O συγγραφέας του κειμένου που θα διαβάσετε παρακάτω (και σας συνιστώ να κάνετε τον κόπο) είναι άγνωστος. Αλλά δεν έχει σημασία το όνομά του. Σημασία έχουν αυτά που γράφει. Πολλοί από εσάς μάλιστα μπορεί ήδη να έχετε διαβάσει το κείμενο αυτό πριν από περίπου δύο μήνες, καθώς “κυκλοφόρησε” ευρέως στο facebook. Σήμερα, έχει νομίζω πολλαπλή αξία, καθώς ο Ελληνας καλείται την Κυριακή να απαντήσει στο δημοψήφισμα που αποφάσισε η ελληνική κυβέρνηση. Το κείμενο επιγράφεται “Ο Σωστός Ελληνας”. Πριν πάμε, λοιπόν, να δηλώσουμε την προτίμησή μας στο “ναι” ή στο “όχι”, ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη και ας προβληματιστούμε. Αυτό το κείμενο είναι ο καθρέφτης μας...
Ο Σωστός Ελληνας
Ψηφίζει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 40 χρόνια και στο Σύνταγμα είναι με τους αγανακτισμένους κατά της χούντας που κυβερνάει την χώρα.
Πάντα ψηφίζει εγωκεντρικά και ποτέ για το γενικό συμφέρον.
Είναι κεντρώος σοσιαλιστής (ποτέ δεν ήταν των άκρων) αλλά εάν του πειράξεις την τσέπη μπορεί να ψηφίσει και τη Χρυσή Αυγή.
Θέλει τους πολιτικούς τίμιους και καθαρούς με μόνη εξαίρεση τα ρουσφέτια να είναι γι' αυτόν και τους δικούς του.
Δεν θέλει να αποκτήσει και αυτός μια κατσίκα, αλλά θέλει να ψοφήσει αυτή που έχει ο γείτονας.
Ποτέ δεν του φτάνουν τα χρήματα για τα βασικά είδη ανάγκης, αλλά πάντα του περισσεύουν για τα είδη πολυτελείας.
Την Κυριακή το πρωί κάνει τον σταυρό του στην εκκλησία, το απόγευμα βρίζει τους πάντες και τα πάντα στο γήπεδο.
Κτίζει αυθαίρετα παντού (να έχει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του, έναν όροφο για κάθε παιδί και έναν για ενοικίαση) και μετά δημιουργεί συλλόγους για να τα νομιμοποιήσει.
Γλύφει, δωροδοκεί και δωροδοκείται και μετά βρίζει το διεφθαρμένο κράτος.
Μόλις τον διορίσουν στο δημόσιο, κάνει απεργίες γιατί τα χρήματα που παίρνει είναι λίγα.
Οποιο πόστο και να έχει στο δημόσιο ποτέ δεν είναι ο αρμόδιος και ποτέ δεν εξυπηρετεί αυθημερόν (“Περάστε αύριο”).
Σαν δημόσιος υπάλληλος είναι ο μοναδικός εργαζόμενος που ενώ σχολάει στις δύο και μισή, στη μία και μισή βρίσκεται στο σπίτι του.
Εχει άποψη για όλα, είναι ειδικός σε όλα και έχει για όλα μια παροιμία και μια μαντινάδα.
Η πιο αγαπημένη του ατάκα είναι το «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας»
Ζει από τις επιδοτήσεις.
Παίρνει δάνεια (στεγαστικά, καταναλωτικά κ.λ.π.) και μετά διαμαρτύρεται για τα υψηλά επιτόκια.
Εχει αυτοκίνητο που κοστίζει πάνω από 60.000 ευρώ αλλά δεν έχει να βάλει βενζίνη.
Κορνάρει πριν ανάψει το πράσινο και όταν το φανάρι είναι πορτοκαλί αναπτύσσει ταχύτητα.
Οποιος οδηγεί πιο αργά από αυτόν είναι ηλίθιος, ενώ όποιος οδηγεί πιο γρήγορα είναι τρελός.
Οταν τον γράψουν για παράνομο παρκάρισμα διαμαρτύρεται γιατί δεν γράψανε τους διπλανούς και μετά ψάχνει πώς θα μπορέσει να σβήσει την κλήση.
Βρίζει τους αστυνομικούς, όταν κάνουν και όταν δεν κάνουν τη δουλειά τους.
Ποστάρει στο twitter “Ρεεε σηκωθείτε επιτέλους από τους καναπέδες”, από τον καναπέ του σπιτιού του.
Δεν κόβει αποδείξεις, δεν πληρώνει Φ.Π.Α, κρύβει έσοδα από την Εφορία και φωνάζει γιατί το κράτος τον κλέβει.
Τα παιδιά του είναι τα πιο έξυπνα και τα πιο χαριτωμένα.
Κάνει και το καλύτερο σεξ, όχι απαραίτητα με τη γυναίκα του.
Είναι πολύ καλός εραστής γιατί εξασκείται πολύ μόνος του.
Απατά τη γυναίκα του, αλλά πεθαίνει με την εντύπωση ότι αυτή του ήταν πάντα πιστή.
Εχει τη γυναίκα του πάνω από όλα. Ολες τις άλλες από κάτω.
Πιστεύει ότι η μετριοφροσύνη είναι μια από τις επτά χιλιάδες αρετές του.
Θέλει να πάει στο παράδεισο αλλά χωρίς να πεθάνει.
Ακούει μόνο αυτά που καταλαβαίνει.
Για όλα φταίνε οι άλλοι. Το κράτος, το σύστημα, η κυβέρνηση τα κόμματα, ο γείτονας. Αυτός κάνει ό,τι μπορεί.
Σκέφτεται πώς να αλλάξει τον κόσμο αλλά ποτέ τον εαυτό του.
Τα λάθη του τα ονομάζει εμπειρίες.
Πιστεύει ότι είναι απόγονος των αρχαίων Ελλήνων και για το λόγο αυτό έχει ξεπληρώσει το χρέος του προς την ανθρωπότητα και με το παραπάνω.
Δεν έκανε ποτέ επεκτατικούς πολέμους, όχι γιατί δεν μπορούσε, αλλά γιατί ήταν πάντα φιλειρηνικός.
Μπορεί οι Ευρωπαίοι να έχουν πολιτιστικά ενδιαφέροντα αλλά αυτός έχει παγωμένο φραπέ.
Οταν καταφέρει να ξεκλέψει λίγο χρόνο από την δουλειά του για ένα καφέ, διερωτάται τι δουλειά κάνουν όλοι αυτοί που κάθονται στις καφετέριες.
Αν στο δρόμο φωνάξεις «Πρόεδρε» οι επτά στους δέκα θα γυρίσουν.
Θέλει να γίνει ή δημόσιος υπάλληλος ή ελεύθερος επαγγελματίας.
Φωνάζει γιατί του παίρνουν τις θέσεις εργασίας οι ξένοι αλλά το Ελληνας οικοδόμος και Ελληνίδα καθαρίστρια έχουν γίνει σύντομα ανέκδοτα.
Πιστεύει στο «πας μη Ελλην, βάρβαρος» γιατί αυτός δεν είναι ρατσιστής, αυτοί είναι μαύροι.
Εχει διαβάσει τόσα πολλά για το κάπνισμα και το ποτό που αποφάσισε να κόψει το διάβασμα.
Στο εστιατόριο πάντα παραγγέλνει περισσότερα από αυτά που θα καταναλώσει. (Αυτά που θα περισσέψουν θα τα πάρει για το σκυλάκι).
Τρώει του σκασμού αλλά πίνει coca cola light.
Αλλάζει το κανάλι όταν δείχνει τα παιδιά στην Αφρική να πεθαίνουν από ασιτία, γιατί του κόβεται η όρεξη.
Είναι φιλόξενος αλλά μόνο για ορισμένους ξένους.
Το χωριό του είναι το κέντρο του κόσμου.
Πιστεύει ότι η χώρα του είναι η ομορφότερη του κόσμου και γι’ αυτό τη διάλεξαν για σπίτι τους οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου.
Γενικά, δεν ξέρει τι θέλει αλλά και δε θα ησυχάσει ποτέ αν δεν το αποκτήσει.
Η δυστυχία αυτού του τόπου είναι ότι οι ηλίθιοι είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση, ενώ οι έξυπνοι γεμάτοι αμφιβολίες.
ΥΓ. Εως την ερχόμενη Κυριακή, η στήλη θα είναι αφιερωμένη στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη χώρα και σε όλα τα σχετικά με το δημοψήφισμα. Αρνούμαι να ασχοληθώ με οτιδήποτε άλλο, θεωρώντας ότι αυτή την εβδομάδα παίζουμε την ίδια την ύπαρξη της Ελλάδας κορώνα – γράμματα...
