Δεν είναι μείζον θέμα για τον ΠΑΟΚ, αλλά έχει συζητηθεί κατά κόρον και σίγουρα έχει ένα ενδιαφέρον. Στο νέο λουκ του Αλέξανδρου Πασχαλάκη, υπήρξαν, όπως ήταν φυσιολογικό, τριών ειδών αντιδράσεις από τους φίλους του ΠΑΟΚ. Η μία: “Α, ωραία!”. Η δεύτερη: “Ε και τι έγινε; Ας φτιάξει το μαλλί του όπως γουστάρει”. Και η τρίτη: “Τι αίσχος είναι αυτό;”.
Απορρίπτω την πρώτη γιατί δεν μου φαίνεται ωραίος με τις ξανθές πλεξούδες, δεν διαφωνώ με τη δεύτερη γιατί δημοκρατία έχουμε και προσχωρώ στην τρίτη για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο.
Το να θέλει κανείς να είναι χάλια επειδή νομίζει ότι έγινε πιο όμορφος, ή απέκτησε ωραίο στιλ, είναι γούστο του και καπέλο του και δεν πέφτει λόγος σε κανέναν. Αλλο με απασχολεί. Το πώς (δεν) σκέφτηκε αυτός ο παλίκαρος για να κάνει μια τέτοια επιλογή.
Οτι είναι “τρελάκιας” το ξέραμε. Αν δεν ήταν, δεν θα γινόταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής στη φιέστα για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος. Αλλο, όμως, να βγάζεις την εικόνα του “τρελάκια” σε ένα ξέφρενο πανηγύρι και να γίνεσαι αρεστός σε όλους, ή να είσαι με την “τρέλα” σου μια πολύ ωφέλιμη μονάδα στα αποδυτήρια και άλλο να εμφανίζεσαι έτσι όπως εμφανίστηκε ο Πασχαλάκης στον πρώτο μεγάλο αγώνα της σεζόν.
Θέλοντας και μη, αντικρίζοντας αυτή την εικόνα, αρχίζεις να σκέφτεσαι πώς είναι δυνατόν, έστω και “τρελάκιας”, να μην αντιλαμβάνεται ότι χαλάει τη δημόσια εικόνα του και υποχρεώνει πολλούς να αμφιβάλουν αν θα παραμείνει στους αγωνιστικούς χώρους τόσοι σοβαρός και σταθερός όσο ήταν πέρσι. Αν, δηλαδή, έχει “ξεφύγει” τόσο πολύ που θα έχει αυτό αντίκτυπο στην αγωνιστική συμπεριφορά του. Κι αν, τελικά, δεν είναι τόσο ώριμος και ισορροπημένος, πράγμα που επίσης θα τον επηρεάσει. Προσωπικά δεν το πιστεύω. Αλλά επιμένω ότι δεν θα έπρεπε να δώσει δικαίωμα για να γίνει αντικείμενο μιας τέτοιας συζήτησης.
Ηδη πολλοί χρεώνουν στις πλεξούδες του το πρώτο γκολ του Αγιαξ. “Ε, με τέτοια μυαλά, τι περιμέναμε, να στήσει σωστά το τείχος, ή να αποκρούσει το φάουλ;”. Αδικο πέρα για πέρα για τον συγκεκριμένο σπουδαίο τερματοφύλακα, ίσως και ανόητο, γιατί οι ίδιες πλεξούδες δεν τον εμπόδισαν να κάνει μια φοβερά δύσκολη, σωτήρια επέμβαση και άλλες τρεις καλές αποκρούσεις. Δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα δεν είναι στο μαλλί, ούτε στο αν αρέσει ή όχι. Είναι στην έλλειψη προνοητικότητας για τα σχόλια που θα προκαλούσε.
Είναι όμως και κάπου αλλού. Στο γεγονός ότι κανείς από την ομάδα, ούτε ο προπονητής, αντέδρασε για να τον προστατεύσει. Δεν λέω να του απαγορεύσουν να φτιάξει όποιο στιλάκι θέλει, αλλά να βρεθούν δυο-τρεις άνθρωποι για να του πουν ότι αυτό το λουκ ούτε τον κολακεύει, ούτε τον προστατεύει από χίλια δυο που πρόκειται να ακούσει.
Για να μην ξεχνιόμαστε: Δεν είναι κανένας παππούς ο Πασχαλάκης. Ενας νεαρός 30 χρόνων είναι. Θέλει ακόμη την καθοδήγησή του. Οπως και όλοι οι συνάδελφοί του σε όλες τις ομάδες σε όλη τη γη, που φοράνε κοντό παντελονάκι και κλωτσάνε την μπάλα.
Προς αποφυγή παρεξήγησης: Ο συντηρητισμός και οι προκαταλήψεις μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας δεν πρέπει να επηρεάζουν τις αποφάσεις κανενός για την προσωπική ζωή του.
Η διαφορά είναι ότι ο ποδοσφαιριστής είναι δημόσιο πρόσωπο και, είτε το θέλει, είτε όχι, μπορούν, δοθείσης αφορμής, να ασχοληθούν οι πάντες μαζί του. Είναι ενοχλητική πολυτέλεια για τον Πασχαλάκη να ασχολούνται σήμερα με τις πλεξούδες του. Θα έπρεπε να το είχε αποφύγει.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport