Μου το έλεγε μία παλιά παραγοντική καραβάνα: «Οι μεταγραφές αεροδρομίου είναι για τον κόσμο και «ασπίδα» για τους ιδιοκτήτες, τους τίτλους τους παίρνουν οι εργάτες τού γηπέδου». Ισχύει; Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
Ο παίκτης αεροδρομίου σημαίνει ότι έχει «βαρύ» βιογραφικό. Δηλαδή εμπειρίες, ποδοσφαιρικές εικόνες, επιτυχίες σε μεγάλη πίεση και σε πρωταθλήματα καλύτερα από αυτά της Ελλάδας. Συγχρόνως όμως η απόκτηση τέτοιων παικτών φορτώνει και το μπάτζετ της ομάδας. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η σχέση κόστους και προσφοράς θα πρέπει να βγάζει θετικό πρόσημο. Όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά και για λόγους ισορροπίας στην ομάδα. Ιστορικά στα αποδυτήρια επικρατεί η άποψη ότι «αυτοί που έρχονται με μεταγραφή θα πρέπει να είναι καλύτεροι από τους παίκτες-παγκίτες, γιατί κοστίζουν πολλά περισσότερα».
Υπάρχει κι ένας άγραφος κανόνας που συγκεντρώνει μεγάλο ενδιαφέρον: Με δεδομένο ότι οι παίκτες-σταρ όσο ταλέντο κι αν διαθέτουν πάντα υπάρχουν εξωγενείς παράγοντες που τους δυσκολεύει την προσαρμογή, υπάρχει ο κίνδυνος να εισπράξουν το παχυλό συμβόλαιο και να φύγουν χωρίς να τους θυμάται κανείς. Αλλωστε οι παίκτες από το πάνω ράφι που έρχονται στο υποβαθμισμένο ελληνικό πρωτάθλημα, συνήθως είναι στα 32+ είτε με προβληματικό βιογαφικό (τραυματιμοί, χαρακτήρας) και δύσκολα μεταγράφονται από ομάδες της κεντρικής Ευρώπης.
Μ’ αυτά τα δεδομένα τι έχει περισσότερη αξία για τις εγχώριες ομάδες; Να έχουν ένα οργανωμένο τμήμα σκάουτινγκ και να επενδύουν σε μεταγραφικές λύσεις ουσίας, αφού πρώτα καταλήξουν στον τρόπο που θα αγωνίζεται η ομάδα τους. Ακολουθεί το ταλέντο τού παίκτη, ο ποδοσφαιρικός του χαρακτήρας, η πίεση κάτω από την οποία αγωνίσθηκε, το κόστος του κ.ο.κ.
Ολες οι μικρομεσαίες ομάδες της Ευρώπης αγοράζουν φτηνά και πουλάνε ή προσπαθούν να πουλήσουν ακριβά. Το ίδιο κάνουν πλέον και οι περισσότερες ελληνικές ομάδες. Το ζήτημα είναι οι σωστές επιλογές παικτών πού θα βγάζουν τίμια το ψωμί τους μέσα στο γήπεδο κι αν μπορούν να πάρουν υπεραξία, τόσο το καλύτερο. Το πρώτο όμως ζητούμενο είναι η ενσωμάτωση τους στην ομάδα και η προσφορά τους για την κατάκτηση του στόχου της. Όλα τ’ άλλα έπονται. Οσο για τους «παίκτες αεροδρομίου», συνήθως κάνουν θόρυβο μεγαλύτερο από την προσφορά τους.
