Του Νίκου Κολίτση
Σωτήρης Λεοντίου, ποδοσφαιριστής Θεσπρωτού Ηγουμενίτσας, με σημαντική διετή θητεία σε Παναθηναϊκό, που διακόπηκε λόγω σοβαρού τραυματισμού, σε παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο, όπου αγωνιζόταν ως βασικός και σε άλλες ομάδες μετέπειτα (Φωστήρας, Μαρκό, Καβάλα, Ηλιούπολη, ΟΦΗ, Απόλλων Σμύρνης, Προοδευτική)
«Είναι θαύμα που περπατάω»
«Αυτό που σας είπαν, ότι είναι θαύμα που περπατάω, έχει μία δόση αλήθειας, γιατί είχα όντως έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό, καθώς είχαν σπάσει όλα στο γόνατό μου, αλλά πάντα έλεγα ότι, ό,τι και να περάσω, θα σηκωθώ. Έχω δει και έχω ζήσει πολλά παιδιά βέβαια και με λιγότερο σοβαρούς τραυματισμούς από τον δικό μου να τα παρατάνε. Εγώ το αγαπούσα και έλεγα ότι, ό,τι και να μου κάνουν, θα γυρίσω και θα ξαναπαίξω. Έχω φτάσει σήμερα στα 31 και θα σταματήσω μόνο όταν μ' εγκαταλείψει το πόδι μου.
Κανείς δεν ξέρει τι θα είχε γίνει, αν δεν είχα τραυματιστεί. Ακόμα και έτσι όμως, χαίρομαι να παίζω και δε μετανιώνω για τίποτα».
«Θα ήθελα να ξαναγυρίσω στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο»
«Είναι θέμα δύναμης για να επιστρέψεις. Πάντα έλεγα ότι όλα γίνονται για καλό. Δε νομίζω ότι φταίει ο Λούα Λούα για τον τραυματισμό μου σ' εκείνο το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο. Μου έστειλε μήνυμα και μετά τον αγώνα και εκτιμώ ότι δεν είχε πρόθεση να με χτυπήσει. Ήταν μία κακιά στιγμή. Πάντως δεν έχω δει τη φάση του τραυματισμού μου ποτέ και δεν μπορώ να τη δω!
Ήμουν τυχερός που ήμουν σε μία μεγάλη ομάδα. Δεν ξέρω αν ήμουν σε μία μικρομεσαία ομάδα, αν θα είχα την ίδια αντιμετώπιση. Πήγα στο εξωτερικό σε κέντρα αποκατάστασης, με βοήθησαν οικονομικά, αλλά στο στάδιο της αποθεραπείας, χωρίς να εκφράζω πικρία και παράπονο, θα μπορούσαν να με προσέξουν καλύτερα. Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ ότι, ανάλογα με τη σοβαρότητα του τραυματισμού, πήγα καλά, δεν πονάω και γι' αυτό και αγωνίζομαι, έστω και σε αυτό το επίπεδο.
Είχα συμπάθειες, με υποστήριξαν άνθρωποι και μου έδειξαν την αγάπη τους, απλός κόσμος, ποδοσφαιριστές και προπονητές από πολλές ομάδες και κυρίως ο προπονητής μου στον Παναθηναϊκό, ο Πεσέιρο.
Η επιλογή μου από τον Παναθηναϊκό έγινε από το σημερινό προπονητή του ΠΑΣ Γιάννενα, Πετράκη, που βρέθηκε στις κερκίδες σ' ένα φιλικό παιχνίδι που έγινε στην Άρτα ανάμεσα σε επίλεκτους από την Ήπειρο και την Εθνική Νέων. Με είδε, ήρθε στ' αποδυτήρια, με είδε και μου ζήτησε να έρθω στην Κρήτη να δοκιμαστώ. Μου είπε τότε «Θα σε κρατούσα, αλλά αν το κάνω, θα πρέπει να διώξω ένα άλλο παιδί και είναι άδικο για το παιδί, γι' αυτό θα σε στείλω στον Παναθηναικό!» Πολύ ευχαρίστως απάντησα!
Ήδη έχω ξεκινήσει τις διαδικασίες για να πάρω το δίπλωμα του προπονητή. Όταν κάποια στιγμή σταματήσω, όσο και αν δεν το θέλω, θα προσπαθήσω να μετρήσω τις δυνάμεις μου ως προπονητής πλέον σε ακαδημίες, σε ομάδες και όχι απαραίτητα στην Ήπειρο.
Η κρίση παίζει ρόλο, αλλά ομάδες, όπως ο Ατρόμητος για παράδειγμα, μπορούν να έχουν μία σταθερή πορεία.
Υπάρχει ταλέντο στη Γ΄εθνική, αλλά η εξέλιξη ενός ποδοσφαιριστή είναι και ευθύνη του ίδιου του παίκτη, σε συνεργασία πάντα με τον προπονητή. Εγώ θυμάμαι τον εαυτό μου να είμαι με μία μπάλα μόνος μου και να προσπαθώ να βελτιώσω την τεχνική μου.
Αν μπορούσα να κάνω μία χριστουγεννιάτικη μαγική ευχή και να επιστρέψω στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, θα διάλεγα φυσικά το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο! Από προπονητές μου είναι δύσκολο να διαλέξω, γιατί έχω ζήσει ωραίες στιγμές με τον Μαλεζάνι, με τον Μουνιόθ, με τον Πεσέιρο, που με έβαλε να παίξω, με πίστεψε και γι' αυτό επιλέγω τελικά αυτόν.
Είμαι από τους τυχερούς στη ζωή που έχω παίξει με την Μπαρτσελόνα αντίπαλος. Είναι απίστευτο αυτό που κάνουν και απορώ πολλές φορές, βλέποντας αγώνες ελληνικών ομάδων, γιατί να το κάνουμε τόσο δύσκολο, ενώ είναι τόσο απλό.
Είμαι στα Γιάννενα εδώ και δύο χρόνια. Δε βλέπω πολλούς ανθρώπους στο χώρο του ποδοσφαίρου ν'αγαπάνε το άθλημα και να θέλουν ν' ασχοληθούν περισσότερο, να επενδύσουν, να βγάλουν ταλέντα. Οι πιο πολλοί έρχονται για ένα ή δύο χρόνια και φεύγουν. Ελπίζω να κάνω λάθος πάντως.
Ως προς το κεφάλαιο Παναθηναϊκός, τα πράγματα είναι χειρότερα, αναλογικά με τη δική μου εποχή στην ομάδα. Εγώ έζησα καλές εποχές. Μακάρι να λυθούν όλα τα προβλήματα, γιατί δεν αξίζει η θέση αυτή στον Παναθηναϊκό.
Η Εθνική ομάδα περνάει κρίση και αυτό είναι αναμφισβήτητο γεγονός. Χρειάζεται πολλή δουλειά για να επιστρέψει στο δρόμο των επιτυχιών».
