Το… ΑΕΚΑΚΙ… όπως συνήθιζαν να αποκαλούν ειρωνικά την Ενωση οι ανταγωνιστές της, αποδείχθηκε τελικά μια πολύ συγκροτημένη και αξιόμαχη ομάδα. Αρκετοί θα αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν με μπάτζετ «πενιχρότατο» και υποδεέστερο άλλων μεγάλων ομάδων, κατάφερε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να παρουσιάσει μια τόσο βελτιωμένη εικόνα η οποία είχε ως αποτέλεσμα τις δυο σημαντικές διακρίσεις. Την κατάκτηση του Κυπέλλου που το διεκδικούσε ο Ολυμπιακός και την πρωτιά στα πλέι οφ που όλοι θεωρούσαν για να την κατακτήσει ως φαβορί τον ΠΑΟΚ.
Η απάντηση φέρνει το όνομα: Μπάγεβιτς! Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ (ή σπαγγοραμένος) όπως τον είχαν βαφτίσει οι ίδιοι οπαδοί της ΑΕΚ τον «τίγρη» τελικά αποδείχθηκε γάτα. Και αυτό γιατί παρά την κόντρα που του έγινε όταν επέλεξε ως υπεύθυνο του γενικού σχεδιασμού της επιστροφής της Ενωσης στα μεγάλα σαλόνια, τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, τον κράτησε, τον στήριξε και τέλος δικαιώθηκε απόλυτα. Ο πονηρός Πόντιος ζυμωμένος μέσα στο παρασκήνιο και βαθύς γνώστης του χώρου προχώρησε σε αυτή την «ιδιαίτερη» επιλογή με ιδιαίτερη σιγουριά. Ηξερε ότι ποντάριζε όμως σε ένα «καθαρόαιμο» το οποίο δύσκολα θα τον απογοήτευε. Ο Ντούσκο, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, μια και δεν είχε ανάγκη να επιβεβαιώσει την υστεροφημία του, ξεκίνησε αθόρυβα και μεθοδικά (διαχρονικές αρετές του) την εκ θεμελίων ανασυγκρότηση μιας ομάδας που του εμπιστεύτηκε το αφεντικό και φίλος του, Μελισσανίδης, χωρίς να «φοβηθεί» τα στενά περιθώρια και τις δυσκολίες που προφανώς υπήρχαν εξαιτίας της σφιχτοχεριάς του «τίγρη».
Η εμπιστοσύνη που υπήρχε ανάμεσα στους δυο άνδρες, αποτέλεσε και το ιδανικό συστατικό αυτής της συνεργασίας. Ο Μπάγεβιτς ήταν ο καταλληλότερος και το απέδειξε σύντομα. Το τί πέτυχε η ΑΕΚ το αποδεχθήκανε οι ανταγωνιστές της. Η επιλογή του πολύπειρου Σέρβου πιστώνεται στον Δημήτρη Μελισσανίδη και αποτελεί παράδειγμα για τον τρόπο με τον οποίο θα επιλέγονται άτομα που θα αναλαμβάνουν την υψηλή ευθύνη του σχεδιασμού μιας ομάδας με στόχους.
Ο εργασιομανής και σοβαρός -το επαναλαμβάνουμε- Ντούσκο, γνώριζε από μέσα και έξω και την ΑΕΚ και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Θα ήταν σχεδόν απίθανο αν όχι περίεργο να αποτύχει. Επειδή πολύς λόγος γίνεται για το μπάτζετ της κάθε ομάδα, ίσως θα έπρεπε πάντοτε κάτω από την οποιαδήποτε κριτική ή εκτίμηση για αυτό, να μπαίνει ένας αστερίσκος ο οποίος να προειδοποιεί και να δακτυλοδείχνει τον τρόπο διαχείρισης για το μπάτζετ. Αν θέλουμε να κάνουμε μια σύγκριση και να αναφερθούμε στο αντίστοιχο μπάτζετ του ΠΑΟΚ, με τον απλοχέρη και πάντα γενναιόδωρο Ιβάν να δίνει στους εκάστοτε «διαχειριστές» του, την άνεση να κινηθούν απείρως πιο άνετα από τον Ντούσκο, τότε ασφαλώς οφείλουμε να καταλήξουμε σε συμπεράσματα που δεν κολακεύουν τους εκάστοτε ξενόφερτους μεσσίες που περνούν το κατώφλι της Τούμπας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σε αυτή την ΑΕΚ αν ψάξεις θα βρεις τα στοιχεία μιας πολύ καλά συγκροτημένης και οργανωμένης ομάδας αλλά και θα εντοπίσεις μονάδες αξιόλογες (Αραούχο, Βράνιες, Σιμόες, Γκάλο, Τσιγκρίνσκι, Πατίτο) αλλά και νέους που προωθήθηκαν με εντυπωσιακότερη παρουσία του Γαλανόπουλου. Εν κατακλείδι, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι δεν μετρά μόνο το μπάτζετ για τη δημιουργία μιας ομάδας μεγάλων προδιαγραφών.
