Οι χαρισματικές προσωπικότητες έχουν φανατικούς φίλους και ορκισμένους εχθρούς. Αυτό είναι το σύνηθες γνώρισμα που τους διαφοροποιεί από τις flat εκδόσεις προπονητών, είτε ποδοσφαιριστών. Σ’ αυτήν την συνομοταξία ανήκουν τόσο ο Αγγελος Αναστασιάδης όσο και ο Πάμπλο Γκαρσία.
Και οι δυο εκλήθησαν από τον Σαββίδη για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Επειδή, η παρουσία τους συμβόλιζε κάτι περισσότερο για τον ΠΑΟΚ από το θεσμικό ρόλο που θα μπορούσε να έχει ένας προπονητής κι ο συνεργάτης του σε μια ομάδα. Υπό αυτήν την έννοια, το επιχείρημα που διαχέεται από την ΠΑΕ ΠΑΟΚ περί «ίσης αντιμετώπισης μεταξύ των μελών του τεχνικού επιτελείου» εκ των πραγμάτων δε στέκει. Την πρόσκληση προς τον Γκαρσία (όπως και τον Αναστασιάδη ) την πήρε πάνω του προσωπικά ο Ιβάν Σαββίδης. Σχεδόν, apriori, για λόγους που δεν σχετίζονται μόνο με την αναμφισβήτητη ικανότητά τους, ο ένας ως προπονητής και ο άλλος ως ποδοσφαιριστής, αλλά για την προσωπικότητά τους. Από αυτήν την απόφαση και μόνο, ο Πάμπλο Γκαρσία κόμιζε άλλη μεταχείριση. Ο Γκαρσία δεν είναι προπονητής, είναι πρώην ποδοσφαιριστής. Οι τεχνικές δυσκολίες συνεννόησης με τον Αναστασιάδη ήταν εξαρχής δεδομένες, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο. Ο Γκαρσία ως βοηθός προπονητής δίπλα στον Αναστασιάδη θα ήταν περιττός αν όχι αχρείαστος. Όπως αχρείαστος θα ήταν ο Αναστασιάδης για οποιοδήποτε διοικητικό πόστο το οποίο του προτάθηκε αρχικά.
Οι ομάδες του Αναστασιάδη διακρίνονται για το πάθος και την πίστη των ποδοσφαιριστών σε έναν στόχο. Στην κοινή οπαδική λογική, το όνομά του φέρνει στη μνήμη την πρόκριση επί της νταμπλούχου Αγγλίας Αρσεναλ με δεξί μπακ τον Σιδηρόπουλο και τη συμμετοχή στα playoffs του Champions League με Κουτσόπουλο και Ανδράλα. Το πρόβλημά του Αναστασιάδη δεν ήταν η δουλειά αλλά η συνεργασία του με προβληματικές και, κυρίως, αδύναμες οικονομικά διοικήσεις. Τώρα, δοκιμάζεται η συνεργασία του με έναν ισχυρό. Κι ίσως η πορεία του αποκτά ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Η τοποθέτηση του Γκαρσία δίπλα του χωρίς τη δική του εισήγηση, θα ήταν ένα ζήτημα.
Ηταν φανερό ότι τα κίνητρα του Σαββίδη στην επιλογή του Αναστασιάδη και του Γκαρσία δεν ήταν αγωνιστικά, αλλά επικοινωνιακά. Κι αν για τον Αναστασιάδη ο δρόμος ήταν σχετικά ασφαλής λόγω και των ικανοτήτων του, στην περίπτωση του Γκαρσία όφειλε να του αναθέσει ρόλο ανάλογο μ’ αυτό που συμβολίζει στον ΠΑΟΚ. Αλλωστε, όταν δυσκολεύεσαι να βρεις ξεκάθαρο ρόλο, αρκεί ο τίτλος του «συμβούλου» του προέδρου τον οποίο έτσι κι αλλιώς είχε βαφτίσει σε ένα άλλο Τοτέμ της ομάδας. Ηταν βέβαιο, ότι θα γλίτωνε από πολλές δυσκολίες. Κι είναι πραγματικά οξύμωρο, ίσως και … κατόρθωμα, τη στιγμή που ο Σαββίδης επέλεξε να έχει δίπλα του τους ανθρώπους με το μεγαλύτερο οπαδικό έρεισμα για να τιθασεύσει τις αντιδράσεις της εξέδρας, λόγω των αδέξιων χειρισμών του, να τεθεί αντιμέτωπος με τη συντριπτική πλειονότητα των οπαδών προτού καν αρχίσει το πρωτάθλημα. Το αυτογκόλ από τα αποδυτήρια ανατρέπεται. Μόνο που χρειάζονται ξεκάθαρες αποφάσεις κι αυτή τη φορά από τον ίδιο τον σκόρερ, Ιβάν Σαββίδη.
