Ο Παναγιώτης Κυπαρίσσης στο Metrosport.gr: «Πρότυπό μου ο Φαν Μπάστεν»
Διαβάστε σχετικά
- Πρεμιέρα για τη Σάκκαρη στη Μαδρίτη
- Κατήφορος άνευ προηγουμένου για τον ΠΑΟΚ
- Γιάννης Καλλιάνος: Πέθανε ο πατέρας του
Τι ψάχνεις;
Του Κολίτση Νίκου
Kυπαρίσσης Παναγιώτης, ποδοσφαιριστής ΠΑΕ Ποντίων Κατερίνης 2012, ειδικό βραβείο ΠΣΑΠ 2013-14, ποδοσφαιριστή που συνδυάζει επαγγελματικές υποχρεώσεις ως πατέρας τεσσάρων παιδιών (με μακρά θητεία σε ομάδες επαγγελματικών κατηγοριών και πάνω από 500 συμμετοχές)
Η μπίλια έδειξε Έλαφο. Είναι θέμα ικανότητας αλλά και τύχης. Ο Σωτήρης Παπαγιαννόπουλος της Ελάφου εκτέλεσε ένα φάουλ με το δικό του τρόπο και αυτό έκρινε το παιχνίδι. Θεωρώ άδικο το αποτέλεσμα. Δικαιούμαστε τουλάχιστον την ισοπαλία σε ένα βαρύ γήπεδο.
Παίζει ρόλο η δύναμη, αλλά πάνω απ' όλα παίζει ρόλο το μυαλό και το πώς θα διαχειριστεί κάθε ομάδα το παιχνίδι. Το μυαλό καθορίζει το πώς θα χρησιμοποιήσω την τεχνική μου και πώς θα παίξω, σύμφωνα με τις καιρικές συνθήκες και το γήπεδο.
Πρώτη μου προτεραιότητα, αν ήμουν στο υφυπουργείο αθλητισμού, θα ήταν να βρίσκεται γιατρός και αν είναι δυνατόν και ασθενοφόρο σε κάθε γήπεδο. Δεν έχω εμπειρία από ερασιτεχνικά γήπεδα, αλλά πάντα άκουγα ότι οι πιο σοβαροί τραυματισμοί σημειώνονται σε ερασιτεχνικά γήπεδα. Ο ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής κάνει το χόμπι του και είναι κρίμα να κινδυνεύει η ζωή του.
Προσπαθώ, χωρίς πολλά λόγια, να περάσω αγωνιστικά πράγματα στους νέους ποδοσφαιριστές και μία νοοτροπία επαγγελματική και όποιος θέλει ν' ακολουθήσει καλώς.
Μικρός είχα πρότυπο τον Μάρκο Φαν Μπάστεν, γιατί ήταν πολύ εύστροφος ποδοσφαιριστής στο παιχνίδι του, εκτός από σκόρερ.
Ευχαριστημένος είμαι από την καριέρα μου. Ό, τι είναι να έρθει, θα έρθει, αν το επιτρέψει ο Θεός. Ήμουν σε όλες τις εθνικές ομάδες, ήμουν αρχηγός, έφτασα μέχρι την Προ-ελπίδων, αλλά ένας τραυματισμός μου στέρησε τη δυνατότητα να παίξω στον Ιωνικό εκείνης της εποχής, με προπονητή τον Μπλαχίν στην Α' εθνική, όταν ήμουν ήδη στην Ελευσίνα από τα 23 μου χρόνια. Έσπασα το πόδι μου στη συνέχεια, τη στιγμή που ήταν να κάνω το βήμα για να παίξω στην Ξάνθη στα 25 μου, αλλά δεν έχω κανένα παράπονο.
Είμαι προπονητής στις ακαδημίες της ομάδας και μου αρέσει ν' ασχολούμαι με νέους παίκτες. Δε θα ήθελα ν' ασχοληθώ με το σημερινό επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Μου ταίριαζε βέβαια να βρίσκομαι στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, αλλά προτιμώ, χωρίς να αποκλείω τίποτα φυσικά, ν' ασχολούμαι με τα νέα παιδιά.
Η προπονητική μαθαίνεται μέχρι ένα σημείο. Από εκεί και πέρα είναι και θέμα χαρακτήρα, συμπεριφοράς και προσωπικότητας.
Σε κάθε επαγγελματική ομάδα ο προπονητής λειτουργούσε για την τακτική. Για τη φυσική κατάσταση υπεύθυνος είναι ο γυμναστής. Άλλο η τεχνική και η τακτική και άλλο η φυσική κατάσταση. Είχα καλούς γυμναστές και όταν συμβαίνει αυτό έρχονται και καλύτερα αποτελέσματα.
Όλες οι ομάδες που έπαιξα έκαναν πρωταθλητισμό. Δύσκολος αντίπαλος ήταν ο Σωτήρης Κυριάκος, που ήταν πολύ μαχητικός, δυνατός, αγωνιστικός. Αντιμετώπισα πολλούς ποδοσφαιριστές που είχαν πολλά χαρίσματα, εκτός από τη δύναμη.
Έχω επαφή με αρκετά παιδιά από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Όλοι είναι φίλοι. Στη βράβευση του ΠΣΑΠ στη «Γιορτή του ποδοσφαιριστή» την περασμένη χρονιά, είδα πολλούς ποδοσφαιριστές και με περιμένουν και φέτος, αν και είναι δύσκολο να τα καταφέρω να πάω.
Το ποδόσφαιρο είναι και χώρος κοινωνικότητας. Αποκτάς φίλους. Σίγουρα τα πράγματα αλλάζουν, γιατί είναι ανταγωνιστικό άθλημα, αλλά μέχρι εκεί. Οι φιλίες και οι παρέες διατηρούνται και σε κάθε γήπεδο έχω τουλάχιστον από ένα γνωστό!
Ενημερωθείτε πρώτοι για όλα τα τελεταία νέα, απευθείας στο email σας