Ομολογώ ότι δεν του το’ χα του Παντελίδη. Εμεινα έκπληκτος βλέποντας το βίντεο με την ομιλία του στους παίκτες του Ηρακλή πριν τον αγώνα με τον Λεβαδειακό.
Τον γνωρίζω αρκετά χρόνια τον Ελληνα τεχνικό και έχω καλή άποψη τόσο για τις προπονητικές του ικανότητες όσο και για τον χαρακτήρα του.
Είναι ένας σεμνός άνθρωπος, ταπεινός, χαμηλών τόνων, που κοιτάζει μόνο την δουλειά του και προσπαθεί αποκλειστικά μέσα από αυτή να δείξει ποιες είναι οι δυνατότητές του.
Δεν προκαλεί, δεν μπαίνει σε σκληρές αντιπαραθέσεις, δεν έχει κακή κουβέντα να πει για τους αντιπάλους του. Εμπνέει τους ποδοσφαιριστές του, έχει καλή επικοινωνία μαζί τους, παίρνει από τους περισσότερους το 100% των δυνατοτήτων τους.
Ειλικρινά, όμως, δεν φανταζόμουν ότι διέθετε κι αυτή την ικανότητα, να μιλήσει, δηλαδή, κατ’ αυτόν τον τρόπο στα αποδυτήρια, να βγάλει πύρινο λόγο, να αγγίξει την ψυχή των ποδοσφαιριστών του.
Θεωρούσα ότι είναι ένας προπονητής ο οποίος αρχίζει και τελειώνει την δουλειά του σε ποδοσφαιρικό επίπεδο. Με την καλή προετοιμασία της ομάδας του τακτικά, το καλό κοουτσάρισμα, την καλή ανάλυ
ση του αντιπάλου.
Ότι στο ρεπερτόριό του θα υπήρχε και η ψυχολογική ενίσχυση, ότι θα έριχνε βάρος στα mind games, ειλικρινά δεν το περίμενα.
Φάνηκε, όμως, ότι τα καταφέρνει πολύ καλά και σε αυτό τον τομέα. Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, η ομιλία πριν το ματς έπαιξε το ρόλ
ο της προκειμένου ο Ηρακλής να εμφανιστεί όπως εμφανίστηκε και να κερδίσει το ματς με τον Λεβαδειακό.
Είναι ξεκάθαρο, κατά συνέπεια, ότι ο Παντελίδης χρησιμοποιεί όλα τα όπλα, προσπαθεί με όλους τους τρόπους να κρατήσει την ομάδα του σε ετοιμότητα, να κρατά τους ποδοσφαιριστές του σταθερά σε διαδικασία να υπερβάλλουν εαυτούς.
Διότι αυτό κάνουν οι «κυανόλευκοι» εδώ και καιρό. Είναι, μάλιστα, απορίας άξιο πώς κρατιούνται ακόμη και δεν έχουν καταρρεύσει, αφού ιδιαίτερες εναλλακτικές λύσεις δεν υπάρχουν και είναι συγκεκριμένοι αυτοί που δέχονται την μεγαλύτερη επιβάρυνση.
Δεν αποκλείεται αυτός να ήταν ο λόγος που την επομένη του αγώνα με τον Λεβαδειακό έδωσε ρεπό στους παίκτες του ο Παντελίδης. Όταν σε τέσσερις μέρες ξαναπαίζεις, δεν είναι και τόσο λογικό να δώσεις ρεπό. Αν, όμως, η ανάγκη ξεκούρασης είναι μεγαλύτερη, το κάνεις χωρίς δεύτερη σκέψη…
