δικές μας ικανότητες είναι εφικτός στόχος η κορυφή. Είμαστε η καλύτερη ομάδα του Πρωταθλήματος, παρόλο που βρισκόμαστε στην δεύτερη θέση και στην συνέχεια θα φανεί αυτό». Σαφώς και είμαι υπέρ της αυτοπεποίθησης η οποία πρέπει να διέπει τους ποδοσφαιριστές μιας ομάδας, όπως ο Ηρακλής, ο οποίος για συγκεκριμένους ,λόγους ιδιαζόντως ειδεχθείς, έτυχε να αγωνίζεται στη Γ Εθνική κι αν θυμάστε καλά, τότε στις δύσκολες ώρες του καλοκαιριού, υπήρχε σκέψη να συμμετάσχει ακόμη και στα τοπικά Πρωταθλήματα.
Όμως και παρ, όλα αυτά ο Β΄ γύρος μόλις άρχισε και ο Ηρακλής βρίσκεται στη δεύτερη θέση, έστω και με διαφορά ενός βαθμού από τον πρώτο και φιλόδοξο από κάθε άποψη Αρη Παλαιοχωρίου. Επομένως χρέος, πρωτίστως του Σάκη Αναστασιάδη, του Τάσου Κατσαμπή και δευτερευόντως όσων αποτελούν τον περίγυρο της ομάδας, είναι να εργαστούν με επιμονή στο συγκεκριμένο πλάνο, περνώντας απαραίτητα το μήνυμα στους παίκτες πως το βάρος του πρωταθλητισμού είναι ασήκωτο και σίγουρα ως προς το σήκωμά του τους αφορά απόλυτα. Μόνο αγωνιστικά βέβαια. Από εκεί και πέρα όλα τα υπόλοιπα όχι. Γιατί εδώ στον τόπο μας το ποδόσφαιρο δεν παίζεται πάντα στα γήπεδα και σε ότι αφορά τη Γ ΄Εθνική στα «χωράφια», αλλά κάπου αλλού.
Ο κόσμος καταλαβαίνει τι θέλω να πω, οπότε «φτου φυλακήν τω στόματί μου» δεν χρειάζεται να πω περισσότερα. Προτείνω λοιπόν, παρά την αναμφισβήτητη υπεροπλία του Ηρακλή επί παντός επιπέδου, καλύτερα στο Πρωτάθλημα η ομάδα να το πηγαίνει αγώνα-αγώνα και οι δίπλα της να την ακολουθούν, έχοντας πάντα τα μάτια τους δεκατέσσερα και τ΄ αυτιά τους… αλογίσια. Με την ευκαιρία θα ήθελα να πω και δυο λόγια για τον πραγματικό αυτοκράτορα του βόλεϊ. Αυτόν που με χίλια δυο προβλήματα, οικονομικά εννοείται, καταφέρνει να μας εκπλήσσει και γιατί όχι να μας κάνει περήφανους και ταυτόχρονα παρόντες και σε αυτόν τον χώρο. Ετσι μετά τον γιαλαντζί impetrator, προχθές ισοπέδωσε στον άνετο τον αρκετά «χορτάτο» συνονόματό του της Χαλκίδας, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω απέκτησε και τον μέχρι προσφάτως εμπειροπόλεμο λεγεωνάριο Ερνάντο Γκόμεζ, ο οποίος πέρασε αλλά δεν ακούμπησε προχθές.
