Αν μιλούσα για χαφ πάσης εργασίας ,κατά την προσωπική μου άποψη , θα περιέγραφα τον Γενγκά της χθεσινής Λαμίας. Σήκωσε το βάρος του κέντρου της ομάδας του αμυντικά και ταυτόχρονα βοήθησε επιθετικά, ενώ έχασε και σημαντική ευκαιρία στο 72΄.
Οπως ομολόγησε και ο Νίκος Παπαδόπουλος: «Κάναμε ένα μέτριο παιχνίδι. Παίζει ρόλο και ο αντίπαλος. Το κλειδί ήταν πως κάποιοι παίκτες που σηκώνουν το βάρος δεν ήταν σε καλή μέρα». Εγώ να προσθέσω και χωρίς να αναφέρω ονόματα, πως αυτοί οι παίκτες δεν είναι στα …καλά τους εδώ και δυο αγωνιστικές. Ο κυανόλευκος κόουτς δικαιολόγησε τη μέτρια απόδοση της ομάδας σε τέτοιο παιχνίδι, ως προϊόν κούρασης. Δε θα σχολιάσω επ αυτού, αν και διαφωνώ στις λεπτομέρειες της αιτίας και όχι στην ουσία της. Διότι από την αρχή, διαφαινόταν η έλλειψη αξιόλογων λύσεων στα χαφ. Συμφωνώ μαζί του πάντως ότι πράγματι ο αγώνας δεν ήταν τελικός και κακώς από αρκετούς ακόμη και υπευθύνους του δόθηκε αυτός ο χαρακτηρισμός.
Όμως δεν θέλω να σκαλίζω πληγές. Ντέρμπι ήταν αυτό και όπως έγραψα χθες το αποτέλεσμα θα κρινόταν στις λεπτομέρειες. Το Πρωτάθλημα έχει ακόμη δρόμο πολύ, αρκεί βέβαια η αγωνιστική πτώση της ομάδας και άσχετα αν την περασμένη Τετάρτη νίκησε τη Ζάκυνθο (η οποία φαίνεται ότι έχει καταρρεύσει), οφείλεται πράγματι σε κούραση και όχι σε «ξεφούσκωμα» ελλείψει αξιόπιστων λύσεων κυρίως στα χαφ.
Αφησα ως τελευταίο σχολιασμό μου την εκπληκτική εμφάνιση του κυανόλευκου λαού. Θύμησες απ' τα παλιά συντρόφια. Ανατρίχιασα κυριολεκτικά και ταυτόχρονα μια ανείπωτη πίκρα πότισε το είναι μου. Και οργή για όλα αυτά τα καθίκια που ανάγκασαν αυτόν τον κόσμο να θυμίζει πως οι μεγάλες ομάδες αναδεικνύονται από τον λαό και όχι από μπαρμπάδες στη Κορώνη. Δεν πειράζει όμως. Η αντηλιά ακόμη είναι μπροστά. Με την παλάμη στο μέτωπο θα προχωρήσει ο Ηρακλής, μέχρι να ξαποστάσει εκεί που τον όρισε η μοίρα.
