Κανείς από τους οπαδούς του ΠΑΟΚ δεν είχε διανοηθεί, το περασμένο καλοκαίρι, ότι είναι ικανή να διεκδικήσει Πρωτάθλημα αυτή η ομάδα με το ρόστερ που είχε διαμορφωθεί. Κανείς, στη διάρκεια, δεν απαίτησε από την ομάδα να κατακτήσει τον τίτλο. Κανείς δεν πετούσε στα σύννεφα, κανείς δεν αιθεροβατούσε, ακόμη και όταν ο ΠΑΟΚ βρέθηκε με πέντε βαθμούς μπροστά, ακόμη και όταν ταπείνωσε τον Ολυμπιακό στο “Γ. Καραισκάκης”.
Ξαφνικά, πρώτος ο Αγγελος δήλωσε με στόμφο ότι στόχος είναι η κατάκτηση του Πρωταθλήματος. Και, επειδή όλα τότε ήταν όμορφα και ωραία, ακολούθησαν στο ίδιο μοτίβο αισιοδοξίας και οι παίκτες. Από τη στιγμή που δήλωναν ευθαρσώς ότι διεκδικούν το Πρωτάθλημα, έβαζαν ψηλά τον πήχη και ήταν πλέον υποχρεωμένοι να περάσουν από πάνω.
Εκτοτε, όμως, περνούν μονίμως από κάτω. Οχι μόνο λόγω των άθλιων διαιτησιών, αλλά εξ αιτίας και των δικών τους ελεεινών εμφανίσεων. Εκτοτε, βαρέθηκαν να “μαζεύουν” τριάρες και να διασύρονται, ντροπιάζοντας τους οπαδούς του ΠΑΟΚ και τους εαυτούς τους. Τεσσάρα, για αρχή, στην Ξάνθη, τριάρα στα Γιάννινα, τριάρα στην Τρίπολη, τριάρα χθες στο Ηράκλειο από... μια ομάδα του ΟΦΗ με πολλούς πιτσιρικάδες, πολλούς εφεδρικούς και μόνο τέσσερις παίκτες στον πάγκο.
Μεσολάβησαν ακόμη οι ήττες από τον Παναθηναικό και τον Παναιτωλικό μέσα στην Τούμπα, όπως μεσολάβησαν και κάποιες νίκες, όλες όμως, μηδεμιάς εξαιρουμένης, με την ψυχή στο στόμα και με την εύνοια της τύχης. Σε πολλά ματς υπήρχε η δικαιολογία της εχθρικής διαιτησίας, σε πολλά, όμως, όχι. Σε όλους τους αγώνες, πάντως, μετά το 2-1 επί του Ολυμπιακού, η ομάδα κάθε άλλο παρά ποδόσφαιρο έπαιξε. Ηταν σε όλους κακή. Και έδειξε ότι έχασε μόνιμα το στοιχείο που τη χαρακτήριζε στην καλή πορεία της. Ηταν ο-μά-δα και κατάντησε να είναι ένα εκτρωματικό συνονθύλευμα, χωρίς αρχή και τέλος.
Εδώ που έφτασε ο ΠΑΟΚ και μετά το απίστευτο χθεσινό ρεζιλίκι, έχασε σχεδόν όλο το νόημά του το ντέρμπι της Κυριακής με τον Ολυμπιακό. Ο κόσμος πικράθηκε και απογοητεύτηκε. Και, πολύ δικαιολογημένα, είναι πολλοί οι φίλοι του ΠΑΟΚ που από χθες το βράδυ προσπαθούν να... ξεφορτωθούν το εισιτήριο του αγώνα γιατί δεν έχουν καμιά διάθεση να πάνε στην Τούμπα.
Ο λαός του ΠΑΟΚ αισθάνεται προδομένος. Και έχει δίκιο. Γιατί η κωμικοτραγική χθεσινή εικόνα της ομάδας ισοδυναμεί με προδοσία αισχίστου είδους, μετά την ήττα από τον Παναιτωλικό και λίγα 24ωρα πριν τη μεγάλη και κρίσιμη, υποτίθεται, μάχη με τον Ολυμπιακό...
Ποιοι φταίνε; Ολοι. Οποιος επιλέξει φταίχτη, θα είναι άδικος. Η διοίκηση έχει τις τεράστιες ευθύνες της, ο Αγγελος επίσης, οι παίκτες το ίδιο. Το είχαμε πει πολλές φορές. Χάλασε η συνταγή, χάθηκε ο έλεγχος. Η ομάδα “ξεφούσκωσε” και δύο μήνες τώρα βολοδέρνει, χωρίς κανείς να μπορεί να τη συνεφέρει. Τα λάθη άρχισαν από το καλοκαίρι και, σιγά -σιγά, κόστισαν. Ηταν βέβαιο ότι θα συμβεί και το φωνάζαμε συνεχώς, ανεξάρτητα από θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα. Τώρα, αυτοί που κοιμόντουσαν, ξύπνησαν. Αλλά είναι πολύ αργά...
Ωστόσο, η κατάσταση που σήμερα διαμορφώνεται δεν θα ήταν τόσο “σκοτεινή” αν δεν έσπευδαν προπονητής και παίκτες να διατυμπανίσουν ότι “χτυπούν” το Πρωτάθλημα. Αν γινόταν δουλειά για τη δημιουργία μιας καλής ομάδας με προοπτικές, που θα απέφευγε τα παχιά λόγια και τις δηλώσεις περί μεγαλεπήβολων στόχων, τουλάχιστον για φέτος. Μόνοι τους “φούσκωσαν” τα μυαλά των οπαδών του ΠΑΟΚ και οι ίδιοι τους “ξενέρωσαν” αγρίως. Δεν τους έφταιγε σε τίποτε όμως ο κοσμάκης για να παίζουν μαζί του. Δεν τους έφταιγε σε τίποτε ο κόσμος του ΠΑΟΚ να “ψηθεί” για επιτεύγματα που ξεπερνούσαν τις πραγματικές δυνατότητές τους...
Δεν με απασχολεί καθόλου προσωπικά αν θα παραμείνει ο Αγγελος ο Αναστασιάδης ή αν θα απομακρυνθεί. Ενα με ενδιαφέρει. Οποια απόφαση πάρει ο Ιβάν Σαββίδης, να ξέρει γιατί την παίρνει. Να κρατήσει τον Αγγελο, ή να πάρει κάποιον άλλο, για συγκεκριμένους λόγους, με συγκεκριμένο πλάνο, με συγκεκριμένη λογική και με συγκεκριμένους εφικτούς, ρεαλιστικούς, στόχους. Το “χύμα στο κύμα” του φετινού (και όχι μόνο) ΠΑΟΚ αρχίζει από ψηλά...
