«Τα μεγάλα παιχνίδια, τα παιχνίδια με την τεράστια πίεση είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά, αυτά που δείχνουν σε όλους ποιος μπορεί να τα διαχειριστεί καλύτερα, τόσο ποδοσφαιρικά, όσο και τακτικά και ψυχολογικά», έγραφα χθες, λίγες ώρες πριν από το ματς που έμελλε να δώσει στον ΠΑΟΚ την πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας.
«Η ομάδα που έχει ταυτότητα, που διαθέτει παίκτες με προσωπικότητα, μπορεί να τα καταφέρει ακόμη κι όταν πολλά είναι εναντίον της, ακόμη κι αν δεν της βγει ο σχεδιασμός της, ακόμη κι αν βρει στο δρόμο της εμπόδια που δεν περίμενε», συμπλήρωνα.
Λες και είχα… διαβάσει το παιχνίδι. Λες και είχα μαντέψει την εξέλιξή του.Ο ΠΑΟΚ έφτασε σ’ αυτό το εκπληκτικό 4-0, επειδή ακριβώς κατάφερε να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο που του παρουσιάστηκε στο χθεσινό παιχνίδι. Επειδή δεν πτοήθηκε ακόμη και στο διάστημα του παιχνιδιού που ήταν ολοφάνερο ότι ο σχεδιασμός του είχε πολύ σοβαρά προβλήματα, απειλούσε να τον εκτροχιάσει, να τον βάλει σε απίστευτες περιπέτειες.
Από την κόλαση στον παράδεισο πήγε ο ΠΑΟΚ χθες το βράδι στην Τούμπα. Η απόφαση του Ιβιτς να ξεκινήσει το παιχνίδι χωρίς τον Κάνιας και τον Μπίσεσβαρ, προκάλεσε τεράστιες δυσλειτουργίες στην διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου.
Ο ΠΑΟΚ είχε μεγάλες αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές του, προβληματική μεσοαμυντική λειτουργία, δεν είχε παίκτη να κρατήσει την μπάλα, να ηρεμήσει το παιχνίδι, να δώσει μια πάσα που θα ανοίξει το παιχνίδι και θα δημιουργήσει προϋποθέσεις για ευκαιρία.
Ενώ δεν είχε όλα τα παραπάνω, όμως, είχε την τύχη με το μέρος του. Την τύχη που είναι με τους ισχυρούς. Κι όπως εκ του αποτελέσματος μπορεί ο καθένας να κρίνει, ο ΠΑΟΚ ήταν ο ισχυρός στον χθεσινοβραδινό δεύτερο ημιτελικό με τον ΠΑΟ.
Διότι, από την στιγμή που ο ΠΑΟ δεν μπόρεσε να σκοράρει σε καμία από τις πάρα πολλές ευκαιρίες που του έδωσε το δικαίωμα ο ΠΑΟΚ να δημιουργήσει στο πρώτο μισό του ματς, ενώ οι γηπεδούχοι σκόραραν στην πρώτη φάση που τους παρουσιάστηκε, ήταν μάλλον λογικό στο δεύτερο ημίχρονο να μην είναι ίδιο παιχνίδι.
Ο Ιβιτς άρχισε να διορθώνει, η είσοδος του Μπίσεσβαρ έκανε άλλη ομάδα τον ΠΑΟΚ, ο ΠΑΟ δεν είχε την φρεσκάδα του πρώτου ημιχρόνου και το ματς είχε διαφορετικές ισορροπίες, πλέον, καθώς η ομάδα του Ιβιτς ήταν πιο δεμένη και στην μεσοαμυντική της λειτουργία, ιδιαίτερα από την στιγμή που μπήκε ο Κάνιας και μετά.
Το δεύτερο γκολ ήρθε όσο εύκολα είχε έρθει και το πρώτο για τον ΠΑΟΚ, ενώ ακόμη πιο απλά έγιναν τα πράγματα μετά την αποβολή του Χουλτ, με συνέπεια να έρθουν σε ρυθμό… περιπάτου το τρίτο και το τέταρτο γκολ.
«ΠΑΟΚ νικητή περιμένει να δει απόψε ο κόσμος, ΠΑΟΚ που να πείθει ότι διαθέτει όσα χρειάζεται μια ομάδα για να βρίσκεται στα μεγάλα ραντεβού…», έγραφα κλείνοντας το χθεσινό μου άρθρο και νομίζω ότι αυτό ακριβώς είδαμε να συμβαίνει στην προσπάθεια για να εξασφαλίσει το εισιτήριο για τον τελικό…
