Ο Βρετανικός λαός στο ιστορικό δημοψήφισμα ψήφισε Brexit. Η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι ανεξαρτήτως από το αποτέλεσμα, ακόμη δηλαδή και στην περίπτωση που οι κάλπες «έβγαζαν» Brimain, η ζημιά ήδη έχει γίνει.
Η αναστάτωση που επικρατεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το αποτέλεσμα και δεν είναι η αιτία. Το μήνυμα που ενδεχομένως και κάτω από προϋποθέσεις μπορεί να καταστεί η μήτρα μιας επανεκκίνησης για την Ε.Ε., είναι πως αυτή η Ε.Ε., που κρατά ανοιχτά τα σύνορα στις πολιτικές της λιτότητας και κλειστά τα σύνορα στους πρόσφυγες, στην ανθρωπιά και στην αλληλεγγύη δίνει προς τα έξω αλλά και προς το εσωτερικό της μία αποκρουστική εικόνα.
Είναι η Ευρώπη των πολυεθνικών, είναι η Ευρώπη που έχει τους λαούς στο περιθώριο. Είναι μακριά από τα εκατομμύρια των άπορων, των άστεγων, των ανέργων, που ειδικά στον ευρωπαϊκό Νότο διεκδικούν μία χαραμάδα στην ελπίδα.
Όσο η Ε.Ε. θα διαχειρίζεται τη φτώχεια των λαών και θα μένει στη λαγνεία των δεικτών, των ποσοστώσεων και των μακροπρόθεσμων οικονομικών στοιχείων, αυτά θα είναι τα αποτελέσματα. Ήδη στη Γαλλία, η ακροδεξιών τοποθετήσεων Μαρί Λεπέν, ζητά το δημοψήφισμα να γίνει σε κάθε χώρα για το αν θα μείνει ή όχι στην Ε.Ε. Νεοφιλελεύθερη λαίλαπα και ακροδεξιά πάνε μαζί, χέρι-χέρι.
Επομένως μπαίνουμε σε μια ατραπό αποσύνθεσης και διάλυσης της Ε.Ε. Αναγκαία λοιπόν όσο ποτέ είναι η επιλογή της επανεκκίνησης, της επανίδρυσης, της επαναθεμελίωσης της Ε.Ε., με βάση τις ανάγκες των λαών, του κοινωνικού κράτους, του κράτους πρόνοιας, όπως είχε συγκροτηθεί τις δεκαετίες του ‘80 και του ‘90, της σύγκλισης των οικονομιών και ιδιαίτερα υπέρ του Ευρωπαϊκού Νότου, που χειμάζεται, γιατί τα πλεονάσματα του Βορρά είναι τα ελλείμματα του Νότου.
Στο κεντρικό ερώτημα ποιες θα είναι οι δυνάμεις που θα πάρουν στις πλάτες τους, θα αναλάβουν την ευθύνη για να υλοποιήσουν «το τι και το πώς» που περιέγραψα η απάντηση είναι σαφής: Θα το κάνουν οι Σοσιαλιστές, οι Ριζοσπάστες Αριστεροί και οι Οικολόγοι Πράσινοι, μια πλατιά συμμαχία Σοσιαλιστών-Σοσιαλδημοκρατών, Ριζοσπαστών Αριστερών και Οικολόγων Πρασίνων, που μπορεί να αποτελέσει τη μαγιά για αυτή την άλλη πορεία της Ε.Ε., της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης, του κοινωνικού κράτους, αποτυπωμένης όμως στην πράξη και όχι στα λόγια.
