Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό κατ’ ευφημισμό. Όχι γιατί οι περισσότερες από τις μισές ΠΑΕ έχουν πελώριες «μαύρες τρύπες», αλλά γιατί δεν έχουν κανένα πλάνο βιωσιμότητας και λειτουργούν με ερασιτεχνική λογική.
Πολλά μεγάλα ποδοσφαιρικά club της Ευρώπης παρότι έχουν αρνητικούς ισολογισμούς και υψηλό δείκτη δανεισμού καταφέρνουν να κυριαρχούν και να επιβιώνουν γιατί αξιοποιούν όλα τα εργαλεία δημιουργίας εσόδων. Εχουν πλάνο ανάπτυξης, ακολουθούν τους νόμους που διέπουν το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και όλες τις αρχές διοίκησης μίας αθλητικής ανώνυμης εταιρείας. Οι περισσότερες εγχώριες ΠΑΕ, κυρίως αυτές της Football League, ακολουθούν την πεπατημένη. Ενώ γνωρίζουν τα έσοδα τους δημιουργούν μπάτζετ τα οποία είναι βέβαιο ότι θα «γεννήσουν» μαύρη τρύπα η οποία με τη σειρά της θα είναι αγκάθι για την αδειοδότηση τής ομάδας. Παρ’ όλα αυτά επιμένουν στις ίδιες τακτικές, κάτω από την ανοχή όλων των θεσμικών φορέων που τους δίνουν συγχωροχάρτια. Εκτιμώ όμως ότι ήρθε η ώρα να ξεκαθαρίσει το τοπίο γιατί με… χρυσόσκονη δεν εξωραΐζεται το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Ηρακλή ο οποίος είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση του. Οποιος προσέγγιζε ρεαλιστικά το μέλλον της ομάδας ήταν εύκολο να προβλέψει πότε θα έφτανε στο σημείο μηδέν. Ηταν μία ΠΑΕ η οποία κουβαλούσε χρέη από την περίοδο 2015-’16, έκανε την περίοδο 2016-’17 μπάτζετ μεγαλύτερο από τα προβλεπόμενα έσοδα και δεν είχε την οργανωτική δομή για να γεννήσει έσοδα πέραν των τηλεοπτικών και κάποιων χορηγιών. Παρ’ όλο που η ΠΑΕ ήταν ένας αρρωστημένος οργανισμός, κυνηγώντας την… ουρά του επιβίωσε μέχρι το τέλος. Κέρδισε βαθμολογικά την παραμονή του, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να αγωνισθεί και πάλι στη Super League. Τώρα κινδυνεύει να κατρακυλήσει ακόμη παρακάτω, «πνιγμένη» από τα μεγάλα χρέη. Ακόμη όμως κι αν ο Ηρακλής έπαιρνε από το Διαιτητικό το δικαίωμα συμμετοχής στη Super League η λογική των αριθμών οδηγούσε σε μία εύκολη πρόβλεψη: όταν θα τελείωναν τα λεφτά της τηλεόρασης και την χορηγίας της φανέλας, κάπου το Γενάρη, η ομάδα θα βρισκόταν μπροστά σ’ ένα τσουνάμι προσφυγών και διάφορων καταστάσεων που δεν θα τιμούσαν την ιστορική ομάδα.
Τι γίνεται όμως στις χώρες όπου οι ΠΑΕ έχουν ποδοσφαιρικό πολιτισμό και οι Λίγκες δεν ανέχονται προβληματικές ομάδες; Η Mόναχο 1860 που πέρυσι αγωνίσθηκε στην Zweite Liga, παρότι είχε το τρίτο μεγαλύτερο μπάτζετ της κατηγορίας υποβιβάστηκε στην Γ’ Εθνική με 62.000 φιλάθλους της παρόντες στον τελευταίο αγώνα της. Ο υποβιβασμός σήμαινε και οικονομική καταστροφή. Η Μόναχο 1860 δε δήλωσε συμμετοχή στο νέο Πρωτάθλημα γιατί αδυνατούσε να καταβάλει εγγυητική 10 εκατ. ευρώ στη διοργανώτρια. Ετσι αγωνίζεται πλέον στο ερασιτεχνικό Πρωτάθλημα. Παρ’ όλα αυτά τον πρώτο αγώνα της τον παρακολούθησαν τηλεοπτικά περίπου 400.000 τηλεθεατές και έξω από τα γραφεία του συλλόγου οι οπαδοί της περίμεναν καρτερικά επί 4 ώρες για να αγοράσουν εισιτήρια διαρκείας. Οσο για τη νέα φανέλα της ομάδας πωλείται 75 ευρώ όσο δηλαδή όλων των μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι η Μόναχο 1860 δημιουργεί οικονoμική αυτάρκεια και λογικά θα επανέλθει σύντομα στον φυσικό της χώρο. Χωρίς να επιζητά «σωσίβια» από τα θεσμικά όργανα του ποδοσφαίρου της Γερμανίας. Καθαρές δουλειές για Πρωταθλήματα γεμάτα υγεία.
*Η φράση «Όχι άλλο κάρβουνο» έγινε περισσότερο γνωστή απ' την κινηματογραφική ταινία «Ορατότης Μηδέν» του Νίκου Φώσκολου. Η καταγωγή όμως της φράσης αυτής προέρχεται από παλαιότερο ναυτικό παράγγελμα στα ατμοκίνητα (με κάρβουνο) πλοία προκειμένου να σταματήσει η «ανθράκευση» του λέβητα στο μηχανοστάσιο, όποτε η αναπτυσσόμενη θερμοκρασία πλησίαζε στα ανώτερα όρια ασφαλείας.
FOCUS
H μπασκετική οικογένεια του Αρη, ιστορικά πάντα έδειχνε αντανακλαστικά στις δύσκολες στιγμές. Όπως τώρα που ο ιδιοκτήτης βρίσκεται σε αδιέξοδο γιατί δεν του βγήκαν τα επιχειρηματικά deal. Αρκεί να μη χαθεί η αποπληρωμή του άρθρου 99, όλα τ’ άλλα είναι διαχειρίσημα.
