Παίκτης του μήνα λέει βγήκε στην Ισπανία ο Λούκας Πέρεθ. Ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής, που ανήκει στην Ντεπορτίβο Λα Κορούνια και βρίσκεται στο στόχαστρο πολλών ομάδων. Λογικό. Δεν είναι και εύκολο να πετυχαίνεις τόσα γκολ στην Πριμέρα και να ηγείσαι μίας ιστορικής και καλής ομάδας. Είναι ο ίδιος Λούκας που έπαιζε μέχρι πριν λίγο καιρό στον ΠΑΟΚ.
Κι αν όλοι έμειναν με την τελευταία εικόνα, του καλού Ισπανού δηλαδή, που βοήθησε στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, έχοντας ήδη συμφωνήσει με τον Άρνεσεν ότι θα αποχωρήσει, προσωπικά θυμάμαι και άλλες εικόνες. Θυμάμαι μία Τούμπα να τον κράζει στον αγώνα playoff με τον Αστέρα Τρίπολης, μετά τον χαμένο τελικό με τον Παναθηναϊκό.
Θυμάμαι ορισμένους παντογνώστες… παραγωγούς και οπαδούς να αναρωτιούνται ποια λαμόγια τον έφεραν, ποιος τα πήρε από την μεταγραφή του και γιατί τέτοιοι παίκτες φοράνε την φανέλα του ΠΑΟΚ. Δεν προκαλεί εντύπωση. Σε μία πόλη που ισοπεδώνονται τα πάντα και οι πάντες, ο Λούκας δεν μπορούσε να είναι η εξαίρεση.
Θα μπορούσε να είναι μάθημα, αλλά δεν θα γίνει. Τα ίδια άλλωστε συμβαίνουν και θα συμβαίνουν. Γιατί ακόμη και για τον οργανισμό του ΠΑΟΚ θα μπορούσε να γίνει μάθημα και αντικείμενο προβληματισμού. Γιατί έρχονται παίκτες σπουδαίας κλάσης αλλά δεν μπορούν να αποδώσουν αυτό που μπορούν; Πρώτα να αναρωτηθεί η διοίκηση.
Ο κόσμος ουδέποτε θα μπει σε αυτή την λογική. Ο κόσμος είναι εκπαιδευμένος πλέον να αποδοκιμάζει συχνότερα απ΄ ότι επιδοκιμάζει, να σκέφτεται καχύποπτα για κάθε μεταγραφή, για κάθε παίκτη και στο τέλος να ισοπεδώνει τους πάντες. Τι κάνει η διοίκηση; Τις περισσότερες φορές τίποτα. Για να μην πούμε ότι με τον τρόπο της συχνά… σιγοντάρει όλη αυτή την κατάσταση.
Ο Τούντορ αναμφίβολα έχει κάνει πολλά λάθη. Είπε όμως και μία μεγάλη αλήθεια. Που πρέπει να την κρατήσουμε. Αισθάνεται ότι ζει σε μία χώρα και σε μία πόλη, που όλοι ξέρουν τα πάντα. Κυρίως ξέρουν καλύτερα την δουλειά του από τον ίδιο. Κι αυτό συμβαίνει συχνά στο ποδόσφαιρο. Θα ήταν ίσως καλύτερο να πάρουμε πράγματα από δηλώσεις ή από καταστάσεις.
Να αντιληφθούμε ότι δεν είναι ίσως και πολύ τυχαίο ότι στον ΠΑΟΚ για παράδειγμα έρχονται καλοί παίκτες που δεν αποδίδουν, που κάθε χρόνο συμβαίνουν σχεδόν τα ίδια πράγματα με περίπου… μαθηματική συνέπεια. Μία μιζέρια, που μας έχει περιβάλλει όλους εδώ και πολλά χρόνια και μοιάζει να μας δίνει δυστυχώς τροφή. Να μην μπορεί η πόλη να ζήσει δίχως αυτή και στο τέλος να αναρωτιόμαστε υποκριτικά…τι δεν πηγαίνει καλά.
Κι επειδή το καλοκαίρι ακούστηκαν αρκετά για τον Λούκας, μερικούς μήνες αργότερα, ίσως ερμηνεύεται η επιμονή του να φύγει για να συνεχίσει στην Πριμέρα Ντιβιζιόν. Αν μπορείτε να βρείτε έστω και έναν λόγο για να μείνει στον ΠΑΟΚ και στο ελληνικό πρωτάθλημα να μου τον πείτε και σε μένα για να ξέρω…