Πλησιάζει η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου και η θεωρητικολογία έχει χτυπήσει κόκκινο. Αλλωστε χρόνια τώρα το φετίχ των φιλάθλων είναι οι μεταγραφές. Ολοι έχουν από μία, τουλάχιστον, άποψη και ένα καλό παράδειγμα μεταγραφής άλλης ομάδας, η οποία βρήκε… λαβράκι. Μόνο που στις μεταγραφές ισχύει αυτό που ισχύει και στο επιχειρείν: όλοι θυμούνται την επιτυχία και ξεχνούν τις τραγωδίες οι οποίες προηγήθηκαν.
Η ιστορία του ποδοσφαίρου είναι γεμάτη από μεταγραφικές γκάφες, ακόμη και από ομάδες οι οποίες είναι εξαιρετικά οργανωμένες. Aπό τη στιγμή που δεν υπάρχει μαθηματικός τύπος ο οποίος να οδηγεί σ’ μία ασφαλή επιλογή, επόμενο είναι κάθε μεταγραφή να συνοδεύεται από αρκετό ρίσκο. Ακόμη περισσότερο όταν υπάρχει η πίεση του κόσμου για ψώνια από το πάνω ράφι.
Ούτε εκείνοι οι σκάουτερ που κάνουν μία σωστή επιλογή δικαιούνται τον τίτλο του ικανού, ούτε οι υπόλοιποι πρέπει να θεωρούνται αποτυχημένοι.
O Aρνεσεν, για παράδειγμα, έφυγε από τον ΠΑΟΚ ως αποτυχημένος, αφήνοντας πίσω του δύο ποδοσφαιριστές οι οποίοι αποκτήθηκαν με δική του εισήγηση. Ο Ροντρίγκες και ο Τσίμιροτ ίσως εκτός από την αγωνιστική τους προσφορά, στο μέλλον να φέρουν και κάποια εκατομμύρια στο ταμείο του «Δικεφάλου». Εκανε όμως και λάθη στη σχέση αξίας και προσφοράς στην απόκτηση του Αντονις και του Ζάϊρο.
Πάμε παρακάτω: Ο Ρονάλντο ήταν η μεγαλύτερη ανακάλυψη του Δανού όταν εργαζόταν στην Αϊντχόφεν. Είχε όμως και άλλες επιτυχίες: τον Σταμ τον αγόρασε με 1,5 εκατ. από την Βίλεμ (τον πούλησε 17 εκατ. στην Γιουνάιτεντ), ανακάλυψε στην Ισλανδία τον Γκούντγιοσεν, πήρε τον Νίστελροϊ από την Χέρενφεϊν (τον αγόρασε 7 εκατ. τον πούλησε 28,50 στην Γιουνάιτεντ), τον Ρόμπεν από την Γκρόνιγκεν (τον αγόρασε 4,3 εκατ. ευρώ τον πούλησε 18 στην Τσέλσι). Εκανε όμως και γκάφες: Μαρσέλο Ράμος (5 εκατ. ευρώ από την Κρουζέιρο), Βαμπέτα (3 εκατ. ευρώ από τη Βιτόρια), Ζορζίνιο Παουλίστα (5 εκατ. ευρώ από την Παλμέιρας), οι οποίοι δεν είχαν την αναμενόμενη εξέλιξη.
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις οι οποίες στην εξιστόρηση τους μοιάζουν με ιστορίες στα όρια του αστικού μύθου. Οπως η απόρριψη από τον πρόεδρο της Καλαμάτας, τον Σταύρο Παπαδόπουλο, του ηλικίας τότε 15 χρόνων Ρονάλντο που στοίχιζε 50.000 δολάρια ή η απόρριψη του Ροναλντίνιο λόγω εμφάνισης και σωματοδομής. Τον Ροναλντίνιο τον είχε προξενέψει ο Χίλτον ο οποίος ήταν πρώτος ξάδερφος του και αγωνιζόταν στην Καλαμάτα.
Το ζήτημα λοιπόν είναι πόσο ορθολογιστικά λειτουργεί το σκάουτινγκ μίας ομάδας ώστε να μειωθούν οι κίνδυνοι των πολλών άστοχων επιλογών, γιατί η αποτυχία δεν εξαφανίζεται. Πάντως η αλήθεια είναι ότι μεγαλύτερη προσφορά έχει ένας «εργάτης» που βγάζει τίμια το ψωμί του μέσα στο γήπεδο, από έναν ποδοσφαιριστή που η απόκτηση του κάνει μεγάλο θόρυβο. Αν κάποιος από δαύτους πεισθεί να έρθει να παίξει στην Ελλάδα, νωρίτερα από τις χρονιές που βγαίνει στη σύνταξη.
FOCUS
“Πυρετό» σήκωσαν οι αγορές της Ασίας την προηγούμενη εβδομάδα, γιατί το αλάνι έβαλε τους δικούς του κανόνες στο… παιχνίδι και δεν ειδοποίησε κανέναν. Ή μάλλον ειδοποίησε μόνο αυτούς που ήθελε κι έτσι έγινε το μεγάλο κακό.
