Ο ΠΑΟΚ, ο ακροατής, η εσωτερική λειτουργία και οι δημόσιες υπηρεσίες

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΠΟΥΖΟΥ

Ο ακροατής επέμενε! «Ρωτήστε τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ. Γιατί δεν κάνουν μεταγραφές; Γιατί περνάνε οι μέρες και δεν κινείται τίποτα; Βαρεθήκαμε τις εικασίες. Να βγάλετε κάποιον από την ΠΑΕ να μας μιλήσει. Θέλουμε να ξέρουμε. Είναι υποχρέωση τους...». Το κακό- καλό για την περίπτωση του είναι ότι δεν άκουγε τίποτα. Στον αντίλογο αντέτεινε ακριβώς το ίδιο επιχείρημα. Να ενημερώσει δημόσια η ΠΑΕ ΠΑΟΚ γιατί περνούν οι μέρες χωρίς να κάνει μεταγραφές. Και τι να του εξηγήσεις τώρα. Ότι έχει πέσει σε τοίχο όσο και να επιμένει;

Στον ΠΑΟΚ υπάρχει επικοινωνιακό έλλειμμα. Δεν υπάρχουν αντανακλαστικά ή όταν υπάρχουν έρχονται με μεγάλη καθυστέρηση. Το γεγονός έχει μία κραυγαλέα συνέπεια. Αφήνει έναν τεράστιο επικοινωνιακό χώρο ανοιχτό. Τον καλύπτουν οι δημοσιογράφοι και οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί, ο καθένας ανάλογα με την οπτική γωνία, το πρίσμα ή ακόμα και τα συμφέροντα- προσωπική ή μη- που εξυπηρετεί. Εκεί οφείλονται οι όποιες κακοφωνίες αντιστρατεύονται τα συμφέροντα του συλλόγου. Γι΄ αυτό και οι οργανωμένοι οπαδοί ζήτησαν από την ΠΑΕ να προστατεύσει τον ΠΑΟΚ από εκείνους που λένε το κοντό τους και το μακρύ τους- για να το θέσω κομψά.

Είναι όμως σίγουρο ότι φταίνε μόνο οι τελευταίοι; Όχι βέβαια. Η εσωτερική λειτουργία της ΠΑΕ, ο συγκεντρωτισμός και η γραφειοκρατία στη λήψη των αποφάσεων παραπέμπει στην πλέον άτεγκτη δημόσια υπηρεσία. Εκεί που δεν ξεφεύγει τίποτα αλλά οι ρυθμοί στο βωμό της τυπικότητας συναγωνίζονται την κίνηση χελώνας. Το δυστύχημα είναι ότι ο ΠΑΟΚ διοικείται από απόσταση. Ο Ιβάν Σαββίδης βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη, αν δεν υπήρχε θα ζούσαμε σήμερα μια τραγωδία, κυνηγάει την υπέρβαση αλλά επιμένει να παίρνει όλες τις αποφάσεις. Κι αυτό από απόσταση.

Η παρουσία του Ιάκωβου Αγγελίδη δεν κατάφερε να δώσει λύση στο πρόβλημα. Ο συμπαθής Κύπριος είναι σχεδόν αόρατος. Κάποια στιγμή αναρωτιέσαι αν υπάρχει. Αυτό δεν είναι αναγκαία κακό αρκεί να συνοδεύεται από απτά αποτελέσματα. Και μέχρι στιγμής στον ΠΑΟΚ αποτελέσματα στον τρόπο λειτουργίας και λήψης των αποφάσεων δεν υπάρχουν. Αντίθετα παρατηρούνται οι ίδιες και χειρότερες καθυστερήσεις. Κι όσο το φαινόμενο θα παραμένει κανείς δεν θα παίρνει απάντηση στην ώρα του. Όσο κι αν επιμένει. Όπως ο φίλος ακροατής!